Πάγκρεας-Ινσουλίνη-Υπογλυκαιμία-Υπερινσουλιναιμία: Δράση και συνέπειες στον οργανισμό
Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι, ακόμα και μεγάλη μερίδα διαβητικών, δεν κατανοούν την σημαντικότητα που έχει για τον οργανισμό τους, η παραγωγή της ινσουλίνης να είναι σταθερή και εντός των φυσιολογικών ορίων. Πάγκρεας-Ινσουλίνη-Υπογλυκαιμία-Υπερινσουλιναιμία: Δράση και συνέπειες στον οργανισμό
Αόριστα θεωρούν πως άμα κάνουν τις λήψεις κατά πως τους υπέδειξε ο θεράποντας ιατρός όλα θα πάνε καλά. Είναι όμως έτσι;
Ας δούμε σήμερα τι ακριβώς είναι η ινσουλίνη για να κατανοήσουμε όλοι την σπουδαιότητα της.
Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται σε ειδική μοίρα του παγκρέατος (Συγκεκριμένα από ομάδες κυττάρων που ονομάζονται νησίδια του Langerhans) ή Β-κύτταρα.
Χρήσιμο να δούμε και Πάγκρεας, ένας πολύτιμος, αλλά κρυφός ευεργέτης
Τα κύτταρα αυτά πρώτα παράγουν ένα πρόδρομο μόριο την προ-ινσουλίνη, η ο οποία μετατρέπεται σε ινσουλίνη μετά την αφαίρεση του μεσαίου τμήματος της σύνθεση της.
– Παίζει πρωτεύοντα ρόλο στον μεταβολισμό των υδατανθράκων (Σακχάρων) του οργανισμού.
– Η ινσουλίνη δρα σε όλους τους ιστούς του σώματος, (Ιδιαίτερα όμως στο ήπαρ, στους μύες και στο λιπώδη ιστό) βοηθώντας στην πρόσληψη της γλυκόζης από τα κύτταρα.
– Εκτός από αυτή τη λειτουργία της για τη ρύθμιση της γλυκόζης, η ινσουλίνη εμπλέκεται και στην διατήρηση επαρκών ενεργειακών αποθεμάτων ούτως ώστε να καθίσταται εφικτή η ανάπτυξη και η αναπαραγωγή των κυττάρων.
Μην ξεχνάμε, μπορεί να τους κατηγορούμε αλλά: Υδατάνθρακες: Η κύρια πηγή ενέργειας του οργανισμού μας
Το γεγονός ότι το κεντρικό νευρικό σύστημα παίζει ρόλο κλειδί και στις δύο προαναφερόμενες λειτουργίες και ότι τόσο το σωματικό βάρος όσο και η γλυκόζη του αίματος ρυθμίζονται κατά κύριο λόγο από την ίδια ορμόνη, αποτελεί αντικείμενο συνεχούς έρευνας έως και σήμερα.
Η σημασία της ινσουλίνης στην εγκεφαλική λειτουργία έχει μελετηθεί πολύ λιγότερο σε σχέση με το ρόλο της στην περιφέρεια.
Παρ’ όλα αυτά, η πλειοτροπική φύση της δράσης της ινσουλίνης στο κεντρικό νευρικό σύστημα έχει υπάρξει το αντικείμενο πληθώρας αξιολογήσεων.
Η ινσουλίνη, αλληλεπιδρώντας με άλλα ρυθμιστικά πεπτίδια και νευροδιαβιβαστές, μπορεί να ενεργοποιήσει διεργασίες που σχετίζονται με την τροφική συμπεριφορά, τη μάθηση και τη μνήμη, ενώ δυνητικά εμπλέκεται και στην ενδοεπικοινωνία εγκεφαλικών δομών, και πιο συγκεκριμένα του υποθαλάμου και του μεταιχμιακού συστήματος.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η αποδοτική δράση της ινσουλίνης στον εγκέφαλο είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ενέργειας, των επιπέδων της γλυκόζης και της λιπιδικής ομοιόστασης.
