H κακοποίηση της παιδικής ψυχής οδηγεί στην ανάπτυξη ενός “ραγισμένου” ενήλικα;

H κακοποίηση της παιδικής ψυχής οδηγεί στην ανάπτυξη ενός “ραγισμένου” ενήλικα;

Πόσο εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα εμείς οι άνθρωποι. Μας αρέσει να υποβαθμίζουμε τους γύρω, με την κρυφή ελπίδα ότι θα νιώσουμε ανώτεροι. Πόσο γελοία κοινωνία, ευνουχίζουμε ψυχές πριν ακόμα μάθουν να μετράνε, και περιμένουμε εκείνοι οι άνθρωποι να βγουν εγκεφαλικά υγιείς.

Ο χρόνος ωρίμανσης της κάθε ψυχής δεν έχει κανέναν συγχρονισμό με το είδος ζωή που εξελίσσεται εδώ και αιώνες πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.

Προσπαθούμε να περιορίσουμε την εγκεφαλική δραστηριότητα των ανθρώπων, και όταν έρθει η στιγμή να βγει στην κοινωνία, τον κρίνουμε για τον τρόπο σκέψης, συμπεριφοράς και οτιδήποτε άλλο.

Όλοι μας από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι την τελευταία μας ανάσα, προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα της κάθε κοινωνίας.

Κανείς όμως δεν έχει σκεφτεί πως ένας ενήλικας έφτασε να είναι όπως είναι.

Κανείς δεν ξυπνάει μια μέρα και διαλέγει να γίνει εγκληματίας, κανείς δεν ξυπνάει ένα πρωινό και λέει σήμερα θα γίνω δολοφόνος, κανένας δεν λέει εκεί που τρώει το κολατσιό του, σήμερα θα πηδήξω από μια ταράτσα.

Καθώς μεγαλώνουμε ασυνείδητα γεμίζουμε το μέσα μας με καταστάσεις που δεν λύθηκαν στην ώρα τους, και αργότερα ξεχύνονται ύπουλα στο παρών και τα κάνουν όλα άνω κάτω.

Γι΄αυτό ΔΕΝ τις αποδιώχνουμε, ούτε στρουθοκαμηλίζουμε, αλλά τις ΑΠΟΔΕΧΌΜΑΣΤΕ και τις ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΌΜΑΣΤΕ! Ο ψυχολογικός πόνος τελειώνει μόνο με την αποδοχή του πόνου στην ολότητά του 

Ένα παιδί, που προφανώς και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του παιδί αφού έτσι τον μάθανε, πέρα από την απόλαυση της ημέρας του, δεν παιδεύει το μυαλό του με άλλο είδος σκέψεων.

Κανένα παιδί όταν ζει σε ένα άσχημο οικογενειακό περιβάλλον, δεν φαντάζεται εκείνη την στιγμή, πως μπορεί όλη αυτή η κατάσταση να επηρεάσει την ζωή του αργότερα.

Μέχρι την ενηλικίωση του ο άνθρωπος μαζεύει τόσες συμπεριφορές και σκέψεις που θα μπορούσε να γεμίσει μισή βιβλιοθήκη. Όλα εκείνα αφήνουν με τον τρόπο τους ένα σημάδι που αργότερα θα το προβάλει ο εαυτός μας, σε καταστάσεις που δεν θα ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι από πού προέκυψαν.

Η μεγαλύτερη πηγή δυστυχίας: Tο παραμελημένο-πληγωμένο μέσα μας παιδί 

Συναντάμε κατά καιρούς ανθρώπους κρύους και απόμακρους, και γελοιοποιούμε τον τρόπο τους χωρίς να ξέρουμε την αιτία του αποτελέσματος. Τα παιδικά τραύματα είναι εκείνα που εν τέλει μας κάνουν αυτό που είμαστε αργότερα στην ζωή μας, και ας μην το καταλαβαίνουμε. Ό,τι παίρνει ο καθένας σαν παιδί εκείνο γίνεται στην συνέχεια.

