Σκληρό πείραμα Ψυχολογίας: Η Δύναμη και η Αδυναμία της Ελπίδας
Πείραμα Ψυχολογίας οι αρουραίοι που πνίγονται «Drowning Rats»:
Στη δεκαετία του 1950, ο Curt Richter, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins, έκανε ένα διάσημο πείραμα ψυχολογίας για τον πνιγμό των ποντικών. Αυτό το πείραμα, αν και σκληρό, έδειξε τη δύναμη της ελπίδας και της ανθεκτικότητας στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων.
Περίληψη από το έργο The World of Work
Ένα πείραμα ψυχολογίας: Αρουραίοι που πνίγονται.
Σε μια σειρά πειραμάτων που είναι αρκετά σκληρά και δυσάρεστα, αλλά ενδιαφέροντα στα ευρήματά τους, ο Curt Richter απέδειξε ότι η ελπίδα είναι ένας ισχυρός παράγοντας επιμονής. Κατά την άποψή μας, αυτό συνδέεται επίσης στενά με την ανθεκτικότητα .
Τα Πειράματα Ψυχολογίας των Πνιγμένων Αρουραίων
Τα πειράματα του Curt επικεντρώθηκαν στο πόσο καιρό χρειάζονται οι αρουραίοι για να πεθάνουν από πνιγμό. Πραγματοποίησε τα πειράματά του τοποθετώντας αρουραίους σε κουβάδες γεμάτους με νερό και βλέποντας για πόσο καιρό επιβίωσαν. Εισήγαγε μια σειρά μεταβλητών στο πείραμα, οι οποίες έδωσαν κάποια ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Οικιακοί αρουραίοι
Στο πρώτο σύνολο πειραμάτων του Curt χρησιμοποιήθηκαν 12 εξημερωμένοι αρουραίοι. Ο πρώτος από αυτούς τους αρουραίους αρχικά κολύμπησε γύρω από την επιφάνεια, στη συνέχεια βούτηξε στο κάτω μέρος του κάδου και εξερεύνησε τι υπήρχε εκεί για λίγο. Αυτό διήρκεσε συνολικά δύο λεπτά πριν πνιγεί.
Δύο από τους άλλους εξημερωμένους αρουραίους έκαναν περίπου το ίδιο πράγμα και επέζησαν για περίπου την ίδια χρονική περίοδο.
Οι άλλοι εννέα εξημερωμένοι αρουραίοι έκαναν κάτι εντελώς διαφορετικό. Μετά από μια αρχική εξερεύνηση, οι περισσότεροι πέρασαν το χρόνο τους και την επιφάνεια. Και το απλά συνέχισαν να κολυμπούν. Επιβίωσαν κυριολεκτικά μέρες πριν τελικά υποκύψουν από εξάντληση και πνιγμό.
“Τροφή-Φάρμακο: Εδώ είναι απαραίτητο να συμπληρώσουμε ορισμένα στοιχεία που προέκυψαν κατά την αναζήτηση, ώστε να γίνουν αντιληπτά τα αποτελέσματα.
Μετά το αρχικό πείραμα, ο Ρίχτερ έκανε μια αλλαγή:
Λίγο πριν πεθάνουν από την κούραση, οι ερευνητές έβγαλαν τους αρουραίους από τα βάζα και τους άφησαν να ξεκουραστούν για λίγα λεπτά για να τους ξαναβάλουν μέσα για δεύτερο γύρο.
Πόσο νομίζεις ότι άντεξαν οι αρουραίοι; Άλλα 15 λεπτά; 10 λεπτά; 5;
Όχι. Άντεξαν 60 ώρες.
Δεν είναι λάθος, κολύμπησαν για 60 ολόκληρες ώρες.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αφού ′′ έσωσαν ′′ τους αρουραίους λίγο πριν πνιγούν, τους έκαναν να κολυμπήσουν περίπου 240 περισσότερο όταν τους έβαλαν πίσω στο βάζο.
Υπήρχε δε και ένας αρουραίος που κολύμπησε για 81 ώρες.Το συμπέρασμα είναι ότι οι αρουραίοι πίστευαν ότι θα διασωθούν, και γι ‘ αυτό συνέχισαν το κολύμπι σε ένα επίπεδο που θεωρούνταν αδύνατο.
Αυτή η ιστορία αναφέρεται συχνά στη θετική ψυχολογία ως παράδειγμα της σημασίας της ′′ ελπίδας και της αισιοδοξίας “.
