Διαλειμματική νηστεία, ινσουλίνη και καρκίνος
Γράφει ο Αντώνης Καράγιωργας-Antonis Karagiorgas, βιοχημικός, Μεταπτυχιακό M.Sc. στην Μοριακή Ενζυμολογία:
Σας μετέφρασα μερικές απλές αλλά χρήσιμες συμβουλές, από ένα απόσπασμα συνέντευξης του Καναδού νεφρολόγου Jason Fung, του βραβευμένου συγγραφέα του Obesity Code, και του πρόσφατου Cancer Code.
Σήμερα σας μεταφέρω μόνο τα διατροφικά του μηνύματα για την (σ.σ. διαλειμματική) νηστεία. Στην συνέχεια της συνέντευξης λέει κι άλλα, π.χ. περί καρκίνου (σ.σ. στο δεύτερο μέρος: Ινσουλίνη και καρκίνος).
«Εάν η ινσουλίνη κρατιέται ψηλά στο αίμα, τότε το σώμα μπαίνει σε μια διαδικασία αποθήκευσης λίπους, γιατί αυτή είναι ο διακόπτης που αποφασίζει εάν οι εισερχόμενες θερμίδες θα πάνε για αποθήκευση σε λίπος ή για κάψιμο στα μιτοχόνδρια.
Μιτοχόνδρια: Σημαντικά για να ΜΗΝ ασθενήσεις-Πως διατηρούνται υγιή
Πότε η ινσουλίνη κρατιέται ψηλά;
Κρατιέται εάν τρώμε κάθε τρείς και λίγο, όπως κακώς μας έλεγαν παλιά, και εάν η τροφή περιέχει επεξεργασμένους υδατάνθρακες. Να γιατί η διαλειμματική είναι καλή. Γιατί δίνει χρόνο στον εαυτό μας να κάψει τις εισερχόμενες θερμίδες, και μετά να γυρίσει ο διακόπτης προς την καύση του λίπους.
Εάν η νηστεία (μόνο νερό) γίνεται για θεραπευτικούς λόγους (σ.σ. αφορά θεραπεία και γίνεται μόνο υπό παρακολούθηση), π.χ. πάνω από τρεις μέρες, τότε η φυσιολογική πείνα πέφτει, ενώ η ψυχολογική πείνα φαίνεται να μην πέφτει.
Το ότι η φυσιολογική πέφτει φαίνεται από τα διαγράμματα της ορμόνης που μας στέλνει στο τραπέζι, της γκρελίνης. Και επίσης επειδή άρχισε η καύση του λίπους φαίνεται σαν να μην έχουμε ανάγκη την τροφή απ’ έξω. Έτσι την τρίτη μέρα της νηστείας η πείνα εξαφανίζεται σχεδόν.
Γιατί η Νηστεία-Ασιτία λειτουργεί θεραπευτικά
Στις 3 ήμερες ή μεγαλύτερες νηστείες κάποιοι αισθάνονται ότι τους λείπει το αλάτι ή πιθανώς τους πέφτει η πίεση. Αυτό πιθανώς συμβαίνει διότι έχουμε συνηθίσει σε δίαιτες με πολύ αλάτι, και ξαφνικά μπαίνουμε σε μια νηστεία με μόνο νερό.
Το πρόβλημα ξεπερνιέται με λίγο αλάτι στο στόμα. Πάντως έχει αποδειχθεί ότι ο οργανισμός ρυθμίζει μόνος του την ανισορροπία των ηλεκτρολυτών χωρίς πρόβλημα. Ο καφές με το λίγο γάλα βοηθά το αίσθημα πλήρωσης χωρίς να εμποδίζει τα πολλά οφέλη της νηστείας.»
https://youtu.be/nVLv3JsdBAk
Η συνέχεια από έτερη δημοσίευση:
Τον λένε Jason Fung, είναι καναδός νεφρολόγος, γνωστός απ’ το κλασσικό του βιβλίο το Obesity Code. To 2020 έβγαλε νέο βιβλίο με τίτλο Cancer Code, απ’ το οποίο σας μετέφρασα σήμερα, ένα μικρό κεφάλαιο «Ινσουλίνη και καρκίνος».
