Πνευματικότητα και Πολιτική στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής
Όπως είχαμε πει, το 20 είναι η χρονιά που μας καλεί σε μια μεγάλη αλλαγή. Το θέμα όμως, είναι ποιοί θα φέρουν την αλλαγή, ποιοι θα αποφασίσουν;
Ξεκινά μια εποχή, που είτε θα φέρει περισσότερη ελευθερία, είτε μια επιστημονική δικτατορία, καθώς η τεχνολογία σήμερα, μπορεί να προσφέρει είτε το ένα, είτε το άλλο.
Κάθε φορά που προσπαθείς να μιλήσεις για πολιτική σε κύκλους που αυτοπροδιορίζονται πνευματικοί, δέχεσαι πόλεμο. Ίσως γιατί έχουν μπερδέψει την πολιτική με τα κόμματα. Ίσως γιατί φοβούνται μήπως χάσουν πελάτες, ίσως κάτι άλλο.
Ίσως όμως γιατί είναι άσχετοι και αμόρφωτοι πολιτικά. Πιθανότατα να πιστεύουν πως ο Δημόκριτος, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Μπρέχτ, ο Καμύ, ο Αϊνστάιν και τόσοι άλλοι, δεν είχαν πνευματικότητα. Ούτε ο Ιησούς μάλλον είχε, που όχι μόνο είχε πολιτικό λόγο, αλλά πήρε το μαστίγιο και πλάκωσε στις γρήγορες εμπόρους και τοκογλύφους, δείχνοντας πως ακόμα και η οργή, είναι αποδεκτή, όταν δεν αρκεί ο λόγος.
Είναι σήμερα μια εποχή που ίσως πρέπει να οργιστούμε;
Μήπως όπως λένε οι πνευματικοί, απλά πρέπει να μην ασχολούμαστε και να είμαστε ήρεμοι, καλά και υπάκουα πρόβατα που ο τσοπάνης θα μας σώσει; Φυσικά ο τσοπάνης, τα πρόβατα στο τέλος τα οδηγεί σε σφαγή, αλλά καλό είναι να μην το γνωρίζουν τα πρόβατα.
Δεν πρέπει λέει να τρομάζουμε τους ανθρώπους, καλύτερα να τους έχουμε στην άγνοια, στο σκοτάδι, να τους κρατάμε σε καταστολή.
Σοβαρά τώρα;
Αν η αλήθεια είναι εξοργιστική, πρέπει να εξοργισθούμε, αν η αλήθεια καταστρέφει συστήματα, πρέπει να καταστραφούν.
Λοιπόν, πολιτική δεν είναι τα κόμματα, η κομματοκρατία είναι απλά ένα σύστημα, που απέτυχε και έχει οδηγήσει σε απίστευτη διαφθορά, καταστροφή του πλανήτη, ενώ μετατρέπει τον άνθρωπο σε άβουλο και αδύναμο να αντιδράσει στην ίδια του την εξαθλίωση.
Πολιτική είναι το δικαίωμα του ανθρώπου, να ονειρεύεται ελεύθερα και να δημιουργεί την πόλη που θα ζει σε αρμονία με τους γύρω του και ελεύθερος να αναπτυχθεί. Να δημιουργήσει δηλαδή το κατάλληλο περιβάλλον για την πνευματική του ανάπτυξη.
Να δημιουργήσει κοινωνία και όχι ζούγκλα, να φτάσει στο εμείς από το εγώ, να γίνει ανθρωπότητα και όχι ένα σύνολο ιδιωτών που πολεμά ο ένας τον άλλο. Να προσφέρει στο όλο και το όλο να του επιστρέφει όλα όσα χρειάζεται, να πάψει να είναι μια πόρνη, που για να ζήσει πρέπει να πουλά το σώμα του, την δύναμη του, τον χρόνο, την γνώση και το πνεύμα του.
Μόνο που αν τα πεις όλα αυτά, είσαι κακός και δεν έχεις πνευματικότητα.
Πάνω απ όλα να μην στεναχωρήσουμε τους δυνάστες μας. Πνευματικότητα για κάποιους, είναι να πιστεύεις πως όλα τα κάνει κάποιος θεός, πως εσύ δεν έχεις καμιά δύναμη, πως απλά πρέπει να γονατίζεις στα τέσσερα και να παρακαλάς να σε λυπηθεί ένας θεός, που είναι αγνός και γεμάτος καλοσύνη, αλλά για κάποιο παράξενο λόγο, σε τιμωρεί.