Χωρίς την ινσουλίνη, πολύ λίγη γλυκόζη μπορεί να μπει στα μυϊκά κύτταρα και σε άλλους ιστούς (στον εγκέφαλο η γλυκόζη μπαίνει χωρίς τη βοήθεια της ινσουλίνης). Η ινσουλίνη βοηθάει επίσης τα αμινοξέα (τα δομικά στοιχεία των πρωτεϊνών) να μπουν στα μυϊκά κύτταρα, γι’ αυτό και οι bodybuilders καταναλώνουν σακχαρούχα ποτά μαζί με τις πρωτεΐνες τους.
Τέλος η ινσουλίνη εμποδίζει την λιπόλυση, δηλαδή τη διάσπαση των αποθηκευμένων τριγλυκεριδίων και την έξοδο των λιπαρών οξέων από τις αποθήκες τους προς την κυκλοφορία του αίματος.
Ανεπάρκεια ινσουλίνης:
Η ανεπάρκεια της ινσουλίνης προκαλεί την νόσο του σακχαρώδη διαβήτη.
Η νόσος του διαβήτη χωρίζεται σε τύπου 1 και τύπου 2.
– Ο τύπος 1 παρουσιάζεται όταν το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη. Πρόκειται για τον σπανιότερο από τους 2 τύπους (5 – 10% των διαβητικών) και συνήθως εμφανίζεται στην παιδική ηλικία.
– Στον διαβήτη τύπου 2 το πάγκρεας παράγει λιγότερη ινσουλίνη απ´ όση χρειάζεται είτε η ινσουλίνη που παράγεται έχει μειωμένη δράση. Περίπου 90 – 95% των διαβητικών έχουν διαβήτη τύπου 2 και συνήθως εμφανίζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες αν και τελευταία έχει αρχίσει να εμφανίζεται και στα παιδιά.
Η ορμόνη αυτή έχει παρασκευαστεί συνθετικά από το 1921 και σήμερα παρασκευάζεται με την τεχνική της γενετικής μηχανικής.
Ναι, αλλά όπως και τα περισσότερα συνθετικά Φαρμακευτική ινσουλίνη, άλλος ένας μύθος καταρρίπτεται;
Παρόλα αυτά η ρύθμιση της ινσουλίνης με εναλλακτικούς τρόπους αποτελεί πραγματικό πονοκέφαλο στην επιστημονική κοινότητα με δεδομένο την απαραίτητη παράλληλη προσπάθεια του πάσχοντα με άσκηση και διατροφή.
Ας δούμε και Διατροφή: Μπορεί να Αναγεννήσει το Πάγκρεας-Να Αναστρέψει τον Διαβήτη
Η ινσουλίνη ρυθμίζει την συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα σε συνεργασία με την γλυκαγόνη.
Αυτές οι 2 ορμόνες παράγονται ενδοκρινικά στο πάγκρεας με τη διαφορά ότι η γλυκαγόνη παράγεται στα α-κύτταρα. Ο μηχανισμός δράσης τους είναι ακριβώς αντίστροφος, για αυτό μπορούμε να πούμε ότι αλληλορυθμίζονται μεταξύ τους. Η ινσουλίνη έχει αναβολική δράση και η γλυκαγόνη καταβολική.
Είναι απαραίτητη η ισορροπία ανάμεσα στις 2 ορμόνες γιατί έτσι εξασφαλίζεται η καλή λειτουργία του οργανισμού.
Στην περίπτωση που η ινσουλίνη εκκρίνεται σε μεγάλες ποσότητες, η γλυκόζη εισάγεται στα κύτταρα με γρήγορο ρυθμό, με αποτέλεσμα να μειωθεί η συγκέντρωση της στο αίμα, αυτή η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως υπογλυκαιμία είναι πολύ επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε κώμα.
Αντίσταση στην ινσουλίνη και διαβήτης τύπου 2
Για λόγους που δεν είναι πλήρως κατανοητοί, ορισμένες φορές η ινσουλίνη δεν μπορεί να εκτελέσει την αποστολή της εύκολα. Χάνει την ικανότητά της να βάζει τη γλυκόζη στα μυικά κύτταρα και στο συκώτι αλλά και την ικανότητά της να εμποδίζει την λιπόλυση.
Με άλλα λόγια, τα κύτταρα αντιστέκονται στη δράση της ινσουλίνης και η γλυκόζη δεν μπορεί να περάσει μέσα τους. Η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να οδηγήσει σε διαβήτη τύπου 2.