Ίσως πεισθείτε ότι δεν πρέπει να κάνουμε πολλά μικρά γεύματα και να κόψετε τα επεξεργασμένα, τα μακαρονόψωμα, τα μπισκοτάκια και τις ζάχαρες. Σας το ‘χα ξαναγράψει: Πρέπει να γνωρίζουμε το επίπεδο της ινσουλίνης στο αίμα μας μάλλον, παρά της γλυκόζης. Η ανάρτηση αυτή νομίζω δείχνει τα εξαιρετικά οφέλη της διαλειμματικής νηστείας.
Ποιός ακριβώς είναι ο ρόλος της ινσουλίνης στο σώμα;
Με τις υγείες σας. Διαλειμματική νηστεία, ινσουλίνη και καρκίνος
ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Η δυνατότητα πρόκλησης καρκίνου από την ινσουλίνη έχει παρατηρηθεί ήδη στις εργαστηριακές καλλιέργειες, όπου όταν τα φυσιολογικά κύτταρα μαστού επωάστηκαν με ινσουλίνη πολλαπλασιάστηκαν με τέτοιο ενθουσιασμό που έμοιαζαν με καρκίνους.
Ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων του μαστού στο εργαστήριο απαιτεί επίσης ινσουλίνη. Πολύ ινσουλίνη. Αυτό είναι μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση επειδή τα φυσιολογικά κύτταρα του μαστού δεν χρειάζονται πραγματικά ινσουλίνη.
Όμως κύτταρα του καρκίνου του στήθους δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν. Εάν αφαιρέσετε την ινσουλίνη από την καλλιέργεια των καρκινικών κυττάρων του μαστού, τα κύτταρα συρρικνώνονται γρήγορα και πεθαίνουν.
Αυτό ισχύει για και για άλλους καρκίνους όπως του παχέος εντέρου, του παγκρέατος, του πνεύμονα και των νεφρών.
Σε ποντίκια, η ένεση ινσουλίνης προκαλεί την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού και του παχέος εντέρου. Αυτή ήταν μια αινιγματική ανωμαλία.
Οι κύριοι ιστοί που συνήθως εμπλέκονται με τον μεταβολισμό της γλυκόζης, το συκώτι, τα λιποκύτταρα και οι σκελετικοί μύες, έχουν φυσικά τον υψηλότερο αριθμό υποδοχέων ινσουλίνης. Φυσιολογικός ιστός μαστού; Όχι τόσο πολύ.
Λοιπόν, γιατί ο καρκίνος του μαστού ευδοκιμεί με την ινσουλίνη;
Τα καρκινικά κύτταρα του μαστού παράγουν έξι φορές τα επίπεδα των υποδοχέων ινσουλίνης σε σύγκριση με τα φυσιολογικά κύτταρα του μαστού.
Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης μπορούν να μετρηθούν με μια εξέταση αίματος που ονομάζεται C πεπτίδιο, το οποίο είναι ένα θραύσμα πρωτεΐνης που έχει απομείνει από την παραγωγή του σώματος της ινσουλίνης.
Τα υψηλά επίπεδα C-πεπτιδίου συνδέονται με ένα εκπληκτικό 270 έως 292 % αυξημένο κίνδυνο επακόλουθου καρκίνου του παχέος εντέρου.
Οι γυναίκες στη μεγάλη επιδημιολογική Μελέτη Νοσηλευτών Υγείας (Harvard) με τα υψηλότερα επίπεδα C-πεπτιδίου είχαν 76% υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου.
Αλλά η υπερβολική ινσουλίνη δεν είναι πρόβλημα μόνο για όσους έχουν υπερβολικό βάρος.
Τα επίπεδα της ινσουλίνης σχηματίζουν ένα φάσμα. Ενώ όσοι έχουν παχυσαρκία και διαβήτη έχουν το υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, οι μη διαβητικοί υγιούς βάρους μπορεί επίσης να έχουν υψηλά επίπεδα ινσουλίνης.
Στοιχεία από την βάση δεδομένων National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES), από το 1999 έως το 2010, δείχνουν ότι τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης υπερδιπλασιάζουν τον κίνδυνο καρκίνου ανεξάρτητα από την κατάσταση βάρους.
