Πίστευα ότι είναι εντάξει να θυσιάζεις δημοκρατία και ελευθερία μέχρι ενός σημείου για χάρη καλύτερων βιοτικών συνθηκών. Τώρα ξέρω καλύτερα
Μαρτυρία: Το Lock down Λόγω Του Κορονοϊού Είναι Μία «Ζωντανή Κόλαση»
[Το κείμενο αναρτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2020 στην ηλεκτρονική σελίδα του Δημοσίου Ραδιοφώνου των ΗΠΑ (NPR). Μετάφραση: Αναστασία Βράτζια]
Ένας/Μία Κάτοικος της Ουχάν
Σημείωση: Ο/η συγγραφέας του κειμένου ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος/η επειδή φοβάται αντίποινα από τις αρχές εξαιτίας της κριτικής του/της στην κινεζική κυβέρνηση.
Ως κάτοικοι της Ουχάν, εγώ και η οικογένειά μου ζούμε μια κόλαση.
Έχει πάνω από ένα μήνα που η πόλη «κλειδώθηκε». Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, αντιμετωπίζω ένα εξωπραγματικό συναίσθημα και πολλά ερωτήματα:
Γνωρίζω ότι ο κορονοϊός είναι ο λόγος για το lockdown – έπρεπε όμως η ζωή στην Ουχάν να μετατραπεί σε ζωντανή κόλαση;
- Γιατί ενημερωθήκαμε για τo lockdown στις 2 π.μ. το προτελευταίο πρωινό πριν την κινεζική Πρωτοχρονιά;
- Γιατί δεν μου δόθηκαν οδηγίες από κάποιον κυβερνητικό υπάλληλο για το πώς να ανταπεξέλθω όταν μια ολόκληρη πόλη βρίσκεται σε lockdown;
Είμαι σχεδόν 30 χρονών. Τα μέλη της οικογένειάς μου κι εγώ έχουμε αφιερώσει τους εαυτούς μας στις δουλειές μας για να χτίσουμε μια καλύτερη ζωή – και σε μεγάλο βαθμό το έχουμε επιτύχει. Δεν απέχουμε πια πολύ από το επίπεδο της μέσης αστικής τάξης.
Αλλά στην πορεία, τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως ήλπιζα. Από παιδί δούλευα σκληρά στο σχολείο. Το όνειρό μου ήταν να γίνω δημοσιογράφος και πέρασα στην καλύτερη σχολή δημοσιογραφίας στην Κίνα.
Τελειώνοντας τη σχολή, έμαθα ότι η επιτήρηση των μέσων από την κυβέρνηση σήμαινε ότι η έκφραση της αλήθειας δεν ήταν επιλογή. Έτσι, εγκατέλειψα το όνειρο μου και στράφηκα σε άλλο επάγγελμα.
Συνέχισα να λέω στον εαυτό μου ότι η σκληρή δουλειά θα με ανταμείψει στην προσωπική μου ζωή. Και για να προστατέψω τον εαυτό μου, αποφάσισα να βγάλω τον σκασμό, να μην εκφέρω γνώμη για την πολιτική – ακόμη κι όταν έβλεπα ανθρώπους να υφίστανται άδικη μεταχείριση από την κυβέρνηση. Πίστευα ότι εάν επέλεγα αυτό το μονοπάτι, θα ήμουν ασφαλής, ότι θα ήμουν από τους/τις τυχερούς/ές.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι μια ψευδαίσθηση.
Μια ασφαλής ζωή δεν είναι επιλογή μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που δεν μας δίνει την ελευθερία να εκφράζουμε ανοιχτά τη γνώμη μας και δεν επικοινωνεί ειλικρινά μαζί μας.
Όταν η πόλη «κλειδώθηκε» για πρώτη φορά, ήλπιζα ολόψυχα ότι το πολιτικό σύστημα της Κίνας, γνωστό για τη συγκέντρωση πόρων ώστε να εκτελούνται σπουδαία έργα, θα μπορούσε να σώσει τους κατοίκους της Ουχάν. Όμως μολυσμένοι ασθενείς νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο της Ουχάν ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου και η κυβέρνηση, για άγνωστους λόγους, καθυστέρησε να ενημερώσει το κοινό και να αναλάβει αποτελεσματική δράση.
Έτσι, εξαιτίας αυτού του κουκουλώματος, έχασαν την καλύτερη ευκαιρία για πρόληψη.