Δείτε πιο αναλυτικά: Γιατί ο Διαβήτης ΔΕΝ είναι μια Νόσος του Ζαχάρου.
Όταν υπάρχει αντίσταση στην ινσουλίνη, το πάγκρεας αναγκάζεται να παράγει περισσότερη ποσότητα ινσουλίνης από το κανονικό (διπλάσια ή ακόμα και τετραπλάσια ποσότητα) κι έτσι τελικά η γλυκόζη μπαίνει μέσα στα μυικά κύτταρα για να δώσει ενέργεια.
Η υπερπαραγωγή ινσουλίνης (υπερσουλιναιμία) σημαίνει ότι η γλυκόζη δεν μπορεί να μπει εύκολα στα μυϊκά κύτταρα, στο συκώτι και σε άλλους ιστούς. Το πάγκρεας παράγει μεγάλη ποσότητα ινσουλίνης για να υπερνικήσει την αντίσταση των κυττάρων.
Σταδιακά, αυτή η κατάσταση μπορεί να εξαντλήσει τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος και να τα κάνει να χάσουν την παραγωγική τους ικανότητα. Μερικές φορές, τα βήτα κύτταρα του παγκρέατος αρχίζουν αν πεθαίνουν με ρυθμό 4% το χρόνο και έτσι δεν μπορεί να παραχθεί πλέον αρκετή ινσουλίνη.
Το αποτέλεσμα είναι η γλυκόζη να παραμένει σε υψηλότερα επίπεδα στο αίμα, δηλαδή να εμφανίζεται ο διαβήτης τύπου 2.
Δεν γίνονται διαβητικοί τύπου 2 όλοι όσοι έχουν αντίσταση στην ινσουλίνη και υπερινσουλιναιμία, όμως όλοι οι διαβητικοί τύπου 2 ξεκίνησαν έχοντας αντίσταση στην ινσουλίνη.
Με άλλα λόγια, η αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα προδιαβητικό στάδιο. Διαβητικός είναι αυτός που έχει αντίσταση στην ινσουλίνη και συγχρόνως έχει χάσει την ικανότητα παραγωγής αρκετής ινσουλίνης με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται η γλυκόζη στο αίμα, δηλαδή να έχει υψηλό «ζάχαρο».
Δηλαδή ο διαβητικός τύπου 2 ενώ αρχικά είχε υπερινσουλιναιμία στη συνέχεια αρχίζει να έχει μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης.
Αυτός που έχει αντίσταση στην ινσουλίνη μπορεί να μη γίνει ποτέ διαβητικός τύπου 2. Μπορεί για παράδειγμα να έχει 100 mg/dl γλυκόζη στο αίμα του το πρωί πριν φάει, μια συγκέντρωση που βρίσκεται στα φυσιολογικά όρια. Αλλά διατηρεί τα φυσιολογικά όρια στο “ζάχαρό” του με υπερσουλιναιμία, παράγοντας δηλαδή παραπάνω ινσουλίνη από το κανονικό επίπεδο κι αυτό δεν είναι αθώο για την υγεία του.
Για περισσότερα Αντίσταση στην ινσουλίνη και υπερινσουλιναιμία: Τι είναι και επιπτώσεις
Τέλος το Ινσουλίνωμα
Το ινσουλίνωμα είναι όγκος του παγκρέατος, που σχετίζεται με τα β-κύτταρα. Ο όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης.
Οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής της ινσουλίνης και αυτό με την σειρά του οδηγεί σε υπογλυκαιμία.
Οι μέθοδοι εκλογής για τη διάγνωση του είναι η αξονική τομογραφία και ημαγνητική τομογραφία.
Η θεραπεία εξαρτάται από το είδος του όγκου και τη χημική του συμπεριφορά.
Με λόγια απλά, Η διαδικασία παραγωγής της ινσουλίνης στο σωμα μας έχει ως εξής:
Τα φαγητά που περιέχουν υδατάνθρακες διασπώνται σε γλυκόζη, η οποία εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος μετά την κατανάλωση τροφής.
