Πυθαγόρας: Τα ταξίδια, η οικουμενική του γνώση και η μέθοδος αυτογνωσίας του
Από την σελίδα Μυσταγωγία – Μυθαγωγία – Φυσιολατρία και ευ ζην,
Ως γνωστόν ο όρος φιλόσοφος και φιλοσοφία, χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Ελλάδα από τον Πυθαγόρα. Ο Πυθαγόρας για να αναπτύξει το φιλοσοφικό του σύστημα επισκέφθηκε το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου, και μαθήτευσε δίπλα σε σπουδαίους αλλοεθνής δασκάλους και μύστες
(Για να μην θεωρούμε λανθασμένα πως τα πάντα προήλθαν με παρθενογένεση στην Ελλάδα. Οι Έλληνες αλληλοεπίδρασαν και δανείστηκαν πολλά πράγματα από σύγχρονους προς αυτούς πολιτισμούς, με την διαφορά πως ό,τι δανείστηκαν το εξέλιξαν και το τελειοποίησαν στον μέγιστο βαθμό*).
Την μόρφωση του νεαρού Πυθαγόρα στην Σάμο, τόπο διαμονής του, την ανέλαβαν δυο εξαιρετικοί διδάσκαλοι, ο Συριανός Φερεκύδης, που δίδασκε σε μια σπηλιά και ο Ερμοδάμαντας που ήταν απόγονος του Σάμιου Κρεώφιλου. Στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών εγκατέλειψε τη Σάμο, λόγω του τυραννικού καθεστώτος του Πολυκράτη.
Ο Θαλής τον προέτρεψε να ταξιδέψει στην Αίγυπτο.
Περνώντας από την Κρήτη, πήγε και συνάντησε τους μύστες του Μόργη, που ήταν ένας από τους Δακτύλους της Ιδης. Αυτοί του έκαναν καθαρμούς με την πέτρα του κεραυνού: Από τα χαράματα ξαπλωμένος μπρούμυτα στην ακροθαλασσιά, τη νύχτα πάλι στην όχθη του ποταμού, στεφανωμένος με μαλλιά μαύρου αρνιού.
Έπειτα κατέβηκε σ’ ένα σπήλαιο, το λεγόμενο Ιδαίο άντρο, κρατώντας στα χέρια του μαύρο μαλλί. Έμεινε εκεί τις καθιερωμένες από το τελετουργικό 3 Χ 9 = 27 ημέρες, πρόσφερε θυσίες στον Δία και είδε το θρόνο που στρώνεται κάθε χρόνο προς τιμήν του.
Χάραξε δε κι ένα επίγραμμα στον τάφο του, με τίτλο «Ο Πυθαγόρας στον Δία», που άρχιζε έτσι:
–«Ενθάδε κείται ο Ζαν, που τον ονομάζουν Δία».
Για τη διδασκαλία του, οι περισσότεροι λένε ότι τις λεγόμενες μαθηματικές επιστήμες τις διδάχθηκε από τους Αιγυπτίους, τους Χαλδαίους και τους Φοίνικες: Γιατί από παλιά οι Αιγύπτιοι είχαν ασχοληθεί με τη γεωμετρία, οι Φοίνικες με τους αριθμούς και τους μαθηματικούς υπολογισμούς και οι Χαλδαίοι με την παρατήρηση των ουράνιων φαινομένων.
Όσα πάλι έχουν σχέση με τις τελετές που γίνονται προς τιμήν των θεών, καθώς και τις υπόλοιπες συνήθειες του καθημερινού βίου, λένε πως τα ‘μάθε και τα παρέλαβε από τους Μάγους (της Βαβυλωνίας).
Στην Αίγυπτο συναναστρεφόταν τους ιερείς και αφομοίωσε τη σοφία, των Αιγυπτίων και τη γλώσσα, τους, καθώς και τις τρεις διαφορετικές γραφές τους την επιστολογραφική», την ιερογλυφική» και τη «συμβολική», που διαβάζονται είτε κυριολεκτικοί (καθώς παριστάνουν συγκεκριμένα πράγματα μέσω της μίμησης) είτε αλληγορικά, με υπαινιγμούς. Επιπλέον, έμαθε περισσότερα και για τους θεούς.
Στην Αραβία συναναστρεφόταν το βασιλιά.
Στη Βαβυλώνα πάλε, εκτός απ’ τους άλλους Χαλδαίους που γνώρισε, πήγε να βρει και τον Ζάρατο. Αυτός τον εξάγνισε από τα μιάσματα της προηγούμενης ζωής του και του έμαθε από τι πρέπει να απέχουν όσοι επιδιώκουν την αρετή, ώστε να διατηρήσουν την αγνότητα τους. Επίσης του ανέπτυξε τις θεωρίες του για τη φύση και για τις αρχές των πάντων.
Πλάτων: Ο μύθος του Ηρός για την μεταθανάτια ζωή
Έτσι ο Πυθαγόρας αποκόμισε το μεγαλύτερο μέρος της σοφίας του από τα ταξίδια του σε αυτούς τους λαούς.
Όποτε ο Πυθαγόρας, επρόκειτο να διεισδύσει στα υπόγεια άδυτα των θεών και να παραμείνει εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα, χρησιμοποιούσε, τις περισσότερες φορές, τροφές που κόβουν την πείνα και τη δίψα.
