Επαναπροσδιορίζοντας το περιεχόμενο της λέξης «γυναίκα»
Του David Harsanyi
Μετάφραση: Αλία Ζάε
Στο λεξικό του Σάμιουελ Τζόνσον «Λεξικό της Αγγλικής Γλώσσας», που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1755, η λέξη “γυναίκα” ορίζεται ως “το θηλυκό άτομο της ανθρώπινης φυλής”. (Παρόμοιος είναι και ο ορισμός του Επίτομου Λεξικού του Πάπυρου, 1973, του Μονοτονικού Λεξικού των εκδόσεων Αιγαίο, του Τριανταφυλλίδη κλπ, όπου η γυναίκα προσδιορίζεται
- α) σε αντιδιαστολή με το ανώριμο κορίτσι,
- β) σε αντιδιαστολή με τον άντρα και
- γ) σε σχέση με τον γάμο. | Σ.τ.Μ)
Μέχρι τον Οκτώβριο του 2022, ο ορισμός παρέμενε ως είχε στο Λεξικό του Κέιμπριτζ. Μέσα σε αυτά τα 267 χρόνια λίγα άλλαξαν σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Η επιστήμη επιβεβαίωσε αυτό που και τα δύο φύλα γνώριζαν από τον καιρό των πρωτόπλαστων:
Ότι ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες όχι μόνο υπάρχουν συγκεκριμένες και αναλλοίωτες ανατομικές διαφορές, που πηγάζουν από διαφορές στο γενετικό υλικό τους, αλλά και ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα πράγματα, που παρατηρούν, δρουν και σκέπτονται είναι επίσης διαφορετικός.
Ωστόσο, το Λεξικό του Κέιμπριτζ ορίζει τη “γυναίκα” τώρα ως “ενήλικο άτομο που ζει και αυτοπροσδιορίζεται ως θηλυκό, αν και το φύλο του κατά τη γέννηση ίσως θεωρήθηκε διαφορετικό”.
Αντίστοιχα, ο ορισμός του άντρα είναι “ενήλικο άτομο που ζει και αυτοπροσδιορίζεται ως αρσενικό, αν και το φύλο του κατά τη γέννηση ίσως θεωρήθηκε διαφορετικό”.
Πώς χρησιμοποιείται η λέξη ‘γυναίκα’ σε μια πρόταση;
Ένα από τα παραδείγματα του Κέιμπριτζ λέει: «Η Μαρία είναι μια γυναίκα που ορίστηκε ως αρσενικό κατά τη γέννησή της».
Ποιος όρισε το φύλο της Μαρίας; Οι γονείς της; Ο Θεός; Η εξέλιξη; Τα χρωμοσώματά της; Ποια άλλα χαρακτηριστικά του ανθρώπου μπορούν, σύμφωνα με το σκεπτικό του Κέιμπριτζ, να προσδιορίζονται κατά βούληση; Οι λεξικογράφοι οφείλουν να είναι σαφείς και ακριβείς – κάτι που είναι αδύνατο σε αυτή την περίπτωση.
Όταν ρωτήθηκε για αυτή την αλλαγή, η Σόφι Γουάιτ, εκπρόσωπος του Cambridge University Press, είπε στη Washington Post ότι οι εκδότες είχαν «μελετήσει προσεκτικά τις χρήσεις του όρου ‘γυναίκα’ και κατέληξαν ότι όσοι μαθαίνουν Αγγλικά πρέπει να έχουν υπόψη τους αυτό τον ορισμό, προκειμένου να έχουν μια καλύτερη κατανόηση για το πώς χρησιμοποιείται η αγγλική γλώσσα».
Μα αυτό είναι ταυτολογική αρλούμπα. Αν και για να είμαστε δίκαιοι απέναντί της, τα ‘wokeish’ 1 είναι μια σχετικά νέα γλώσσα.
Η Post, για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι το Κέιμπριτζ άλλαξε τον ορισμό των λημμάτων ‘άντρας’ και ‘γυναίκα’ ακολουθώντας την τάση της εποχής, «για να συμπεριλάβει τα διεμφυλικά άτομα» (τα πλάγια γράμματα εκφράζουν την προσωπική μου δυσπιστία). Μα ούτε κι αυτό βγάζει νόημα.