Η γνώση αυτού του πράγματος με έκανε να πέσω σε απελπισία. Η εντολή να «κλειδωθεί» η πόλη, εμφανίστηκε από το πουθενά στις 23 Ιανουαρίου στις 2 π.μ. χωρίς να δοθεί κανένα σημάδι ή εξήγηση στους κατοίκους – παρότι όλοι γνώριζαν περί τίνος πρόκειται.
Ο κόσμος όρμησε στα 24ωρα μίνι μάρκετ στις 3 π.μ. για να μαζέψει τα απαραίτητα τρόφιμα και άλλα προϊόντα. Δοκιμάσαμε να αποδράσουμε από την Ουχάν με κάθε τρόπο, όμως το κλουβί ήταν ήδη κλειδωμένο.
Την Πρωτοχρονιά, στις 24 Ιανουαρίου, έβλεπα ένα γκαλά με αστραφτερές παρουσίες που μεταδιδόταν από το κινεζικό τηλεοπτικό κανάλι CCTV. Αλλά το γιορτινό μας γεύμα ήταν φτωχό, φτιαγμένο με τα ελάχιστα υλικά που μπόρεσα να αγοράσω σε εκείνα τα ψώνια της τελευταίας στιγμής.
Μετά τη δεύτερη μέρα της νέας χρονιάς, άλλη μία εντολή κατέφτασε από το πουθενά, ενημερώνοντάς μας ότι οι κάτοικοι της Ουχάν απαγορεύεται να οδηγούν. Όμως αυτή η εντολή ίσχυσε για λίγες μόνο ώρες, ίσως επειδή οι αρχές συνειδητοποίησαν ότι, με την παύση της δημόσιας συγκοινωνίας, τα αυτοκίνητα μπορεί να χρειάζονταν για τη μεταφορά του ιατρικού προσωπικού από και προς το σπίτι.
Επομένως, η δημοτική αστυνομία απευθύνθηκε στους κατοίκους της Ουχάν για να βοηθήσουν με τα αυτοκίνητά τους, έχοντας λάβει πρώτα την απαραίτητη άδεια. Υπό την πίεση μαζικής κριτικής, η κυβέρνηση έπρεπε να ανακαλέσει τη συγκεκριμένη οδηγία για τους κατοίκους, ώστε να τους παρέχει μέσο μεταφοράς.
Η έκδοση περισσότερων εντολών αντικατόπτριζε το χάος.
Ζητήθηκε από τους κατοίκους να προσφέρουν ρύζι και λάδι για να τραφούν οι εργαζόμενοι στο κορυφαίο νοσοκομείο της Ουχάν από τη στιγμή που δεν υπήρχε αρκετό φαγητό, ώστε να εξασφαλιστούν γεύματα για όλους. Όμως εμείς είμαστε οι φορολογούμενοι. Δεν θα έπρεπε η κυβέρνηση να είναι ικανή να φροντίσει γι’ αυτό;
Έμαθα από παλιούς συμμαθητές, οι οποίοι ασκούν πλέον το ιατρικό επάγγελμα, ότι δεν δοθήκαν αρκετές ιατρικές προμήθειες στο ιατρικό προσωπικό, με αποτέλεσμα αυτό να εκτίθεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται: Μα γιατί δεν κάνανε απεργία; Επειδή πληροφορήθηκαν ότι εάν έκαναν απεργία, θα ανακαλούνταν οι άδειες άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος και θα επηρεάζονταν οι δουλειές των συγγενών τους.
Πριν τον κορονοϊό, πίστευα ότι είναι εντάξει να θυσιάζεις τη δημοκρατία και την ελευθερία μέχρι ενός σημείου για χάρη καλύτερων βιοτικών συνθηκών. Όμως τώρα έχω αλλάξει γνώμη. Χωρίς δημοκρατία και ελευθερία, η αλήθεια για το ξέσπασμα στην Ουχάν δεν θα γινόταν ποτέ γνωστή.
Αυτό που συνέβη στην Ουχάν είναι λες και έπιασε φωτιά το σπίτι σου και οι γείτονές σου το ήξεραν αλλά σου απαγόρευαν να πηδήξεις από το παράθυρο. Μόνο όταν η φωτιά ήταν εκτός ελέγχου και όλη η πόλη τυλίχθηκε στις φλόγες, ξεκίνησαν σιγά σιγά να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, τονίζοντας τις ηρωικές τους προσπάθειες.