Κατά την παράδοση, τις ιδέες περί της αθανασίας της ψυχής τις έφερε πρώτος στην Ελλάδα ο Πυθαγόρας. Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους, η ψυχή του ανθρώπου και η ψυχή του σύμπαντος ταυτίζονται. Οι ψυχές των ανθρώπων αποτελούν τμήματα της θείας ψυχής τα οποία βρίσκονται εγκλωβισμένα σε σώματα θνητά.
Η ψυχή δεν πεθαίνει. Επιστρέφει στο σύμπαν
Στόχος της ψυχής όπως προαναφέρθηκε είναι η κάθαρσή της.
Για να επιτευχθεί η κάθαρση κρίνεται αναγκαία η πνευματική άσκηση, ο αυτοέλεγχος και η αυτοκυριαρχία. Το άτομο πρέπει να ζει μια ζωή πνευματική και να μην παρασύρεται από τις αδυναμίες του σώματος το οποίο μπορεί να παρομοιαστεί με φυλακή της ψυχής.
Ο Πυθαγόρας συνιστούσε οι μαθητές τους να προσέχουν ιδιαίτερα δύο στιγμές μέσα στη μέρα:
Όταν πήγαιναν για ύπνο και όταν σηκώνονταν απ’ το κρεβάτι. Γιατί και στις δυο αυτές περιπτώσεις πρέπει να ανασκοπεί κανείς τα πεπραγμένα και να προσχεδιάζει τα μέλλοντα, καταμερίζοντας στον εαυτό του ευθύνες για όσες πράξεις έγιναν και προνοώντας για τις μελλοντικές.
Έπρεπε λοιπόν ο καθένας, πριν πέσει για ύπνο, να απαγγέλλει τραγουδιστά τους ακόλουθους στίχους, απευθυνόμενος στον εαυτό του: Μην καλοδεχτείτε τον ύπνο στ’ απαλά σου βλέφαρα πριν εξετάσεις κάθε πράξη της ημέρας τρεις φορές:
- πού έσφαλα;
- τι κατάφερα;
- τι καθήκον παραμέλησα:
Και πριν σηκωθεί απ’ το κρεβάτι, πρέπει να λέει:
–«Μόλις σηκωθείς απ ‘ τον γλυκό σου ύπνο, μελέτησε πρώτα απ’ όλα τι θα κάνεις μες στη μέρα».
Τέτοια πράγματα τους συμβούλευε. Και, προπαντός, να λένε την αλήθεια’ γιατί αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να μοιάσουν στο θεό.
Μίλα με άψογη ακεραιότητα: Κάθε λέξη που λες καθορίζει την πραγματικότητά σου
Όπως άλλωστε είχε μάθει από τους Μάγους, το σώμα του θεού (εκείνοι τον ονομάζουν Ωρομάζη) μοιάζει με φως, η ψυχή του όμως με την αλήθεια. Και δίδασκε κι άλλα που έλεγε πως τα ‘χε ακούσει από την Αριστόκλεια, την ιέρεια των Δελφών. Μερικά πάλι τα ‘λέγε με μυστικό τρόπο, με «σύμβολα».
* O καθηγητής Χρήστος Γιανναράς, αναφέρει σχετικά:
«Ο Ελληνισμός δεν είναι φυλή, δεν επέζησε χιλιάδες χρόνια χάρη στους νόμους της ζωολογίας. Είναι γένος, γέννημα τρόπου ύπαρξης και συνύπαρξης, δηλαδή πρόταση πολιτισμού με πανανθρώπινη δυναμική.
Επιβιώνει ο Ελληνισμός όσο σαρκώνει την πρόταση βίου που τον ανάδειξε ξεχωριστό στην Ιστορία, τον αντιδιέστειλε από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού, δηλαδή της βαρβαρότητας.»
Ο νοών νοείτο.. Η αβάσταχτη Δικτατορία της μετριότητας
Γιατί έχουμε ΌΛΟΙ μερίδιο ευθύνης στην κατάντια της χώρας και τί πρέπει να κάνουμε
Διαβάστε ακόμη: Φιλοσοφία: Το φάρμακο για τη φλεγμονή του… πνεύματος
«Αιέν Αριστεύειν»: Συνεχώς να γίνεσαι καλύτερος
Δημοσθένης προς “Έλληνες”, 2400 χρόνια μετά
Πλάτωνος Πολιτεία: Η μάχη στην ψυχή του ανθρώπου ανάμεσα στη λογική και τις επιθυμίες
Ύβρις-Άτις-Νέμεσις-Τίσις: Μια συμπαντική νομοτέλεια
Σωκράτης: Ο Βίος και η Διδασκαλία Ενός Μεγάλου Φιλοσόφου
Οι “υπεράνθρωπες” εγκεφαλικές ικανότητες και το σύστημα γνώσης των αρχαίων Ελλήνων
Μηχανισμός των Αντικυθήρων: Νέα στοιχεία αποκαλύπτουν την πολυπλοκότητά του
Κύρια πηγή: Πυθαγόρου βίος, Πορφύριος.
Hymn of the Pythagoreans to the Rising Sun 1877 Fyodor Andreyevich Bronnikov 1827 1902.
