Σε ποιόν επιτρέπεις να σε κρίνει;
Οι “κριτές” της ζωής σου
Αυτός που θέλει να προχωρήσει, δέχεται και παρατηρήσεις, διορθώσεις, βοήθεια, βελτίωση.
Δεν είναι στο απυρόβλητο, δεν σημαίνει ότι όλα όσα κάνει είναι σωστά και τέλεια.
Το ερώτημα είναι: Ποιος θα επιτρέψεις να σου κάνει αυτή την παρατήρηση, τη διόρθωση ή και επίπληξη κάθε φορά που κάπου αστοχείς ή το έχεις ανάγκη;
Απάντηση: Μόνο αυτός που πράγματι σε αγαπά και σε “υποστηρίζει”, δηλαδή νοιάζεται για τη στήριξή σου και όχι για το γκρέμισμά σου. Θέλει να σε βοηθήσει να σταθείς στα πόδια σου και όχι να σε διαλύσει, να σε καταρρακώσει ή να σε μειώσει υποτιμητικά.
“Τροφή-Φάρμακο”: Η δική μου απάντηση διαφέρει. ΌΠΟΙΟΣ και να με κρίνει, το ζήτημα ΔΕΝ είναι η προαίρεση, αλλά εάν είναι σωστή ή όχι η κρίση του! Εάν αληθεύει οφείλω να ΜΗΝ πάρω προσωπικά τον ΤΡΌΠΟ (να ΜΗΝ ενοχληθώ, και αφήσω την ευκαιρία να διορθώσω κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην εξέλιξή μου), αλλά να επικεντρωθώ στο τί μπορώ να κάνω γι’ αυτό.
Δυστυχώς οι πάντες κρίνουν.
Άνθρωποι άσχετοι, χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, αδιάβαστοι, εμπαθείς, με πολλή ζήλεια, φθόνο, μίσος και κακίες, αναλαμβάνουν εντελώς αυθαίρετα και πολύ πρόθυμα να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Αυτοί οι τόσο βιαστικοί άνθρωποι είναι οι πιο ακατάλληλοι.
Αν δεν με ξέρεις, πώς με κρίνεις; Αν δεν περπάτησες ούτε ένα στενό μαζί μου στο δρόμο, πώς θα μιλήσεις για την ψυχή μου;
Αν με βοηθάς με αληθινή φροντίδα και πονάς για το καλό μου, τότε σίγουρα θα προχωρήσω!!!
Αν με εγχειρίσεις με γνώση, τότε θα θεραπευτώ.
Αν θες πράγματι το καλό μου, θα το αποδείξεις με το όλο ύφος, ήθος και την μέθοδο που ακολουθείς.
Με τόση κακία που έχεις όμως, πώς κρίνεις;…
Με τόση ζήλεια, πώς να συμβουλέψεις τον άλλο καθαρά;
Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τεράστια ζημιά. Τις υπάρχουσες πληγές, τις κάνουν πιο βαθιές.
Και όχι μόνο καλό δεν σου κάνουν, μα ηδονίζονται από την όποια ταλαιπωρία σου. Χαίρονται να σε βλέπουν να γκρεμίζεσαι. Το περιμένουν, το εύχονται.
Αυτοί, οι ανώριμοι κι αυτόκλητοι κριτές της ζωής σου.
Η ηδονή της κακίας τους είναι μοναδική.
Είναι το δικό τους οργιώδες ¨σεξ¨ μέρα νύχτα. Σε πολλούς αρέσει πολύ και το… ¨ομαδικό¨.
Οι φίλοι μου με διορθώνουν- και όντως πρέπει να το κάνουν, αν πράγματι με αγαπούν!- όπως διόρθωσε ο Χριστός τον Πέτρο. Με ένα βλέμμα, με έναν διακριτικό υπαινιγμό, με μια κουβέντα που θα ειπωθεί με χειρουργική ευαισθησία.
Και μετά έρχεται η αυτογνωσία, το κλάμα, η αληθινή μετάνοια που οδηγεί σε αλλαγή μου, σε νέα οπτική των πραγμάτων και πρακτικές επανορθώσεις.
Οι άλλοι, που κινούνται από φθόνο, κακία και ζήλεια, αδυνατούν να κάνουν καλό!
