Η θανάσιμη νόσος των λεγεωνάριων: Που αναπτύσσεται-πως μεταδίδεται-συμπτώματα και αντιμετώπιση

Η θανάσιμη νόσος των λεγεωνάριων: Που αναπτύσσεται-πως μεταδίδεται-συμπτώματα και αντιμετώπιση

Η σπάνια αυτή ασθένεια είναι επίσης γνωστή ως νόσος των κλιματιστικών ή νόσος των ταξιδιωτών. Ωστόσο το βακτήριο που την προκαλεί δεν μεταδίδεται μόνο από τα κλιματιστικά. Ούτε κινδυνεύουν μόνο οι ταξιδιώτες να μολυνθούν από αυτό. Η θανάσιμη νόσος των λεγεωνάριων: Που αναπτύσσεται-πως μεταδίδεται-συμπτώματα και αντιμετώπιση

Όπως αναφέρει το Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), η νόσος των λεγεωνάριων επιστημονικά λέγεται λεγεωνέλλωση. Είναι μία οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού, που προκαλείται από τα βακτήρια του γένους legionellae (λεγιονέλλα ή λεγεωνέλλα).

Υπάρχουν 50 διαφορετικά είδη λεγιονέλλας, από τα οποία τα 28 έχουν συσχετισθεί με νόσηση στον άνθρωπο. Το συχνότερο από αυτά είναι η legionella pneumophila (λεγεωνέλλα η πνευμονόφιλος).

Ευρέως διαδεδομένη

Η λεγιονέλλα είναι ένα βακτήριο ευρέως διαδεδομένο στη φύση. Υπάρχει στα περισσότερα συστήματα νερού και αποικίζει εύκολα όλα τα συστήματα ύδρευσης και τα δίκτυα παροχής θερμού και κρύου νερού. Την ανάπτυξή της ευνοεί η ύπαρξη νερού με θερμοκρασία 20-45 βαθμών Κελσίου.
Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, εν τέλει το νερό που φτάνει στις βρύσες μας είναι ακατάλληλο για πόση. Την καταλληλότερη λύση, μπορείτε να την βρείτε εδώ: Νερό – Δηλητήριο σε όλη την Ελλάδα 

Έτσι, η λεγιονέλα μπορεί εύκολα να αναπτυχθεί:

– Σε σωλήνες με ελάχιστη ή καθόλου ροή νερού (π.χ. στα άδεια δωμάτια των εποχιακών ξενοδοχείων).
-Στα ιζήματα (βιομεμβράνες) και τις ακαθαρσίες των εσωτερικών επιφανειών σωλήνων και δεξαμενών.
– Στις ίνες καουτσούκ και τις φυσικές ίνες σε αντιτριβικούς δακτυλίους και διατάξεις στεγάνωσης.
– Σε θερμαντήρες νερού και δεξαμενές ζεστού νερού.
– Στις εναποθέσεις αλάτων και τις διαβρώσεις σε σωλήνες, ντους και βρύσες.

Το βακτήριο επιβιώνει επίσης μέσα σε άλλα βακτήρια και σε αμοιβάδες.

Μετάδοση και μόλυνση

Η λεγιονέλλα μεταδίδεται όταν το μολυσμένο νερό διασκορπιστεί στον αέρα με τη μορφή σταγονιδίων. Στις πιθανές πηγές μόλυνσης συμπεριλαμβάνονται:

– Τα συστήματα παροχής κρύου-ζεστού νερού (ντους)
– Οι πύργοι ψύξης των συστημάτων κλιματισμού (κλιματιστικά)
– Οι δεξαμενές αποθήκευσης νερού
– Οι θερμές ιαματικές πηγές
– Τα ιαματικά λουτρά
– Οι κολυμβητικές δεξαμενές (ιδίως εκείνες όπου το νερό είναι ζεστό και διακινείται)
– Τα συντριβάνια
– Οι υγραντήρες ατμόσφαιρας και οι αναπνευστικές συσκευές που λειτουργούν με νερό βρύσης.

Όταν το βακτήριο διασκορπιστεί στον αέρα, μπορεί εύκολα να εισέλθει στον οργανισμό μέσω της εισπνοής. Ωστόσο το βακτήριο δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τα συμπτώματα της νόσου των Λεγεωναρίων

Τα σημεία και συμπτώματα της νόσου των Λεγεωναρίων συνήθως εκδηλώνονται εντός 2 έως 14 ημερών μετά από την έκθεση του ασθενούς στο βακτηρίδιο.
Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά πολλών άλλων μορφών πνευμονίας. Για αυτό στα αρχικά στάδια είναι δύσκολο να γίνει η διάγνωση της.

