Επιστροφή στους θησαυρούς του γαστρονομικού μας πολιτισμού
…Και από πολύ παλιά ό,τι προϊόντα χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος για να παρασκευάσει την τροφή του ήταν απόλυτα συνδεδεμένο µε τις εποχές του χρόνου, με τη γη, με τον ήλιο.
Οι κουζίνες των σπιτιών ήταν συμπληρωμένες με προϊόντα εποχής, ανέδυαν δυνατές, αυτούσιες γεύσεις, δημιουργικά λιτές, απλές μα καθόλου απλοϊκές, ευφάνταστες, καθημερινές, αλλά και εορταστικές όταν το απαιτούσαν οι καταστάσεις.
ΕΛΛΑΔΑ: Από την ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ, στην ΕΞΑΡΤΗΣΗ και την πλήρη ΑΠΑΞΊΩΣΗ
Η μακαρονόπιτα και γενικά οι πίτες με γάλα και τυρί μαζί με τα αυγά ήταν το σήμα κατατεθέν της εβδομάδας της Τυρινής και ειδικά του εορταστικού τραπεζιού της Κυριακής της Τυροφάγου.
Με τα αυγά έκλεινε και η μεγάλη περίοδος του Τριωδίου,καθώς ήταν και το βραδινό γεύμα της Κυριακής της Τυροφάγου,
Αυγά, βρασμένα ή ψημένα στο τζάκι.
Το έθιμο αυτό μου το έχουν διηγηθεί υπέργηρα άτομα και από περιοχές της Αιγιάλειας όπου το βράδυ της Κυριακής της Τυροφάγου,έβαζαν τα αυγά τους κοντά στην θράκα του τζακιού για να ψηθούν και περίμεναν να δουν ποιανού το αυγό θα «ιδρώσει» πρώτο.
Το άτομο που τα αυγό του «ίδρωνε» πρώτο θα είχε και την καλύτερη χρονιά.
Και αυγό θα έτρωγαν πάλι το Πάσχα.
Μην αγοράζετε αυγά από φυλακισμένες κότες
Οι έρευνες λοιπόν έχουν αποδείξει ότι η μακροζωία και ευζωία των προγόνων μας οφειλόταν σε αυτή τη διατροφή η οποία ήταν απαλλαγμένη από συντηρητικά, γαλακτωματοποιητές, σταθεροποιητές και άλλα βαρύγδουπα συστατικά και σε ένα σταθερό διαιτολόγιο με τους εμφανείς περιορισμούς μέσα στη χρονιά που εκτός των άλλων είχε και αποτοξινωτικό χαρακτήρα.
Συντηρητικά-Πρόσθετα τροφίμων: Μία ωρολογιακή βόμβα στο πιάτο μας
Τα «ταπεινά» υλικά τα είχε κάθε οικογένεια στον κήπο της, και στο ντουλάπι της και βέβαια τίποτα δεν πετάγονταν στα σκουπίδια, ό,τι περίσσευε γινόταν μια καινούργια συνταγή για να χορτάσει η οικογένεια την άλλη ημέρα, γιατί ο μόχθος ήταν βαρύς.
Αυτή λοιπόν «η μαγειρική των περιστάσεων» ή η μαγειρική της Κατοχής του Θέμου Ποταμιάνου και η cucina povera, των Ιταλών -η «φτωχή» κουζίνα, ήταν συνάμα πλουσιότατη σε γεύση αλλά και σε θρεπτική αξία!
Αυτά τα ταπεινά υλικά έκρυβαν μέσα τους μια πληθώρα θρεπτικών συστατικών που, ούτε και τα ίδια τα άτομα που τα μαγείρευαν και τα γεύονταν δεν αντιλαμβάνονταν την σπουδαιότητά τους.
Μέχρι τη δεκαετία του ’60, το φαγητό στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, του λαμπερού ήλιου και της γαλάζιας θάλασσας επισφράγιζε τις μεγάλες οικογενειακές εκδηλώσεις όπως τη γέννηση, το γάμο αλλά και το θάνατο, τις θρησκευτικές γιορτές, τις βασικές αγροτικές εργασίες, όπως τον τρύγο, το αλώνισμα, το μάζεμα της ελιάς.
«Φάρμακο» η ελληνική/μεσογειακή διατροφή, αλλά του 1960 που ελάχιστοι Έλληνες πλέον ακολουθούν
Όλα γίνονταν με ορθή κρίση, χωρίς φιοριτούρες και τις περισσότερες φορές υπήρχαν χάρη στη δημιουργικότητα και τη φαντασία της μαγείρισσας του σπιτιού, της γυναίκας που έπρεπε πάση θυσία και με ό,τι υλικά είχε να ταΐσει την οικογένειά της.
Η περιορισμένη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών ανάγκαζε τη φαντασία να δουλέψει και να κατεβάσει ιδέες και να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα λίγα υλικά που είχε στην κατοχή της.
– Με τα άγρια ραδίκια, τις καυκαλήθρες, τα μυρώνια, τις παπαρούνες, τις τσουκνίδες και με μια απλή ζύμη με αλεύρι, νερό και αλάτι είχαμε τις ασυναγώνιστες και πεντανόστιμες πίτες των ελληνικών χωριών.