Σε κανέναν. Και ούτε ποτέ θα παραδεχτούν ότι φθονούν, ότι ζηλεύουν ή μισούν. Επικαλούνται άγια πράγματα, για να κρύψουν βρώμικα κίνητρα, τη λάσπη και το σκοτάδι που τους έχει τυλίξει. Μην ξεχνάς, τον Χριστό τον σταύρωσαν άνθρωποι που απ’ το πρωί ως το βράδυ μίλαγαν για τον…Θεό!!!
Τόση η υποκρισία, το ψέμα και η τύφλωση της καρδιάς τους.
Ποιος φαρισαίος παραδέχτηκε ποτέ ότι είναι υποκριτής, ψεύτης, κακότροπος και φθονερός; Κανένας! Ποτέ!
Τον κόσμο μας μπορούν να τον διορθώσουν μόνο χαρισματικοί άνθρωποι, που θέλουν πράγματι να διακονήσουν το Φως, την Αγάπη και την Αλήθεια. Και απόδειξη: Το κάνουν με θεϊκή έμπνευση, με ανάθεση, με διάθεση θυσίας, με προσευχή καρδιάς, με ταπείνωση.
Δεν σε κάνουν να νιώθεις ταραχή ούτε δημιουργούν πολεμικό κλίμα έντασης και αντιπαράθεσης, μα θέλουν να οδηγήσουν στην ενότητα και την ειρήνη.
Αυτούς, ναι! Να τους αφήνεις να βλέπουν και να αγγίζουν τις πληγές σου, να σε διορθώνουν, να σε ¨μαστιγώνουν¨, να σε επιπλήττουν, να σε θεραπεύουν. Είναι αληθινοί παιδαγωγοί, θεραπευτές στιβαροί, άνθρωποι σοβαροί, με σθένος πατέρα και καρδιά μητέρας τρυφερής.
Όλοι οι άλλοι όμως, δρόμο!!! Μακριά!
Μην επιτρέπεις να σε κρίνουν και να σε διαλύουν άνθρωποι που δεν έχουν τα παραπάνω γνωρίσματα. Αυτόκλητοι κριτές της ζωής σου. Πνεύματα ταραχοποιά και άρρωστα, μακριά από σένα!
Κανέναν διάλογο με τέτοια άτομα. Καμία σημασία. Ούτε καν!!!
Βάλε στο νου σου φύλακα- φρουρό και μην αφήνεις δικά τους λόγια, γνώμες, κρίσεις κλπ να εισχωρούν στο πεδίο της ψυχής και της καρδιάς σου και να σε μολύνουν με την τοξικότητά τους.
Δεν το κάνουν με αγάπη, άρα, σίγουρα μόνο κακό θα βγει.
Δεν σε πονούν, άρα, δεν πρόκειται να γιατρευτείς.
- Μ’ αγαπάς; Τότε διόρθωσέ με όσο θες. Ελεύθερα. Να σε ακούσω με όλη μου τη διάθεση να αλλάξω και να καθρεφτιστώ σε ό, τι καλό μού πεις.
- Δεν μ’ αγαπάς; Τότε σίγουρα δεν θα με πας στο Θεό ούτε στην ηρεμία. Γι’ αυτό, δεν θέλω να σε ακούσω καν.
Δεν το δέχομαι να μπεις στο πεδίο της ψυχής μου να φέρεις το σκοτάδι σου, δήθεν για το καλό μου, για να με διορθώσεις εσύ!!!
Διότι, στην τελική, ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις τον αδερφό σου; ποιος είσαι;;; τι είσαι; ποιος σε έβαλε κριτή του άλλου; τον ξέρεις; την ξέρεις; είναι η αρμοδιότητά σου, η κλίση και κλήση σου; ποιος στο ανέθεσε;
Άνθρωποι χωρίς καμία γνώση, μελέτη, κατάρτιση, ξαφνικά ξέρουν τα πάντα!
Μιλούν για όλα και όλους, ψυχαναλύουν, γίνονται καρδιογνώστες, είναι σίγουροι για τα κίνητρα σου, το συνειδητό και ασυνείδητο και υποσυνείδητό σου. Γενικώς, τα πάντα! Μόνο ένα δεν ξέρουν: να αγαπούν, να πονούν, να συμπονούν, να νιώθουν, να μπαίνουν στη θέση του όποιου άλλου.