Είναι προφανές ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να κάνουν περισσότερα όταν λαμβάνουν ενθάρρυνση και σταματούν ή εγκαταλείπουν όταν δεν έχουν ελπίδα ή αρκετή εκτίμηση. ❤
————————————————–
Πηγή: Jaguar D Charly] www.fractalart.gr
Άγριοι αρουραίοι
Το δεύτερο σύνολο πειραμάτων που πραγματοποίησε ο Curt αφορούσε 34 άγριους αρουραίους. Οι άγριοι αρουραίοι είναι εξαιρετικοί κολυμβητές, και αυτούς τους άγριους και επιθετικούς τους είχαν πιάσει πρόσφατα. Προφανώς, ο Curt περίμενε να αγωνιστούν σκληρά για την επιβίωσή τους.
Δεν είναι όλοι οι κάδοι τόσο αθώοι όσο αυτοί.
Παραδόξως όμως, αυτό δεν συνέβη καθόλου. Παρά την αγριότητα, την ικανότητα και την ικανότητα κολύμβησης, κανένας από τους 34 άγριους αρουραίους δεν επέζησε περισσότερο από λίγα λεπτά.
Ο ρόλος της ελπίδας
Ο Curt σκέφτηκε το τι προκάλεσε ορισμένους αρουραίους να εγκαταλείψουν και αποφάσισαν ότι η ελπίδα είναι βασικός παράγοντας στην προθυμία να αγωνιστούν.
Όποιοι αρουραίοι είχαν βοηθηθεί στο παρελθόν και είχαν ελπίδα να σωθούν, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται πιστεύοντας ότι δεν έχουν χαθεί όλα. Ωστόσο, όταν δεν έχουν αυτήν την προηγούμενη εμπειρία, θα εγκαταλείψουν γρήγορα.
Με τα δικά του λόγια είπε: «Η κατάσταση αυτών των αρουραίων μοιάζει ελάχιστα με την απαιτητική κατάσταση «πολέμα ή τρέχα» – fight or flight – είναι μάλλον μια κατάσταση απελπισίας… οι αρουραίοι βρίσκονται σε μια κατάσταση κατά της οποίας δεν έχουν άμυνα… φαίνονται κυριολεκτικά έτοιμοι να «παραιτηθούν».”
Έχοντας αυτό κατά νου, ο Curt αποφάσισε να πειραματιστεί περαιτέρω.
Εισάγοντας την ελπίδα και την υποστήριξη.
Το τελευταίο σύνολο πειραμάτων που θα επικεντρωθούμε αφορούσε τον αντίκτυπο που θα είχε η ελπίδα στην επιμονή των αρουραίων στους κουβάδες. Σε αυτά τα πειράματα η υπόθεση του Curt ήταν περίπου ότι η εισαγωγή ελπίδας σε αρουραίους θα αύξανε τον χρόνο της επιβίωσής τους.
Για να δοκιμάσει την υπόθεσή του, ο Curt επέλεξε μια νέα ομάδα αρουραίων που ήταν όλοι παρόμοιοι μεταξύ τους. Και πάλι, τους εισήγαγε σε κουβάδες και τους παρατήρησε καθώς οδηγούντο προς πνιγμό.
Αυτή τη φορά όμως, σημείωσε τη στιγμή που παραιτήθηκαν και τότε, λίγο πριν πεθάνουν, τους έσωσε. Τους έσωσε, τους κράτησε για λίγο και τους βοήθησε να ανακάμψουν.
Στη συνέχεια τους έβαλε πίσω στους κάδους και ξεκίνησε τα πειράματα ξανά.
Και ανακάλυψε ότι η υπόθεσή του ήταν σωστή. Όταν οι αρουραίοι τοποθετήθηκαν πίσω στο νερό, κολύμπησαν και κολύμπησαν, για πολύ περισσότερο από ό, τι είχαν την πρώτη φορά που τοποθετήθηκαν στους κάδους.
Το μόνο πράγμα που είχε αλλάξει ήταν ότι είχαν σωθεί στο παρελθόν, έτσι αυτή τη φορά υπήρχε ελπίδα.
Ο Curt έγραψε ότι «οι αρουραίοι μαθαίνουν γρήγορα ότι η κατάσταση δεν είναι πραγματικά απελπιστική» και ότι «μετά την εξάλειψη της απελπισίας οι αρουραίοι δεν πεθαίνουν ».
Τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι και οι αρουραίοι είναι πολύ διαφορετικά όντα, αλλά υπάρχει ακόμη η πεποίθηση ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά από αυτά τα πειράματα.
Όπου τα άτομα έχουν ελπίδα, έχουν υψηλότερα επίπεδα επιμονής. Θα συνεχίσουν να πολεμούν όταν αισθάνονται ότι αυτές είναι πιθανότητες επιτυχίας ή διάσωσης. Όταν δεν έχουν ελπίδα, δεν θα συνεχίσουν. Μια σειρά από άλλα πειράματα το υποστήριξαν επίσης.
