Πως μία ήπια προς μέτρια επιδημία αναδεικνύεται σε κορυφαίο πρόβλημα

Πως μία ήπια προς μέτρια επιδημία αναδεικνύεται σε κορυφαίο πρόβλημα

Γράφει ο Ιωάννης Πάλμος 

Έχουμε όλοι διαβάσει τη γνωστή ειρωνική ατάκα των ψοφοδεών καραντινάκηδων οι οποίοι έχουν πεισθεί τόσο από την προπαγάνδα για τον “φονικό ιό” που την αναπαράγουν με ευχαρίστηση “Έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα μια γριπούλα είναι.” πιστεύοντας ότι η γρίπη είναι κάτι ασήμαντο ενώ ο κοροϊδοϊός κάτι πολύ σημαντικό.

Οι επιδημίες της γρίπης λοιπόν δεν είναι πάντα της αυτής σοβαρότητος, υπάρχουν ήπιες επιδημίες γρίπης, μέτριες, σοβαρές, πολύ σοβαρές και πάρα πολύ σοβαρές ανάλογα με το στέλεχος του ιού.

Για παράδειγμα η επιδημία του 1918 ήταν μια πάρα πολύ σοβαρή επιδημία. Σε έναν πλανήτη τότε δύο δισεκατομμυρίων είχαν πεθάνει από την επιδημία 50 έως 100 εκατομμύρια, το 2,5 έως 5.0% του παγκοσμίου πληθυσμού δηλαδή!

Σε σύγκριση από την παρούσα επιδημία φέρεται να έχουν πεθάνει 1.500.000 άτομα (στις 14/12 – σε συνολικό πληθυσμό 7,5 δισεκατομμυρίων, δηλαδή το 0,02% του πληθυσμού) που ΔΕΝ είναι καν έτσι, θα το συζητήσουμε αργότερα.

Το 1968 υπήρξε μια άλλη σοβαρή, αν και φυσικά όχι τόσο, επιδημία γρίπης.

Σε αυτήν είχαν πεθάνει (πάλι κατ’ εκτίμησιν) ένα με δύο εκατομμύρια σε έναν πληθυσμό τότε 4 δισεκατομμυρίων, δηλαδή ίσως 0,05% του πληθυσμού.

Η ποιοτική διαφορά ωστόσο ανάμεσα στην επιδημία του 1968 και την σημερινή έχει να κάνει με την ηλικία των ατόμων που πέθαιναν αλλά και που νοσούσαν. Επρόκειτο για άτομα νέα, παραγωγικής ηλικίας, 30, 40, 50 ετών, συχνά και νεότερα.

Η δε νοσηρότητα σε αυτές τις ηλικίες ήταν τόση που στη Δυτική Ευρώπη είχε αποδιοργανωθεί η οικονομική ζωή όχι επειδή υπήρχαν απαγορεύεις όπως σήμερα αλλά ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έμεναν στο σπίτι τους διότι ήταν άρρωστοι, άρρωστοι με υψηλό πυρετό και σοβαρά συμπτώματα, όχι “άρρωστοι” επειδή βγήκε θετικό ένα αμφιβόλου αξιοπιστίας test.

“Και δηλαδή ηλικιωμένοι δεν νοσούσαν και δεν πέθαιναν τότε;”

Φυσικά και νοσούσαν και πέθαιναν και προφανώς ήταν περισσότεροι από τους αντίστοιχους νέους, απλά ΔΕΝ τους υπολογίζαμε στον αριθμό των νεκρών διότι πέθαιναν “στην ώρα τους” οπότε δεν υπολογιζόταν ως πλεονάζοντες θάνατοι, άρα δεν προσεμετρούντο καν στους θανάτους από γρίπη!

Ακριβώς εδώ βρίσκεται η τεράστια κομπίνα της ανακήρυξης μιας ήπιας προς μέτριας επιδημίας σε “κορυφαίο πρόβλημα”.

Το ότι επειδή είχε θεωρηθεί a priori ως “σοβαρό πρόβλημα” κι επειδή είχαμε την ατυχία να υπάρχει το (αρκετά αναξιόπιστο) test που εντοπίζει τον ιό (για την ακρίβεια εντοπίζει το γενετικό του υλικό, άρα ο ιός μπορεί να είναι πλέον αδρανοποιημένος, δηλαδή νεκρός, ακόμα και να είναι άλλος ιός με παρόμοιο γενετικό υλικό), τον ψάχνουμε και τον βρίσκουμε και του αποδίδουμε κάθε θάνατο που συμβαίνει παρουσία του!

Έτσι βέβαια “αποδεικνύουμε” την αρχική μας υπόθεση περί της σοβαρότητος του ιού με πολύ υπερβολικά (για να μην πω πλαστά!) στοιχεία.

Διότι, το ξαναλέω για πολλοστή φορά, δεν έχει σημασία πόσοι θάνατοι αποδίδονται στον ιό επειδή είναι παρών, ακόμα κι αν έχει συντελέσει σ’ αυτόν, αν δεν υπάρχει σημαντικός αριθμός πλεοναζόντων θανάτων σε μια μεγάλη χρονική περίοδο ας πούμε στο σύνολο του έτους.

Ακόμα κι αν υπάρχουν κάποιες μέρες πλεονάζοντες θάνατοι αλλά δεν υπάρχουν στο σύνολο τους έτους αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ο ιός όντως συνετέλεσε σε κάποιους θανάτους, αλλά ΔΕΝ ήταν η κυρία αιτία και πως κατά πάσαν πιθανότητα αυτοί θα συνέβαιναν έτσι κι αλλιώς.