Χαίρομαι πολύ τους φίλους μου εδώ, εσένα δηλαδή, διότι έχεις αγγίξει αυτό ακριβώς το λαμπερό επίπεδο!!!
Και δεν κατακρίνεις άλλους.
Ούτε δέχεσαι κατακρίσεις άλλων, και μάλιστα όταν αυτοί οι άλλοι δεν σε αγαπούν!
Φίλοι μου, αν βλέπαμε ο ένας την ψυχή του άλλου, δεν θα κατακρίναμε ποτέ κανέναν.
Διότι θα βλέπαμε παντού ένα Φως, μια Αγάπη και μια ομορφιά.
Κι όλο αυτό θα μας…αποστόμωνε. Και δεν θα μπορούσαμε να εκφέρουμε λόγο κακίας και εμπάθειας.
Θα γινόμασταν σαν τον Θεό, που βλέπει πίσω από όλα την όμορφη ψυχή μας και δεν μένει στην επιφάνεια της όποιας κακίας μας.
Άρα, πριν μιλήσεις, σκέψου!
Πριν κρίνεις, αναρωτήσου: θα βγει κάτι καλό μ’ αυτό που θα πω;
Πριν πεις μια κακία, σκέψου τη θεία κοινωνία, δηλαδή την κοινωνία με το Θεό που εκείνη τη στιγμή χάνεις! Άρα, χάνεις την κοινωνία και με τον αδερφό σου που αυτή τη στιγμή πας να θάψεις.
Αν τα λόγια αυτά σε αγγίζουν, είμαστε φίλοι. Και είναι ωραίο.
Αν όχι, τότε κάπου οι δρόμοι μας χωρίζουν. Και είναι ωραίο κι αυτό, διότι συνιστά ξεκαθάρισμα και επαναπροσδιορισμό στην πορεία της σύντομης ζωής μας.
https://m.youtube.com/watch?v=jkxi-8tzIEY
Ανδρέας Κονάνος Σε ποιόν επιτρέπεις να σε κρίνει;
“Τροφή-Φάρμακο”: Τρεις ενστάσεις. 1ον, ένας φωτισμένος άνθρωπος δεν κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους σύμφωνα με τα πιστεύω τους, διότι η κριτική με κακία πληγώνει το ίδιο είτε λαμβάνεις την θεία κοινωνία, είτε όχι.
Επίσης επιτρέπεται να είναι κίνητρο για να μην κρίνεις με κακία κάτι εξωγενές από εσένα; Δηλαδή δεν κρίνω και γίνομαι καλλίτερος άνθρωπος επειδή χρειάζομαι κίνητρο (πιστεύω κάπου) ή επειδή ΈΤΣΙ ΕΊΝΑΙ;
Η πλέον βασική και καθοριστική σχέση στη ζωή είναι αυτή με τον εαυτό μας
2ον, οι άνθρωποι που μας κρίνουν κακοπροαίρετα, δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που είναι ο καθένας μας, αλλά αυτό που ΈΧΟΥΝ ΜΈΣΑ ΤΟΥΣ!! και αυτό είναι μεγάλη δυστυχία για όποιον το κουβαλάει…
Και 3ον, ό,τι και να σκέφτεται κάποιος για εμάς ΔΕΝ μπορεί να μας επηρεάσει εάν εμείς ΔΕΝ το πιστεύουμε (έχουμε σκεφτεί πριν).
Διαβάστε ακόμη: Την επόμενη φορά που θα κρίνεις κάποιον σκέψου…
Ο τρόπος που φερόμαστε ή μας φέρονται οι γύρω μας αντικατοπτρίζει όλα όσα έχουμε μέσα μας/τους
Ποιός θα ορίσει το σωστό και το λάθος;
Τρόποι άμυνας ενάντια στην κριτική και τόνωση της αυτοπεποίθησης
Ειλικρίνεια: Απομακρύνει πολλούς, αλλά κρατάει τους σωστούς Σε ποιόν επιτρέπεις να σε κρίνει;