Η ειρωνεία σε αυτό είναι ότι πολλοί άνθρωποι λόγω της δύσκολης παιδικής ηλικίας ορκίζονται ότι σαν ενήλικες δεν θα χειριστούν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο και καταλήγουν να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Η κοινωνία όσο και αν φαίνεται ότι αλλάζει, είναι σαν μια παγίδα, φαίνεται διαφορετική αλλά οι άνθρωποι είναι ίδιοι.

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει όταν μέσα τους οι άνθρωποι παλεύουν με τους ίδιους δαίμονες αιώνες τώρα, χωρίς καμιά επιτυχία.
Όταν καταστρέφεις μια παιδική ψυχή μην περιμένεις αργότερα να ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου, όταν εσύ τον έμαθες πρώτα τι είναι η κόλαση.

Πηγή: www.psychology.gr   

“Τροφή-Φάρμακο”: Εκτός εξαιρέσεων, θεωρώ (θέλω να πιστεύω τουλάχιστον) πως κανένας γονέας δεν ξεκινάει να κάνει παιδιά για να τα κακομεταχειριστεί. Οι γονείς κάνουν ό,τι καλλίτερο θεωρούν πως πρέπει να κάνουν για και με τα παιδιά τους, αναλόγως συνθηκών, εποχής, κ.λπ. Και το λέω ως παιδί που έχω φάει πολύ ξύλο και τιμωρίες και από τους δύο γονείς μου.

Για χρόνια με τυραννούσε αυτή τους η συμπεριφορά. Το ζήτημα όμως είναι, ωριμάζοντας, να προχωρήσω πιο πέρα από αυτήν την κατάσταση. Εκείνοι, για παράδειγμα, θεωρούσαν εκείνη την εποχή ότι έτσι θα γίνω “σωστός” άνθρωπος! 

Οπωσδήποτε υπήρξε και άλλο υπόβαθρο, αλλά αυτό αφορά ΜΌΝΟ τους ίδιους, εμένα εν τέλει, με αφορά ΜΌΝΟ το πώς διαχειρίζομαι το τότε, σήμερα, τώρα.

Με το να επαναλαμβάνω στην σκέψη μου κάτι που ΉΔΗ έχει συμβεί και ΔΕΝ αλλάζει όχι μόνον δεν πετυχαίνω κάτι, αλλά τυραννιέμαι περαιτέρω! Επιλέγω συνειδητά, λοιπόν, όχι απλώς να σταματήσω την αναπαραγωγή, αλλά και να αντιστρέψω αυτό που με βασάνισε για χρόνια με βάση άρθρα όπως τα 4 επόμενα: 

1. Οι συγκρούσεις στις σχέσεις συμβάλλουν στη διαδικασία της αυτογνωσίας
   
2. Κάρλ Γιούνγκ: Ό,τι δεν μας αρέσει στους άλλους, εξελίσσει την αυτογνωσία μας
3. Τα άτομα που μας προξενούν θυμό είναι μια ισχυρή πηγή σοφίας 
4. Το Ταξίδι της Ψυχής~Μαθήματα και Εμπόδια 

Σκέφτομαι πλέον συχνά πως μάλλον είναι τύχη που έχω αυτούς τους γονείς (1000 τα εκατό τους προτιμώ από εκείνους που κακομαθαίνουν τα παιδιά τους, χωρίς καθόλου όρια -αν και πιθανόν να πρόκειται για την άλλη πλευρά του ιδίου νομίσματος).
Εύχομαι ολόψυχα να σας βοηθήσουν κι εσάς όσο εμένα ή και περισσότερο!

Δείτε ακόμη: “Εσωτερικό παιδί”: Τί σημαίνει και γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε για αυτό 

Ανακαλύψτε και αγαπήστε το παιδί μέσα σας   

Παιδική Κακοποίηση και Άγχος ως Ενήλικες 

Θεραπεία Αποδοχής και Δέσμευσης: Τι είναι και πως μπορεί να σε βοηθήσει 

Ψυχική ανθεκτικότητα: Τι είναι και γιατί όταν την κατακτήσεις ζεις καλύτερα 

Ενδοοικογενειακή Βία: Tο θύμα, ο θύτης και οι επιπτώσεις της 

Πώς θα καταλάβετε ένα παιδί ότι είναι μάρτυρας ή θύμα κακοποίησης;