Σε τιμωρεί με έξυπνες βόμβες που τινάζουν παιδιά, με πείνα, με φτώχεια, γιατί είναι αμαρτωλά. Ναι, τα λένε αυτά κάποιοι που δηλώνουν πνευματικοί άνθρωποι. Δεν είναι το πολιτικό σύστημα, δεν είναι η πολεμική βιομηχανία και το χρηματοπιστοτικό σύστημα που προκαλεί όλη αυτή την παράνοια, είναι κάποιος θεός και τα άστρα.
Ξαφνικά, θα περάσουμε λέει σε μια εποχή, αυτή του Υδροχόου και όλα με μαγικό τρόπο θα γίνουν υπέροχα. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, να αντιδράσεις στο άδικο, να συμμετάσχεις και να παλέψεις για την αλλαγή, θα το κάνει πατώντας ένα κουμπί κάποιος θεός και οι πλανήτες.
Όλα καλά, μπορείς να συνεχίζεις να βλέπεις χαζοσήριαλ στα κανάλια.
Δεν πεθαίνεις γιατί το πολιτικό σύστημα θέλει να καταστρέψει την δημόσια υγεία, ώστε να τρέχεις σε ιδιώτες και να πληρώνεις περιουσίες, είναι ο θεός και οι πλανήτες. Το σύμπαν είναι ένας χώρος που μεταφέρονται πληροφορίες, η κίνηση των σφαιρών, δημιουργεί τον χρόνο και την ζωή. Αν ξαφνικά όλα σταματούσαν να κινούνται, απλά όλα θα πάγωναν. Απλά θα γινόμασταν παγοκολόνες.
Από τα αρχαία χρόνια, οι άνθρωποι κατάλαβαν πως η κίνηση των άστρων, παίζει καθοριστικό ρόλο στην ζωή μας, από τις εποχές του χρόνου, μέχρι τις εσωτερικές μας εποχές. Τις εποχές χαράς, λύπης, έρωτα, θλίψης. Τις εποχές δηλαδή του χρόνου σε ατομικό, και κοινωνικό χρόνο.
Η γεωμετρία του ουρανού όμως, είναι μια προβολή του εσωτερικού μας κόσμου, ό, τι υπάρχει έξω από εμάς, υπάρχει και μέσα μας. Δεν λαμβάνουμε μόνο πληροφορίες, αλλά στέλνουμε και εμείς.
Είμαστε συνδημιουργοί, είμαστε μια έκφραση του σύμπαντος, είμαστε το σύμπαν.
Όταν λοιπόν προσπαθούμε να διαβάσουμε την γεωμετρία των ουρανών, βλέπουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, βλέπουμε το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Το σύμπαν λοιπόν, δεν μας λέει μέσα από την γλώσσα του, αποφάσισα αυτό, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα μικρά απαίσια ανθρωπάκια.
Το σύμπαν αποκαλύπτει τα πάθη και τα λάθη μας, καλώντας μας να βρούμε λύσεις, να πάρουμε αποφάσεις, να συμμετέχουμε ενεργά στην δημιουργία του κόσμου. Όχι να γίνουμε μοιρολάτρες και να αφήσουμε την μοίρα μας στα χέρια μερικών ψυχασθενών.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι πολιτική, κάθε μας επιλογή, μικρή ή μεγάλη, είναι πολιτική.
Όπως μας λέει και ο Μπρέχτ, η τιμή της ντομάτας, ο άστεγος, η πόρνη, ο φτωχός που συναντάς κάθε μέρα, δεν είναι τίποτα περισσότερο, από πολιτικές αποφάσεις. Ανάλογα το πολιτικό σύστημα που επιλέγουν οι άνθρωποι, μπορούμε να δούμε και τον βαθμό της πνευματικότητας τους.
Αν δούμε τον χρόνο που υπάρχει η ανθρωπότητα, σαν τον χρόνο ζωής ενός ανθρώπου, λένε πως η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ωρίμανσης, αλλά η ανθρωπότητα δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στην εφηβεία.