Μη παχύσαρκοι, μη διαβητικοί συμμετέχοντες με υψηλά επίπεδα ινσουλίνης είχαν 250% αύξηση κίνδυνο θανάτου από καρκίνο. Η υπερινσουλιναιμία σε γυναίκες με φυσιολογικό βάρος (ΔΜΣ < 25) διπλασιάζει τον κίνδυνο καρκίνου του μαστού.
Υψηλή ινσουλίνη: Με ποιες ασθένειες συνδέεται
Ένεση εξωγενούς ινσουλίνης, ένα φάρμακο που συνταγογραφείται όλο και πιο συχνά για τον διαβήτη τύπου 2, αυξάνει επίσης τον κίνδυνο καρκίνου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 που λαμβάνουν θεραπεία με ινσουλίνη, αυξήθηκε δραματικά από περίπου 37.000 το 1991 σε 277.000 το 2010.
Η πρόσληψη βάρους είναι η κύρια παρενέργεια, η οποία προκαλεί περίπου δύο κιλά αύξηση βάρους για κάθε 1% μείωση της HgbA1C (γλυκοζιωμένης αιμοσφαιρίνης), μια εξέταση αίματος που αντανακλά τη μέση γλυκόζη αίματος σε διάστημα τριών μηνών.
Αυτό ακούγεται δυσοίωνο, καθώς η αύξηση βάρους είναι γνωστός παράγοντας κινδύνου για καρκίνο.
Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη-HbA1c: Η εξέταση-κλειδί για τον ελέγχο του ζαχαρώδους διαβήτη
Καθώς οι ερευνητές έσκαψαν βαθύτερα, τα νέα δεν ήταν καλά. Στην Έρευνα Γενικής Ιατρικής της Βάσης δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου 2000–2010, η θεραπεία με ινσουλίνη αύξησε τον κίνδυνο καρκίνου κατά 44 % σε σύγκριση με τη μετφορμίνη, μια θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 2 που δεν αυξάνει τα επίπεδα ινσουλίνης. Σαράντα τέσσερα τοις εκατό! Αυτό ήταν συγκλονιστικό.
Αλλά αυτή η μελέτη δεν ήταν η μόνη που βρήκε επικίνδυνη τη θεραπεία με ινσουλίνη
Στοιχεία από την επαρχία του Σασκάτσουαν του Καναδά, το επιβεβαίωσαν πρόσφατα. Οι διαγνωσμένοι διαβητικοί που ξεκινούσαν θεραπεία με ινσουλίνη είχαν 90 % υψηλότερο κίνδυνο καρκίνου σε σύγκριση με εκείνους που λαμβάνουν το φάρμακο μετφορμίνη
Τα φάρμακα της σουλφονυλουρίας, που διεγείρουν την έκκριση ινσουλίνης, συνδέθηκαν επίσης με ένα κατά 36% αυξημένο κίνδυνο καρκίνου.
Περισσότερη ινσουλίνη ισοδυναμεί με περισσότερο καρκίνο.
Είναι μια αρκετά απλή ιδέα. Όσο περισσότερο κάνει κάποιος την ένεση ινσουλίνης, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος καρκίνου.
Φαρμακευτική ινσουλίνη, άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται;
Γνωρίζουμε ότι τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου. Αλλά γιατί είναι ινσουλίνη τόσο σημαντική για την εξέλιξη του καρκίνου;
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη πιο γνωστή για το ρόλο της στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Όταν τρώμε, τα επίπεδα ινσουλίνης αυξάνονται. Όταν δεν το κάνουμε, τα επίπεδα ινσουλίνης μειώνονται.
Η ινσουλίνη είναι ένας σημαντικός αισθητήρας θρεπτικών συστατικών, που σηματοδοτεί την παρουσία τροφής. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με τον καρκίνο;
Με μια λέξη: Μεγάλη σχέση. Ο αισθητήρας θρεπτικών ουσιών ινσουλίνη είναι επίσης πολύ ισχυρός αυξητικός παράγοντας.
Μτφ Αντώνη (αρθρογράφου): Η ινσουλίνη είναι μια πρωτεΐνη Ιανός..
Ζάχαρο και Ινσουλίνη: Πώς σχετίζονται με τον καρκίνο
Αντίσταση στην Ινσουλίνη: Σύνδεση με καρδιαγγειακά, αυτοάνοσα, καρκίνο, διαβήτη, χρόνια φλεγμονή
