Πώς τα lockdown στοίχισαν, και θα συνεχίσουν, ανθρώπινες ζωές
Άρθρο του Klajdi Bregu, που δημοσιεύτηκε στο Mises Institute στις 29 Μαϊου 2020. Απόδοση στα ελληνικά: Νίκος Μαρής.
Η συζήτηση για τα lockdown, όταν ξεκίνησε η κρίση του COVID-19, επικεντρώθηκε στο να διασωθούν ζωές με κάποιο κόστος για την οικονομία.
Αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς πολλοί από αυτούς που λάμβαναν τις αποφάσεις ήταν επιδημιολόγοι, και δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς να κατανοούν πλήρως τον αντίκτυπο των lockdown στην οικονομία και τις ανθρώπινες ζωές.
Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και πολλοί οικονομολόγοι υποστήριξαν το ίδιο πράγμα, παραβλέποντας εντελώς τη ζημιά που θα δημιουργούσαν τα lockdown. Αυτοί οι οικονομολόγοι έπεσαν θύματα αυτών που ο Frédéric Bastiat αποκάλεσε «οι αόρατες» συνέπειες μιας πολιτικής.
Ο Frédéric Bastiat υποστήριξε ότι μια «πράξη, μια συνήθεια, ένας θεσμός, ένας νόμος, γεννά όχι μόνο μία συνέπεια, αλλά μια αλληλουχία συνεπειών. Από αυτές τις συνέπειες, η πρώτη μόνο είναι άμεση, εκδηλώνεται ταυτόχρονα με την αιτία της – είναι ορατή. Οι άλλες ξεδιπλώνονται διαδοχικά – δεν φαίνονται: είναι καλό για εμάς να τις προβλέπουμε ».
Εφαρμόζοντας το δίδαγμα του Bastiat στα lockdown, αυτό σημαίνει ότι είναι ευκολότερο να δούμε τους θανάτους που προκαλούνται από τον COVID-19 παρά να δούμε τους θανάτους που προκαλούνται από τα lockdown.
Σε όσα ακολουθούν, παρέχω τρία επιχειρήματα σχετικά με το πώς οι οικονομικοί αποκλεισμοί μας κοστίζουν ανθρώπινες ζωές, και θα συνεχίσουν να το κάνουν πολύ καιρό μετά τη λήξη τους.
Θάνατοι απελπισίας
Μια πρόσφατη μελέτη διαπιστώνει ότι θα μπορούσαμε να έχουμε έως και εβδομήντα πέντε χιλιάδες περισσότερους θανάτους λόγω απελπισίας τα επόμενα δέκα χρόνια. Οι θάνατοι απελπισίας αναφέρονται σε αυτοκτονίες και θανάτους από την κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών.
Η μελέτη υποστηρίζει ότι αυτοί οι θάνατοι θα προκληθούν κυρίως από την αυξημένη ανεργία, το φόβο και την απομόνωση. Η ανεργία είναι ο κύριος παράγοντας, και η ανάλυση βασίζεται στο προβλεπόμενο ποσοστό ανεργίας μεταξύ 2020 και 2029.
Οι συγγραφείς εκτιμούν ότι στο καλύτερο σενάριο (χαμηλότερη ανεργία) θα έχουμε περίπου 28.000 περισσότερους ανθρώπους να πεθαίνουν λόγω απελπισίας και στο χειρότερο σενάριο (υψηλότερη ανεργία) θα μπορούσαμε να δούμε έως και 154.000 ακόμη ανθρώπους να πεθαίνουν.
Μια πρόσφατη μελέτη, που δείχνει ότι η ανεργία θα παραμείνει υψηλή για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, σημαίνει ότι μπορούμε να αναμένουμε ότι ο αριθμός θα είναι υψηλότερος από τις 75.000.
Ρεκόρ κατάθλιψης στην Ελλάδα: Δυσβάσταχτες οι επιπτώσεις του lockdown στην ψυχική υγεία
Αυτή δεν είναι η μόνη μελέτη που υποστηρίζει ότι η ανεργία σχετίζεται άμεσα με τους θανάτους απελπισίας.