Τα αρχικά σημεία της νόσου περιλαμβάνουν:

• Ψηλό πυρετό
• Ρίγος
• Βήχα 
• Μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν πονοκέφαλους και μυϊκούς πόνους

Εάν δεν αντιμετωπισθεί με αντιβίωση η νόσος, από τη δεύτερη μέρα και μετά τα σημεία και συμπτώματα επιδεινώνονται ή παρουσιάζονται και άλλα:

• Ο βήχας μπορεί να γίνει εντονότερος, παραγωγικός και μερικές φορές υπάρχει αίμα μαζί με τα φλέγματα (αιμόπτυση)
• Πόνος
• Δύσπνοια 
• Κούραση
• Ανορεξία
• Εμετοί, διάρροια, αναγούλες
• Σύγχυση και άλλες διαταραχές των πνευματικών λειτουργιών

Η νόσος των Λεγεωναρίων μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως αναπνευστική ανεπάρκεια, σηψαιμικό σοκ και οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Εάν η νόσος δεν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά και έγκαιρα μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

Οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όπως τα νεογνά, οι ηλικιωμένοι, οι καρκινοπαθείς, οι διαβητικοί, οι νεφροπαθείς, οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις του πνεύμονα, οι ασθενείς που έχουν μεταμοσχευτεί, οι ασθενείς που λαμβάνουν χημειοθεραπεία ή άλλα φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα και οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις, κινδυνεύουν περισσότερο από τη νόσο και τις επιπλοκές της.

Πυρετός Pontiac και νόσος των λεγεωνάριων

Η έκθεση στη λεγιονέλλα δεν συνεπάγεται αυτομάτως νόσηση. Τα άτομα με υποκείμενες νόσους, οι καπνιστές και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να νοσήσουν από αυτήν.

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών (ECDC), τα συμπτώματα συνήθως εκδηλώνονται 2-10 ημέρες έπειτα από τη μόλυνση. Σε σπάνιες περιπτώσεις, όμως, μπορεί να εμφανιστούν έως και τρεις εβδομάδες αργότερα.

Η λεγεωνέλλωση συνήθως αρχίζει με πυρετό, ρίγος, κεφαλαλγία και πόνο στους μυς. Τα συμπτώματα αυτά θυμίζουν γρίπη και αποτελούν τον επονομαζόμενο πυρετό Pontiac. Ο πυρετός Pontiac συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε 24-48 ώρες από τη μόλυνση (το αργότερο έπειτα από 5 ημέρες).

Στη συνέχεια εμφανίζονται ξηρός βήχας και δυσκολία στην αναπνοή που μπορεί να εξελιχθούν σε πνευμονία ή αλλιώς στη νόσο των λεγεωνάριων.

Η νόσος των λεγεωνάριων συνήθως εκδηλώνεται μέσα σε 5-6 ημέρες από τη μόλυνση.

Η πνευμονία που προκαλεί είναι πολύ βαριά και κοστίζει τη ζωή σε ποσοστό 5% έως και 30% των ασθενών, σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Μπορείτε να δείτε και Πνευμονία. Αιτίες, συμπτώματα, πρόληψη, εναλλακτική αντιμετώπιση 

Το περίπου ένα τρίτο των ασθενών παρουσιάζει επίσης διάρροια ή έμετο, ενώ οι μισοί ασθενείς παρουσιάζουν και σύγχυση ή παραλήρημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ECDC, κάθε χρόνο περισσότεροι από 1.000 ταξιδιώτες προσβάλλονται από τη νόσο των λεγεωνάριων.

Οι περισσότεροι ασθενείς χρειάζεται να νοσηλευθούν και να λάβουν θεραπεία με την κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.
Για τη διάγνωση απαιτούνται ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Η διάγνωση συχνά γίνεται αφού ο ταξιδιώτης έχει επιστρέψει στο σπίτι του.