Χορτόπιτα: Ένας διατροφικός, αλλά παραμελημένος, θησαυρός
– Με λίγα ξερά κρεμμύδια, αλεύρι, νεράκι, μάραθο, ξινοτύρι και λίγο λάδι είχαμε τις περίφημες κρεμμυδόπιτες και μαραθόπιτες της νησιωτικής Ελλάδας.
– Χωρίς φύλλο, με λίγη μπομπότα στον πάτο του ταψιού και αρκετή στην επιφάνεια της γέμισης, η οποία ήταν με άγρια χόρτα, ενισχυμένα με μυρωδικά, ένα αυγό, λίγη φέτα, και λίγο λάδι είχαμε την περίφημη ρουμελιώτικη μπαμπανέτσα.
Και είχαμε πολλές πίτες στην Ελλάδα, που ήταν τα αμέσως πιο διαδεδομένα φαγητά μετά τα φαγητά κατσαρόλας. Πίτες που έκρυβαν μέσα τους τη μαγεία των διαφορετικών κάθε φορά υλικών, λόγω εποχής.
Και ίσως έχει έρθει η εποχή να ξαναθυμηθούμε τους ξεχασμένους – λόγω ευμάρειας;! – θησαυρούς της κουζίνας των λαών της μεσογείου που ανάμεσά τους βρίσκεται και η χώρα μας.
Γιατί ο όρος «Μεσογειακή διατροφή» είναι λανθασμένος και παραπλανητικός
Να ψάξουμε στη μνήμη μας και να αναζητήσουμε ξεχασμένες γεύσεις,να τις ξαναμαγειρέψουμε, να τις γνωρίσουμε στις νέες γενιές, ξεκινώντας από τα μικρά-μικρά παιδιά.
Η απλότητα και η καθαρότητα των γεύσεων είναι σίγουρο πως δεν θα τα αφήσει ασυγκίνητα.
ΠΡΟΣΟΧΉ!! Οι διατροφικές συνήθειες των παιδιών διατηρούνται και αφού ενηλικιωθούν
και Όσοι γεννιούνται σήμερα θα ζήσουν λιγότερο από τους γονείς τους λόγω διατροφής
Ο πλανήτης μας ήδη αναστενάζει από τα μεταλλαγμένα και μεταποιημένα προϊόντα, η οικολογική μας συνείδηση πρέπει να αρχίζει να αφυπνίζεται.
Πρέπει να γνωρίζουμε τι προϊόντα αγοράζουμε, γιατί πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα συγκεκριμένα προϊόντα, πως πρέπει να τρώμε, και γενικά οι μαγειρικές μας τεχνικές πρέπει να αντανακλούν την ποιότητα του τρόπου ζωής μας.
Ο τρόπος ζωής μας σήμερα είναι οι στρατιές των χρόνιων αρρώστων ή μη του αύριο
Το να γνωρίζουμε ποιες και πώς να επιλέγουμε τις πρώτες ύλες και ποια είναι τα εποχικά προϊόντα για την κουζίνα μας είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς και την υγεία μας θα προστατέψουμε αλλά και το το πορτοφόλι μας.
και με άλλες προεκτάσεις Γαστρονομικός Χάρτης~Ένας κοιμώμενος τουριστικός γίγαντας, αρκεί να αξιοποιηθεί ΕΛΛΗΝΙΚΆ!
Κείμενο και επιμέλεια κειμένου: thalia-botanologia.gr
Έχουμε δύο συμμάχους αλλά τους παραμελούμε χάριν ευκολίας η οποία όμως εν τέλει έχει επιπτώσεις στην υγεία μας:
- Φρούτα και λαχανικά στην εποχή τους και
- Διάβασε τις ετικέτες: Μάθε να ξεχωρίζεις τα τρόφιμα με χημικά
ΟΔΗΓΌΣ: 10 βασικές πτυχές της Ελληνικής-Μεσογειακής διατροφής
Διαβάστε ακόμη: Τρόφιμα εκτός εποχής: Εύκολη λύση ή μήπως Διατροφική παγίδα;
Τι λειτουργεί εσφαλμένα στη διατροφή της εποχής μας;
Ζιλ-Ερίκ Σεραλινί: Είμαστε διατροφικά πειραματόζωα
Τι τρώμε; Πρώην πρόεδρος του ΕΦΕΤ αποκαλύπτει ένα διαχρονικό έγκλημα
Πως να σταματήσουμε την ελίτ του παγκόσμιου διατροφικού ελέγχου
Και λίγη τροφή για… σκέψη: Μία Ελλάδα που δεν μοιάζει με… Ελλάδα
«Ελληνικό Πρωινό»: Γίνεται ανάρπαστο παντού κι εμείς ψάχνουμε για κρουασάν
Φτάνει με το αβοκάντο, είναι ώρα ο Έλληνας χορτοφάγος να γνωρίσει τα άγρια χόρτα μας
Λαός χωρίς παράδοση είναι σαν άνθρωπος με αμνησία~Τίποτα δεν αναπτύσσεται με κομμένες ρίζες