Ακόμη και μια λάμψη της ελπίδας μπορεί να είναι ένα ισχυρό πράγμα.
Τι σημαίνει αυτό στον κόσμο της εργασίας;
Από την άποψη της εργασίας, αυτά τα ευρήματα μπορούν να θεωρηθούν ότι οι άνθρωποι θα παραμείνουν ανθεκτικοί και θα συνεχίσουν να επιμένουν απέναντι σε δύσκολες καταστάσεις, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ελπίδα.
Έτσι, εάν διασώζονται κατά καιρούς. Εάν υποστηρίζονται. Εάν πιστεύουν ότι το μέλλον θα είναι ένα καλύτερο και εάν αισθάνονται ότι υπάρχουν άλλοι για να τους βοηθήσουν, μπορεί να είναι σε θέση να οδηγήσουν τον εαυτό τους σε δύσκολες καταστάσεις.
Η σημασία της πίστης εδώ είναι παρόμοια με τη σημασία της πίστης στη θεωρία προσδοκίας του κινήτρου.
Αυτό σημαίνει για τους ηγέτες είναι ότι οι άνθρωποι στην ομάδα σας θα είναι δυνατοί και ανθεκτικοί, υπό την προϋπόθεση ότι τους δίνετε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Εάν αυτή η ελπίδα σβήσει, οι άνθρωποι σας θα σταματήσουν να παλεύουν για σας.
Στοιχεία από
ermionh.blogspot.com
https://www.facebook.com/permalink.php?story
https://www.facebook.com/fractalart.gr/posts/2899108953685059
“Τροφή-Φάρμακο”: Τροφή για… σκέψη!
Υπάρχει όμως και άλλη όψη του νομίσματος, όπου η ελπίδα όχι απλώς δεν είναι επιθυμητή, αλλά αποτελεί και αιτία στασιμότητας, ακόμη και εξαθλίωσης αυτού που οι ελπίδες του είναι… ΦΡΟΎΔΕΣ!
Έτσι κάτι που πρέπει να διακόψεις πάση θυσία το ανέχεσαι με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει ειδικά εάν “πιστεύεις ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο”.. Η πίστη είναι πίστη, δεν είναι ΕΓΓΎΗΣΗ.
Σύμφωνα πάλι με το κείμενο: Εάν κάποιος “διασώζεται κατά καιρούς” μπορεί να επιμείνει σε μία κατάσταση.. Τί γίνεται όμως εάν η κατάσταση είναι εν τέλει ασύμφορη ή/και αδιέξοδη; Σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι προς όφελός του να διακόψει πάραυτα την κάθε προσπάθεια να κρατηθεί με τα δόντια σε κάτι που είναι ουσιαστικά απέλπιδο;
Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε πως σε αυτήν την περίπτωση, αλλά και στην έτερη που αναφέρεται ως προς το ότι εάν ελπίζει κάποιος ότι “υπάρχουν άλλοι για να τον βοηθήσουν”, η ελπίδα αφορά ΕΞΩΓΕΝΕΊΣ παράγοντες.
Πόσο μπορεί να βοηθήσει όμως το να ελπίζεις και να στηρίζεσαι σε άλλους που το πιθανότερο είναι πως δεν έχουν τον καθέναν μας ως πρώτη τους προτεραιότητα όταν αποφασίζουν οτιδήποτε;
Εν τέλει εάν οι αρουραίοι πρόκειται να πνιγούν, τι νόημα έχει εάν θα είναι σε μία ώρα ή σε μία ημέρα; Σημαντικότερο δεν είναι να μπορείς να κάνεις την διάκριση ώστε να συνεχίσεις ή να σταματάς την προσπάθεια, όπου και όπως αξίζει; Αλλιώς ΔΕΝ μπορεί να βρεθεί ο καθένας που θα σε γεμίσει ελπίδες, σπρώχνοντάς σε ενίοτε σε αδιέξοδο;
Η ελπίδα λοιπόν, η οποία ΔΕΝ ήταν καθόλου τυχαία στο “κουτί της Πανδώρας”, συχνά δεν είναι αυτό που χρειάζεται κάποιος. Η κατάσταση αυτήν μου θυμίζει ιδιαίτερα τον βάτραχο ο οποίος όταν μπει σε νερό που σιγοβράζει ΔΕΝ καταλαβαίνει ότι αργοπεθαίνει μέχρι που είναι πολύ αργά για να αποδράσει: Συνειδητοποίηση ή βράσιμο; Πρέπει να διαλέξετε
ΔΕΝ υπάρχει τίποτε που να με εκφράζει καλλίτερα από την γνωστή ρήση που αποδίδεται στον Νίκο Καζατζάκη: “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»