Εξετάστε, για παράδειγμα, μια μελέτη του NBER, που διαπίστωσε αύξηση 3,6% στο ποσοστό θανάτων από οπιοειδή για κάθε 1% αύξηση της ανεργίας. Με βάση αυτό το δεδομένο, θα μπορούσαμε να έχουμε άλλους 29.000 περισσότερους θανάτους εξαιτίας των οπιοειδών ετησίως.
Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι αυτά είναι μόνο προβλέψεις, αλλά δυστυχώς οι ενδείξεις που έχουμε μέχρι στιγμής δείχνουν να υποστηρίζουν αυτές τις μελέτες.
Για παράδειγμα, ένας γιατρός στο Bay Area δήλωσε σε έναν τοπικό δημοσιογράφο του ABC7 «Θέλω να πω, τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες είδαμε τόσες απόπειρες αυτοκτονίας όσες γίνονται σε ένα έτος». Και δεν πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση.
Η Washington Examiner ανέφερε πρόσφατα ότι «περισσότεροι άνθρωποι αυτοκτόνησαν σε μια κομητεία του Τενεσί την περασμένη εβδομάδα, απ’ όσους πέθαναν από τον κορωνοϊό σε ολόκληρη την Πολιτεία, σύμφωνα με έναν τοπικό αξιωματούχο».
Ως εκ τούτου, είτε άμεσα εξαιτίας της απομόνωσης είτε έμμεσα εξαιτίας της ανεργίας, τα lockdown μας κοστίζουν πολλές ανθρώπινες ζωές.
Κλ.Γρίβας: Οι “θάνατοι από απόγνωση” θα ξεπεράσουν τους θανάτους από τον κοροναϊό;
Θάνατοι λόγω έλλειψης υγειονομικής πρόληψης
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο Fox News, ο Δρ Scott Atlas, ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Hoover, υποστήριξε ότι «η θεραπεία είναι πιο σαρωτική από την ασθένεια αυτή τη στιγμή».
Υποστήριξε ότι στις ΗΠΑ κάθε μήνα 150.000 άνθρωποι διαγιγνώσκονται με καρκίνο, αλλά οι αριθμοί είναι πλέον πολύ μικρότεροι. Δυστυχώς, αυτό θα οδηγήσει σε υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας για αυτήν την ομάδα ανθρώπων.
Προσθέστε σε αυτό τα άτομα που δεν κάνουν τη χημειοθεραπεία τους όπως θα έπρεπε, και αρχίζουμε να βλέπουμε μια σαφέστερη εικόνα για το πώς τα lockdown βλάπτουν τη ζωή των ατόμων με καρκίνο. Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα, αλλά αν λάβουμε υπόψη τα πολύ περισσότερα ραντεβού προληπτικής φροντίδας που δεν συμβαίνουν, γίνεται σαφές ότι θα δούμε αυξημένους θανάτους λόγω έλλειψης προληπτικής φροντίδας.
7.500 χειρουργεία την εβδομάδα ακυρώνονται στα ελληνικά νοσοκομεία λόγω κοροναϊού
Το γεγονός αυτό αποτελεί πλέον για τους γιατρούς μια τόσο μεγάλη ανησυχία, που πολλοί από αυτούς εκφράζονται εναντίον των μέτρων, και ελπίζουμε ότι θα δούμε μια πολιτική απάντηση σύντομα.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Forbes, τουλάχιστον εξακόσιοι γιατροί σε ολόκληρη τη χώρα ζήτησαν να τερματιστούν τα lockdown, και το σκεπτικό τους είναι σύμφωνο με αυτό του Dr. Scott.
Όπως υποστήριξε η Δρ Marilyn Singleton, «ο τερματισμός των lockdown δεν αφορά τη Wall Street ή την αδιαφορία για τη ζωή των ανθρώπων. Αφορά το να σωθούν ζωές».