Δεν έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα και προνόμια. Κατάφερα να προμηθευτώ μάσκες, επειδή γνώριζα πώς να βγω έξω από το Μεγάλο Τείχος Ασφαλείας που μπλοκάρει το διαδίκτυο.
Οι νεότερες γενιές, που γεννήθηκαν μετά το 1995 και τη δεκαετία του 2000, έχουν καλή εντύπωση για το κινεζικό σύστημα, θέτοντας το κράτος πριν από όλα, επειδή ζουν σε καιρό ευημερίας και δεν έχουν βιώσει ακόμη κακουχίες.
Ο,τι συνέβη κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος εξέπληξε αυτά τα παιδιά.
Για παράδειγμα, ένας νεαρός άνδρας επέπληττε άλλους στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Weibo τις πρώτες μέρες της εκδήλωσης του ιού. Τους κατηγορούσε ότι διαδίδουν φήμες και υποστήριζε ότι μόνο την κυβέρνηση μπορούμε να εμπιστευτούμε. Αργότερα, είπε, όταν ένα μέλος της οικογένειάς του μολύνθηκε με τον κορονοϊό αλλά αδυνατούσε να λάβει θεραπεία στο γεμάτο νοσοκομείο, έβριζε και ζητούσε βοήθεια.
Όταν ο Li Wenliang, ένας από τους πρώτους γιατρούς που ανέφερε μια μυστηριώδη ασθένεια παρόμοια με τον SARS, πέθανε από την ασθένεια, ένας μαθητής σχολίασε στο διαδίκτυο:
«Ήταν ο ιός που τον σκότωσε, επομένως θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην επιδημία». Τότε, όμως, η φοιτητική εστία όπου έμενε ο μαθητής διατέθηκε σε ασθενείς σε καραντίνα και ο μαθητής σοκαρίστηκε και απογοητεύτηκε.
Αυτό είναι το μάθημα που παίρνουν αυτοί οι νέοι άνθρωποι. Όταν κάποιος λέει ότι για να επιτευχθεί κάτι θα πρέπει να πληρώσουμε κάποιο τίμημα, μη βιάζεστε να χειροκροτήσετε.
Κάποια μέρα μπορεί να γίνετε το τίμημα που είναι να πληρωθεί.
Υπάρχει μια κινεζική παροιμία που έχει πάρει άλλο νόημα την εποχή του κορονοϊού:
«Όταν το κλαδί χτυπήσει το δικό μου κεφάλι, τότε καταλαβαίνω επιτέλους τον πόνο και γιατί μερικοί έκλαιγαν από πόνο».
Ίσως να είναι αλήθεια ότι μόνο η Κίνα μπορεί να χτίσει ένα νοσοκομείο σε δέκα μέρες, μόνο η Κίνα μπορεί να κινητοποιήσει τόσους ανθρώπους να αφιερώσουν τους εαυτούς τους στο πρόγραμμα για την καταπολέμηση της επιδημίας, μόνο η Κίνα μπορεί να «κλειδώσει» μια πόλη εκατομμυρίων με ταχύτητα φωτός.
Όμως οι άνθρωποι δεν σκέφτονται με κριτικό πνεύμα. Δεν καταλαβαίνουν ότι εάν είχαμε δικαιώματα, δημοκρατία, ελευθερία, θα μαθαίναμε τι συνέβη στην Ουχάν έναν μήνα νωρίτερα. Και ο πρώτος που ενημέρωσε για την κατάσταση δεν θα είχε πεθάνει άδικα.
Μπορείτε να δείτε ακόμη: Οι πανδημίες ως εργαλείο της παγκοσμιοποίησης
Πανδημία-Covid-19: Γιατί ο Κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά Ίδιος
Στόχος είναι το μυαλό~Εκεί πρέπει να ξεκινήσει η επανάσταση πρώτα
“Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση
Φαίδων Βοβολης: Οι Έλληνες δεν θα δεχθούν την καθυπόταξή τους. Θα αντιδράσουν
Jérôme Baschet: Covid-19 και εκκίνηση του 21ου αιώνα με δύο αντιθετικές επιλογές
Κοροναϊός: Η καραντίνα μπορεί να καταβάλλει ψυχικά και τους πιο δυνατούς
Πηγή άρθρου: sfiggandotherchimeras.wordpress.com