Η έκθεση των ανθρώπων στη λεγιονέλλα

Οι περισσότεροι άνθρωποι που εκτίθενται στο μικρόβιο δεν ασθενούν. Εάν κάποιος πιστεύει ότι εκτέθηκε στο μικρόβιο, είναι προτιμότερο να ζητήσει τη συμβουλή του γιατρού του αναφέροντας τους λόγους που τον κάνουν να έχει τη συγκεκριμένη υποψία και να αναφέρει επίσης εάν έχει ταξιδέψει κατά τις δύο εβδομάδες που προηγήθηκαν.

Άτομο που έχει μολυνθεί από τη λεγιονέλλα δεν αποτελεί κίνδυνο για τους άλλους που βρίσκονται στον ίδιο χώρο μαζί του. Ωστόσο εάν υπάρχουν υποψίες ότι η πηγή μόλυνσης προέρχεται από το συγκεκριμένο χώρο (επαγγελματικό, διαμονής, νοσοκομείο, ξενοδοχείο ή άλλο), τότε πρέπει να ειδοποιηθούν οι αρμόδιες αρχές υγείας για λήψη των μέτρων αντιμετώπισης, απολύμανσης και πρόληψης.

Πρόληψη της νόσου των Λεγεωναρίων

Οι εξάρσεις της νόσου μπορούν να αποφεύγονται με μέτρα πρόληψης. Απαιτούνται για το σκοπό αυτό αυστηρά και σχολαστικά μέτρα καθαρισμού και απολύμανσης όλων των συστημάτων που περιέχουν νερά, κλιματιστικών, πισινών, διαφόρων ειδών μπάνιων, λουτρών, υγραντήρων και άλλων.

Επειδή το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής από τη λεγιονέλλα, η αποφυγή του ενεργητικού και παθητικού καπνίσματος είναι μέτρα που προφυλάσσουν από τη νόσο των Λεγεωναρίων.

Η θεραπεία

Η θεραπεία βασίζεται στην έγκαιρη χορήγηση των αντιβιοτικών που είναι αποτελεσματικά κατά της λεγιονέλλας. Οι καλλιέργειες της λεγιονέλλας με αντιβιόγραμμα ευαισθησίας του βακτηριδίου δίνουν πολύτιμα στοιχεία για τα αντιβιοτικά που εξολοθρεύουν το μικρόβιο.

Τα αντιβιοτικά πρέπει να χορηγούνται μόλις υπάρξει υποψία για νόσο των Λεγεωναρίων χωρίς να αναμένονται τα αποτελέσματα του εργαστηρίου. Τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνήθως για την καταπολέμηση της λεγιονέλλας ανήκουν στην οικογένεια των κινολονών (σιπροφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη, μοξιφλοξασίνη, γκατιφλοξασίνη) και στην οικογένεια των μακρολίδων (αζιθρομυκίνη, κλαριθροµυκίνη, ερυθρομυκίνη).

Η αντιμετώπιση μπορεί επίσης να περιλάβει ενυδάτωση, χορήγηση ηλεκτρολυτών, οξυγόνου, θεραπεία μιας ενδεχόμενης αναπνευστικής ανεπάρκειας με μηχανική αναπνοή (διασωλήνωση και τοποθέτηση του ασθενούς στον αναπνευστήρα), αγωγή για σηψαιμικό σοκ ή για οξεία νεφρική

Στοιχεία από:
www.iatropedia.gr
www.medlook.net   

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“Τροφή-Φάρμακο”: Εδώ θα ήθελα να σας υπενθυμίσω κάτι πολύ σημαντικό, όσον αφορά την αντιμετώπιση αυτού και ανάλογων προβλημάτων υγιείας: Η ασθένεια ΔΕΝ προκαλείται από ιούς και βακτήρια, αλλά από το εξασθενισμένο ανοσοποιητικό σύστημα 

Η καλλίτερη μακράν λύση που έχει η Φύσις για να στήσει γερό και λειτουργικό ανοσοποιητικό, στα θηλαστικά, είναι το μητρικό γάλα. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα να το εντάξουμε στην διατροφή μας ως συμπλήρωμα διατροφής {σε κάψουλα φυσικά, ΠΟΤΈ σε υγρό (χρειάζεται συντηρητικά) ΠΟΤΈ χύμα (δεν ξέρουμε για πιθανές προσμίξεις-τρόπο διακίνησης και αποθήκευσης, κ.α.)}: ΠΡΩΤΟΓΑΛΑ – COLOSTRUM (ΑΡΧΑΙΟ: ΠΥΑΡ)!