Με την έννοια αυτή λοιπόν η παρούσα επιδημία στη χώρα μας όχι με την επιδημία γρίπης του 1918 δεν συγκρίνεται αλλά ούτε με αυτήν του 1968!

Ίσως να συγκρίνεται με αυτήν του Χειμώνα του 2014-2015, τότε που κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι ότι 4,200 άτομα είχαν πεθάνει από/με γρίπη διότι στην πλειοψηφία τους ήταν και πάλι πολύ ηλικιωμένα άτομα και ο θάνατός τους είχε θεωρηθεί φυσιολογικός.

Μόνο 200 άτομα είχαν πεθάνει από γρίπη με εργαστηριακή επιβεβαίωση διότι ήταν νέα και υγιή άτομα οπότε ο θάνατός τους έπρεπε να διερευνηθεί. Το 3% των τωρινών θανάτων που δεν εμπίπτουν στο προφίλ “άνω των 70 ή/και με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα” είναι μέχρι στιγμής περίπου 100 άτομα κι ΑΥΤΟΥΣ μόνο θα είχαμε αποδώσει στον ιό αν δεν τον ψάχναμε να τον βρούμε όπου υπάρχει, αν όχι κι εκεί που δεν υπάρχει.

Και με την έννοια αυτή η παρούσα επιδημία συγκρίνεται μάλλον με μέτριες παρά με σοβαρές επιδημίες γρίπης, απλά έχει πολύ καλό promotion.

Ποιός το έκανε και γιατί είναι μια άλλη ιστορία.

Παγκοσμιοποίηση: Από τις καραντίνες στη «μεγάλη επανεκκίνηση» 

Είμαι βέβαιος ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει αυτά τα πολύ απλά δεδομένα κι ακούγοντας 3.500 θάνατοι με τον ιό (ούτε καν “από!) νομίζει ότι συμβαίνει κάτι σπουδαίο και φοβάται. Διότι όντως δεν του λένε ψέματα, 3.500 άτομα φέτος πέθαναν και βρέθηκαν θετικά στον ιό κατά τον θάνατό τους.

Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος όμως είναι ότι αυτό δεν σημαίνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ! Και για να γλυτώσουμε από τον φασισμό των μέτρων αυτά πρέπει να τα καταλάβουν όσο το δυνατόν περισσότεροι…

Το σύστημα που χρησιμοποιούσε ο ΕΟΔΥ για να υπολογίζει τους εκτιμώμενους θανάτους από τη γρίπη ή άλλες επιδημίες ήταν οι πλεονάζοντες θάνατοι σε ημερήσια βάση και είναι λογικό.

φέτος ισχύουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά, Κ.Γουργουλιάνης: Λαμβάνονται αποφάσεις με λάθος στοιχεία από τον ΕΟΔΥ 

Αν π.χ. κατά μ.ο. κάθε 14/12 πεθαίνουν τα χρόνια που δεν υπάρχει κάποια επιδημία 330 άτομα και υπαρχούσης μιας επιδημίας γρίπης, κορονοϊού ή οποιουδήποτε άλλου λοιμώδους παράγοντα πεθάνουν σήμερα 360 άτομα θεωρούμε πολύ λογικά ότι η επιδημία έχει συντελέσει στο θάνατο των 30 πλεοναζόντων.

Το πόσοι ωστόσο πέθαναν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ από αυτήν κι όχι λόγω των σοβαρών υποκειμένων νοσημάτων φαίνεται σε αξιολόγηση μεγαλύτερης χρονικής περιόδου, η ετήσια βάση μας δίνει αρκετά αξιόπιστα αποτελέσματα, αν και πάλι οι ετήσιοι θάνατοι ποικίλουν πολύ όπως έχουμε ήδη πει.

Βλέπουμε εδώ πόσο αυτονόητη και άνευ σημασίας εθεωρείτο προ της κορονοϋστερίας η ετήσια διακύμανση του αριθμού των θανάτων έως και κατά 5.000 από τον ένα χρόνο στον άλλον!

Φέτος αν βρεθεί να έχουν πεθάνει 500-1000 περισσότεροι από πέρυσι θα μας τα κάνουν μπ@λόνια!

Δείτε ακόμη: Αλήθειες και ψέματα για τον Covid-19 

Η ανοσία της αγέλης και τα αναποτελεσματικά περιοριστικά μέτρα 

Κούβελας: Ένα παγκόσμιο πείραμα με προπληρωμένα εμβόλια και αποποίηση ευθυνών για τις φαρμακευτικές 

Γιάννης Ιωαννίδης: «Το lockdown σκοτώνει περισσότερες ζωές από ό, τι σώζει» 

Μελέτη: Οι τροφές ασπίδα που μπλοκάρουν τον κοροναϊό 

Σταματήστε να ωραιοποιείτε την καραντίνα-Δημιουργείται μια σοβαρή κρίση Ψυχικής Υγείας η οποία δύναται να επιδεινωθεί με απρόβλεπτες προεκτάσεις   

Φρανκ Σνόουντεν: Μικρόβια και επιδημίες καθορίζουν την ιστορία 

Παγκοσμιοποίηση: Από τις καραντίνες στη «μεγάλη επανεκκίνηση»