Να μην μιλήσουμε για αναρχία, καθώς μάλλον είμαστε ακόμα πολύ μακριά.
Αναρχικός μπορεί να είναι μόνο ένα τέλειο ον, που γνωρίζει να λειτουργεί θετικά, χωρίς να χρειάζεται κάποιον να τον ελέγχει. Αναρχικός είναι ο θεός, δεν έχει κανέναν να άρχει επάνω του.
Ο θεός, μιλώντας φιλοσοφικά, δεν είναι βασιλιάς και εμείς δούλοι. Αν λοιπόν είμαστε εικόνα και ομοίωση, πρέπει να φτάσουμε στην αναρχία, την ελευθερία, που δεν είναι να κάνει κάποιος ό, τι του κατέβει, αλλά να λειτουργεί την ίδια στιγμή σαν ελεύθερο άτομο και την ίδια στιγμή σαν μέρος του όλου.
Η διαδρομή προς την αναρχία, είναι η δημοκρατία, καθώς μοιράζει την δύναμη ισότιμα σε όλους και καταργεί βασιλιάδες και σκλάβους. Καταργεί το χάος, την αδικία, την βία. Αλλά χρειάζεται ανθρώπους με γνώση, με συνείδηση, με ευθύνη και όχι κακομαθημένα παιδιά, που περιμένουν τα πάντα από κάποιον πατερούλη, που συνεχώς τον βρίζουν αν δεν τους κάνει τα χατίρια και ψάχνουν άλλον βοσκό.
Νομίζετε ότι έχουμε Δημοκρατία;
Ας το δούμε λίγο διαφορετικά, όπως είπαμε, το σύμπαν είναι χώρος πληροφορίας, δεν θα το αναλύσουμε πολύ, με γεωμετρίες, καμπυλότητες, διαστάσεις κλπ, ας το δούμε απλά. Βλέπουμε σε μια πολυκατοικία, την ίδια χρονική στιγμή, στις ίδιες δηλαδή συμπαντικές πληροφορίες, τους ανθρώπους να αντιδρούν διαφορετικά.
Ένας χαζεύει ένα χαζο τηλεπαιχνίδι, άλλος διαβάζει, άλλος φοβάται, άλλος σχεδιάζει την ζωή του, άλλος είναι ερωτευμένος και δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο. Αντιδρούν διαφορετικά στην πληροφορία.
Ο λόγος είναι απλός, μεταφράζουν την πληροφορία διαφορετικά.
Αυτός είναι ο λόγος που στην αστρολογική γλώσσα, μιλάμε για διαφορετικούς ατομικούς χάρτες. Αν το αναλύσουμε, θα δούμε διαφορετικό περιβάλλον, παιδικά χρόνια, φίλοι, σχολείο, δάσκαλοι, ερεθίσματα. Με τον ίδιο τρόπο, διαφορετικά αντιδρά και μια κοινωνία, ένα πολιτικό σύστημα.
Άρα, τίποτα δεν είναι απόλυτο, αλλά ανάλογα το περιβάλλον που ζούμε, αντιδράμε διαφορετικά στις αιτίες που φέρνουν αποτελέσματα και επόμενες αιτίες. Είδαμε αυτή την εποχή, να δίνονται εκατομμύρια σε κανάλια, να διαγράφονται χρέη ολιγαρχών, αλλά στην υγεία τίποτα.
Αν ζούσαμε σε ένα σύστημα δημοκρατικό, όχι ολιγαρχικό όπως αυτό που ζούμε, θα κάναμε το ίδιο;
Δεν νομίζω, θα δίναμε τα χρήματα στην υγεία, άρα θα είχαμε διαφορετικά αποτελέσματα. Είναι πολιτική απόφαση να μην υπάρχει δυνατό σύστημα υγείας, ώστε να κερδοσκοπούν ιδιώτες. Περνάμε σε μια εποχή, που η δύναμη συγκεντρώνεται σε χέρια λίγων. Ιδιώτες έχουν περισσότερη δύναμη από ολόκληρα κράτη, το κέρδος των λίγων είναι πάνω από τις ζωές μας.