Θάνατοι λόγω πείνας και υποσιτισμού
Όταν ξεκίνησαν τα lockdown, πολλοί υποστήριξαν ότι αξίζει να θυσιάσουμε ένα κομμάτι οικονομικής ανάπτυξης για να σώσουμε ζωές. Δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι χάνουν το νόημα – ότι η οικονομική ανάπτυξη είναι αυτή που σώζει εκατομμύρια ζωές σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο.
Γνωρίζουμε ότι καθώς οι οικονομικές συνθήκες επιδεινώνονται, πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο θα δυσκολευτούν να καλύψουν τις βασικές διατροφικές τους ανάγκες, κάτι που θα οδηγήσει σε περισσότερους θανάτους.
Στους New York Times, ο Abdi Latif Dahir υποστηρίζει ότι 265 εκατομμύρια άνθρωποι θα αντιμετωπίσουν συνθήκες λιμοκτονίας το 2020. Αυτός ο αριθμός θα είναι σχεδόν διπλάσιος από τον προηγούμενο χρόνο. Για να το θέσουμε σε μια προοπτική, ας αναλογιστούμε ότι η φτώχεια μειωνόταν σταθερά από το 1998.
Κάποιος μπορεί να ρωτήσει:
Δεν είναι η οικονομική ύφεση συνέπεια της κρίσης του COVID-19; Όπως σημείωσε ο Ryan McMaken, σε προηγούμενες παρόμοιες πανδημίες δεν είχαμε την οικονομική ύφεση που βιώνουμε τώρα, οπότε η απάντηση είναι όχι.
Η ύφεση οφείλεται στα οικονομικά lockdown , όχι στην πανδημία του COVID-19.
Μαντέψτε ποιοί και ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ αντιμετωπίζουν ανάλογα θέματα, Πανδημία-Οικονομία: Σκοτεινό το μέλλον για όλους τους Ευρωπαίους, εκτός από τους Σουηδούς
Επιπλέον, αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν μόνο οι φτωχές χώρες. Παρ’ όλο που οι φτωχές χώρες θα πληγούν περισσότερο, ήδη βλέπουμε τις συνέπειες κι εδώ στις ΗΠΑ. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι «μια έρευνα […] διαπίστωσε ότι το 37% των ανέργων Αμερικανών ξέμειναν από τρόφιμα τον περασμένο μήνα και το 46% δήλωσε ότι ανησυχούσε πως θα ξεμείνει».
Αν και οι θάνατοι που προκαλούνται άμεσα από την πείνα μπορεί να μην είναι πολλοί στις ΗΠΑ, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο υποσιτισμός βλάπτει επίσης την υγεία μας και οδηγεί σε περισσότερους θανάτους μακροπρόθεσμα.
έχουμε πολλά να δούμε ακόμη: Η διαχείριση της πανδημίας φέρνει δραματικές αυξήσεις στα τρόφιμα-Φόβοι για έξαρση της πείνας
Συμπέρασμα
Ο προσεκτικός και προβληματισμένος αναγνώστης μπορεί να υποστηρίξει ότι, αν και μπορεί να είναι αλήθεια ότι τα lockdown στοίχισαν ανθρώπινες ζωές, το ίδιο κάνει και ο COVID-19, οπότε έπρεπε να τα εφαρμόσουμε.
Αυτό είναι μια θεμιτή ένσταση, και δεν είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου να μειώσει τον κίνδυνο που θέτει ο COVID-19 σε ορισμένες ομάδες ανθρώπων, ή να υποβαθμίσει τις εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που έχουν χαθεί.
Το θέμα είναι ότι πρέπει και πάλι να εξετάζουμε προσεκτικά τις αμοιβαίες αντισταθμίσεις, καθώς τόσο ο COVID-19 όσο και τα lockdown κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Έτσι, η απάντηση δεν είναι τόσο απλή όσο παρουσιάζεται μερικές φορές από τους αρμόδιους, οι οποίοι είναι τόσο πρόθυμοι να κλειδώσουν τα πάντα.