Αν το Κέιμπριτζ άλλαζε τον ορισμό της λέξης ‘μαύρος’ ή ‘Καυκάσιος’ έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνουν και τους ‘Ασιάτες’, δεν θα συμπεριελάμβανε απλώς μια καινούρια ομάδα. Θα ήταν μια αλλοίωση των θεμελιωδών χαρακτηριστικών που προσδιορίζουν ένα άτομο ως μαύρο ή λευκό ή Ασιάτη.
Η λέξη ‘γυναίκα’ δεν είναι νεολογισμός. Δεν έχουν γίνει νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που να μεταβάλλουν το πώς καταλαβαίνουμε αυτήν τη λέξη. Τίποτα δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά.
Αρχικά, τέτοιου είδους σχετικοποιήσεις της προσωπικής αντωνυμίας που θέλει να χρησιμοποιεί κάποιος για τον εαυτό μού φαίνονταν σχετικά ανώδυνες. Και ήμουν παραπάνω από πρόθυμος να αναφέρομαι στους ενήλικους με όποιον τρόπο εκείνοι επιθυμούσαν.
Ζούμε σε μια ελεύθερη χώρα κι ο καθένας έχει δικαίωμα να επιδιώξει την ευτυχία για τον εαυτό του. Ο φυλολυγισμός 2 δεν είναι μια καινούρια ιδέα, άλλωστε. Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι, στην πράξη, οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν και προσπαθούν να είναι ευγενικοί.
Άλλο όμως να θέλεις να δείξεις σεβασμό απέναντι στις προσωπικές επιλογές του άλλου κι άλλο να εξαναγκάζεσαι να αποδεχθείς μια εναλλακτική πραγματικότητα. (σ.σ. ούτε καν πραγματικότητα, φαντασιοπληξία με συγκεκριμένους στόχους)
Ιδεολογία του φύλου: «Πολιτισμική μπάλα κατεδάφισης» που χτυπά στην καρδιά της οικογένειας
Οι προσπάθειες να ικανοποιηθούν το δημόσιο αίσθημα και οι τάσεις της εποχής μας έχουν οδηγήσει στη δημιουργία επικίνδυνων ευφημισμών, όπως ‘θεραπεία αποδοχής φύλου’, που εννοεί ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λέει.
Σήμερα, η ‘θεραπεία αποδοχής φύλου’ σημαίνει ότι λέμε σε ένα κορίτσι ότι μπορεί να μεταμορφωθεί σε αγόρι, ενώ η ‘θεραπεία μεταστροφής’ είναι να πούμε σε ένα κορίτσι ότι είναι κορίτσι.
Αυτό είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας, που έχει συντελέσει στη δημιουργία μιας ψευδοεπιστημονικής τάσης, που μέσω της προώθησης χειρουργικών επεμβάσεων και της χρήσης ορμονών για την ανάσχεση της ήβης και την παραλλαγή φύλου, προκαλεί ανεπανόρθωτους ακρωτηριασμούς και αλλοιώσεις στα παιδιά.
Ορισμένοι προσκολλώνται σε αυτή την ιδεολογία και την παρουσιάζουν σαν οικουμενική αλήθεια, χρησιμοποιώντας την ακόμα και για πολιτικούς σκοπούς. Αν κάποιος σήμερα τολμήσει να δηλώσει ότι θεωρεί το φύλο ενός ανθρώπου ένα αναλλοίωτο χαρακτηριστικό, είναι πολύ πιθανό να υποστεί εξύβριση, σωματική επίθεση και να θεωρηθεί ομοφοβικός.
Η «ιδεολογία του φύλου» αφορά πολιτική ατζέντα
Πιστεύουν πράγματι όσοι μάχονται υπέρ της ψήφισης νόμων που υπερασπίζονται το δικαίωμα των εφήβων να υφίστανται μαστεκτομές, ότι αυτό είναι κάτι που οι έφηβοι χρειάζονται; Πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι οι επεμβάσεις πλαστικής χειρουργικής προσώπου και η αφαίρεση των γεννητικών οργάνων είναι αυτό που θα τους κάνει να νιώσουν αποδεκτοί;
Δεν θα ήταν πιο φρόνιμο να περιμένουν μέχρι την ενηλικίωσή τους τουλάχιστον, πριν αποφασίσουν να προβούν σε επεμβάσεις μη αναστρέψιμες και απόλυτα καθοριστικές για το μέλλον τους; Τους ρώτησε άραγε κανείς;
Στις ΗΠΑ, αυτή είναι η πολιτική που προωθείται, σαν ένα είδος μόδας, που είναι όμως απειλητική για τα παιδιά.
Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι οι πλειοψηφία των Αμερικανών, ακόμα και λίγο περισσότεροι από ένα μικρό ποσοστό, πιστεύει σοβαρά ότι τα παιδιά πρέπει να μπορούν να επιλέγουν το φύλο τους.
Προτιμώ την εκδοχή ότι οι καλές προθέσεις των περισσοτέρων για συμπερίληψη παραμορφώθηκαν από ακραίες αντιλήψεις, που παρεισφρήσαν προσπαθώντας να διαβρώσουν θεμελιώδεις απόψεις για τον κόσμο.
Και δυστυχώς οι επαίσχυντες αλλαγές των άλλοτε έγκριτων λεξικών, όπου κάποτε καταφεύγαμε για ορισμούς και ετυμολογίες, υποβοηθούν τέτοιες προσπάθειες.
Πηγή: theepochtimes.gr Επαναπροσδιορίζοντας το περιεχόμενο της λέξης «γυναίκα»
Δείτε ακόμη: Η λογοκρισία και ο φασισμός της “πολιτικής ορθότητας”
Cancel Cutlure ή κουλτούρα της ακύρωσης και η (αν)ελευθερία του λόγου
O χειρότερος φασίστας είναι αυτός που υποκρίνεται τον δημοκράτη
«Το κρεβάτι του Προκρούστη»: Ο παραλογισμός της ισότητας
Η ύπουλη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Η «δικτατορία της μάζας»~Η καθημερινή ανθρωποφαγία των χρηστών
Τώρα υπηρετούμε την ελευθεριότητα καθώς Η ελευθερία έχει χάσει το βαθύτερο νόημά της γιατί έχει γίνει σλόγκαν, αντί για τρόπος ζωής
«Τρίτο κύμα»~Πείραμα χειραγώγησης: Πως ένας απλός άνθρωπος μετατρέπεται σε Ναζί
Η αβάσταχτη Δικτατορία της μετριότητας
Όσο συμβιβάζεσαι, η ανθρωπότητα θα χάνει την ψυχή της
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Νεολογισμός της αγγλικής από το woke – woken: ξύπνιος, αφυπνισμένος, συνειδητός. Κατ’ επέκταση, ο ευαίσθητος (σε μεγάλο βαθμό) σε κοινωνικά, πολιτικά, περιβαλλοντικά και άλλα ζητήματα.
Wokeism = (συνήθως υποτιμητικό) η προώθηση των φιλελεύθερων προοδευτικών ιδεών και μεθόδων ως έκφραση της ευαισθησίας του ατόμου για τις ανισότητες και αδικίες του συστήματος. (από το https://www.dictionary.com/browse/wokeism )
2. Από το gender-bending: η ενεργή απόκλιση από τα συνήθη πρότυπα φύλου.
Ο Ντέηβιντ Χαρσάνι είναι συντηρητικός δημοσιογράφος, συνδικαλισμένος συγγραφέας και αρχισυντάκτης. Έγραφε για την Washington Post για οκτώ χρόνια και ήταν αρχισυντάκτης στην The Federalist για περισσότερα από έξι, πριν γίνει ανώτερος αρθρογράφος στη National Review το 2019.
Έχει γράψει πέντε βιβλία, περιλαμβανομένων των «First Freedom: A Ride Through America’s Enduring History With the Gun” («Πρώτη ελευθερία: Ένα πέρασμα από την κραταιά σχέση της Αμερικής με τα όπλα») και “Eurotrash: Why America Must Reject the Failed Ideas of a Dying Continent” (Ευρωσκουπίδια: Γιατί πρέπει η Αμερική να απορρίψει τις αποτυχημένες ιδέες μιας ετοιμοθάνατης ηπείρου»)