Όλοι μιλάνε για κέρδη, πολυεθνικές, τράπεζες, αλλά ποτέ για τον άνθρωπο, ενώ βλέπουμε ανθρώπους με τεράστια οικονομική δύναμη, που τρέχουν τις νέες τεχνολογίες, να μιλάνε ανοιχτά για το τέλος του ανθρώπου, τον μεταάνθρωπο, την ένωση με μηχανές, την γενετική που όποιος έχει λεφτά θα ζει όσο θέλει και όποιος δεν έχει θα πεθαίνει, πως οι άνθρωποι θα γίνουν κάτι σαν κατοικίδια, μέχρι που να βαρεθούμε τα κατοικίδια και να τα εξαφανίσουμε.
Υπάρχει και το ενδιάμεσο και πολύ πιθανόν μεταβατικό στάδιο. Αυτό στο οποίο ανήκουμε εμείς και η… κατάντια μας: Ο καταναλωτής και ο άνθρωπος
Όμως δεν κάνει να μιλάμε για αυτά, δεν είναι πνευματικό, δεν κάνει να τρομάξουμε τους ανθρώπους, δεν πρέπει να τους πούμε για εργοστάσια που εργάζονται παιδιά σκλάβοι, που σε λίγο όμως ούτε σκλάβοι δεν θα χρειάζονται, καθώς οι μηχανές θα μας αντικαταστήσουν.
Μήπως το μην τρομάζουμε τους ανθρώπους, μεταφράζεται μην τους ξυπνάτε;
Μήπως δεν πρέπει να καταλάβουν πως οι μηχανές, η τεχνολογία, η επιστήμη, είναι πνευματικά αγαθά της ανθρωπότητας, πως μπορούν να μας ελευθερώσουν, ώστε πραγματικά να έχουμε χρόνο για τέχνες, σπουδές, γνώση, αντί να ζούμε όλη μέρα με αγωνία, μετρώντας συνεχώς λεφτά, σαν λογιστικές μηχανές, χάνοντας κάθε πιθανότητα να ανεβάσουμε την πνευματικότητα μας;
Το περιβάλλον καθορίζει το πως θα αναπτυχθούμε, ένα απάνθρωπο περιβάλλον, απλά παράγει απανθρωπιά, βία, παιδιά που σκοτώνουν παιδιά για να τους κλέψουν ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Το αεροπλάνο είναι πνευματικό επίτευγμα, αλλά αν το φορτώσεις βόμβες είναι μαύρη πνευματικότητα.
Τα πάντα είναι πνευματικότητα, κυρίως η γνώση.
Δεν είναι πνευματικότητα να τρέχεις σε εποχή πανδημίας σε εκκλησίες με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν θα καταργηθεί ο Λόγος Του, αλλά θα αλλάξει ο τρόπος που κάποιοι τον εκμεταλλεύονται για να αποκτούν δύναμη πάνω στον άνθρωπο.
Πνευματικότητα δεν είναι τα δόγματα, αν δεν υπήρχαν οι αναρχικοί, οι επαναστάτες, θα ζούσαμε ακόμα σε επίπεδη γη, γιατί έτσι ήθελαν κάποιοι εκπρόσωποι του θεού.
Πνευματικότητα είναι να δημιουργήσουμε ανθρώπινες κοινωνίες, να ελευθερωθούμε από την μισθωτή σκλαβιά, να δημιουργήσουμε τον παράδεισο στην γη, να ταξιδέψουμε στα άστρα, να απολαύσουμε όλα αυτά που η ανθρωπότητα με τους μυς και το μυαλό της κατάφερε για όλους μας.
Ίσως αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι απλά να αποδείξουμε πως αξίζουμε τον παράδεισο, δημιουργώντας τον πρώτα εδώ. Αλλά αν δεν το αποφασίσουμε, αν συνεχίσουμε να αφήνουμε την μοίρα μας στα χέρια των λίγων, είναι σίγουρο ότι κάθε μέρα θα ξυπνάμε σε μια όλο και πιο απάνθρωπη κόλαση.
Οι μεγάλες σύνοδοι των πλανητών, αυτό μας καλούν να κάνουμε. Να επιλέξουμε αν θέλουμε την κόλαση ή τον παράδεισο. Μας δίνουν την επιλογή, μας επιτρέπουν να δούμε τα λάθη μας, να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να πάρουμε την ζωή μας στα δικά μας χέρια.
Απλά μια επιλογή είναι…