Εάν δεν λάβουμε σωστά υπόψη το κόστος ευκαιρίας (opportunity cost), όσον αφορά τις ζωές που μπορούν να χαθούν από τα μέτρα, τότε πιθανότατα θα συνεχίσουμε να παίρνουμε κακές αποφάσεις στο μέλλον.
Πρέπει να αναζητήσουμε εναλλακτικές λύσεις και αντί να κλειδώσουμε ολόκληρη την οικονομία, θα πρέπει να προστατεύσουμε αυτούς που είναι οι πιο ευάλωτοι. Αλλά, ακόμη και όταν εξετάζουμε αυτήν τη λύση, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι συγκεντρωτικές λύσεις σχεδόν ποτέ δεν λειτουργούν για τόσο πολύπλοκα ζητήματα και μεγάλες χώρες όπως οι ΗΠΑ.
και καταλήγουμε Ελλάδα: Μεγάλη αύξηση της συνολικής θνησιμότητας το 2ο τρίμηνο του 2021~Γιατί δεν μπορεί να αποδοθεί στην Covid-19
Να προσθέσουμε ακόμη ορισμένες παραμέτρους: Lockdown: Αυξάνει παχυσαρκία, τριγλυκερίδια, ζάχαρο και χοληστερόλη
Π.Ο.Υ: Χειρότερες οι ψυχολογικές επιπτώσεις των lockdown-μέτρων από του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου
Lockdown~Δραματική αύξηση ναρκωτικών και ψυχοφαρμάκων στα λύματα
Ενώ Έχουμε φτάσει στο άκρο της γελοιότητας με μέτρα αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Τροφή-Φάρμακο”: Εμείς οι ψεκασμένοι σας τα λέγαμε από την ΠΡΏΤΗ στιγμή ότι οι εγκλεισμοί και τα μέτρα που πάρθηκαν ΔΕΝ ήταν αυτά που θα έλυναν εν τέλει το πρόβλημα και πως έπρεπε η όποια λύση θα έδιναν να ήταν απολύτως προσωρινή.
Αυτό δεν το λέγαμε επειδή ήμασταν όλοι ειδικοί, ούτε επειδή είχαμε του κόσμου τα πτυχία. Είχαμε μόνο αυτό που έχει πλέον εκλείψει εδώ και ενάμιση χρόνο: ΛΟΓΙΚΉ και διαύγεια να διακρίνουμε και τα παρελκόμενα κάθε επιλογής!!
Αυτήν την ίδια με την οποία διαβλέπουμε τα ακόμη χειρότερα που έρχονται, αλλά δυστυχώς μερίδα των συνανθρώπων μας, ακόμη δεν εννοεί να αντιληφθεί γιατί δεν καταλαβαίνει μία και μόνη απλή ΑΛΉΘΕΙΑ: Πανδημία: Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι το πρόβλημα είναι υγειονομικό;
Δείτε ακόμη: Σουηδία: Μηδενικά κρούσματα και θάνατοι χωρίς lockdown και μέτρα
Απόφαση σταθμός στην Ισπανία: Αντισυνταγματικό το πρώτο lockdown~Τί σηματοδοτεί για την Ελλάδα
Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού
Γιάννης Ιωαννίδης: «Το lockdown σκοτώνει περισσότερες ζωές από ό, τι σώζει»
Πανδημία-Ανθρωπότητα: Σπάσε τα δεσμά του μυαλού σου
Ο Δρ Klajdi Bregu είναι επίκουρος καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οικονομικών του IU South Bend’s Judd Leighton, και συνεργάτης στο Κέντρο Εκπαίδευσης Αγοράς. Πριν από το διορισμό του στη σχολή του Leighton School, ο Δρ Bregu δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας. Έχει δημοσιεύσει έρευνές του στο Journal of Economic Dynamics and Control και στο Southern Economic Journal. Πώς τα lockdown στοίχισαν, και θα συνεχίσουν, ανθρώπινες ζωές