Η γλυκόζη είναι η κύρια πηγή καυσίμων του σώματος. (Ενέργειας, ανάπτυξης, ανάπλασης κτλ).
Γι’ αυτό χρειάζεται να προσέχουμε με τι είδος και τι ποσότητα τροφίμων τρέφουμε το αίμα μας: Θρέψτε το αίμα: Βελτιώνοντας το, βελτιώνεται και η υγεία
Χρησιμοποιείται από τα κύτταρα του σώματος, ώστε να εκτελέσουν τις ημερήσιες εργασίες τους για την ενδυνάμωση ολόκληρου του σώματος από τον εγκέφαλο έως και τους μύες των ποδιών.
Όταν το σώμα αισθανθεί αύξηση στα επίπεδα της γλυκόζης μετά από το γεύμα, στέλνει μήνυμα προς το πάγκρεας. Το πάγκρεας απελευθερώνει ινσουλίνη στο σώμα.
Η ινσουλίνη λειτουργεί ως κλειδί και ξεκλειδώνει το τοίχωμα του κυττάρου, ώστε η γλυκόζη να μπορέσει να περάσει από την κυκλοφορία στο κύτταρο και να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια.
Καθώς η γλυκόζη προχωρά μέσα στα κύτταρα, το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα επιστρέφει στο φυσιολογικό.
Το πάγκρεας λαμβάνει σήμα διακοπής της απελευθέρωσης της ινσουλίνης μέχρι το επόμενο γεύμα. Τότε, η διαδικασία θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή.
Στοιχεία από: Γιώργος Ερισιάνος Κυριακού – Φαρμακοποιός – bio365.blogspot.gr
και www.healthyliving.gr
Πάγκρεας-Ινσουλίνη-Υπογλυκαιμία-Υπερινσουλιναιμία: Δράση και συνέπειες στον οργανισμό
~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Τροφή”: Συμπληρώματα που σας διαθέτω για την περίπτωση είναι
Συνένζυμο Q10:
Είναι ένας εξαιρετικά απλός τρόπος για να αποκαταστήσετε τα ανεπαρκή επίπεδα και τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Μπορεί να σας παρέχει γενικότερη προστασία από τις επιδράσεις της αυξημένης γλυκόζης στον διαβήτη και το μεταβολικό σύνδρομο: Συνένζυμο Q10: Ο σύμμαχος του καρδιαγγειακού προστατεύει από διαβήτη-παχυσαρκία-καρκίνο-νευρολογικές παθήσεις
Μαστίχα Χίου:
Η βραχυχρόνια χορήγηση μαστίχας Χίου σχετίζεται με βελτίωση της γλυκαιμικής ρύθμισης και με μείωση της περιμέτρου της μέσης σε άτομα με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, ανεξάρτητα από την αντιδιαβητική αγωγή που παίρνουν.
Γαϊδουράγκαθο:
Μπορεί επίσης να βοηθήσει να μειώσει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα συμβάλλοντας θετικά σε περιπτώσεις διαβήτη. Η σιλυμαρίνη (ουσία του) επίσης φαίνεται να μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη, τη μείωση της γλυκόζης του αίματος και τα επίπεδα των λιπιδίων σε ασθενείς με διαβήτη, χάρη στην αντιοξειδωτική της δράση καθώς σύμφωνα με έρευνες το οξειδωτικό στρες μπορεί να συνεισφέρει στην δυσλειτουργία του παγκρέατος των β-κυττάρων, στη μειωμένη έκκριση ινσουλίνης και στην αντίσταση στην ινσουλίνη: Γαϊδουράγκαθο-Σιλυμαρίνη, ισχυρή δράση κατά του διαβήτη
Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα:
Το παράγωγο λιπίδιο των ωμέγα 3 λιπαρών οξέων ονομάζεται προτεκτίνη DX (PDX) και μιμείται ορισμένα από τα οφέλη της άσκησης σε ό,τι αφορά τη ρύθμιση της γλυκόζης του αίματος. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η προτεκτίνη DX θα μπορούσε να αποτελέσει μια φυσική θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 2 και την αντίσταση στην ινσουλίνη στον άνθρωπο: Τα ωμέγα 3 προστατεύουν ΚΑΙ από τον διαβήτη
Όσοι ενδιαφέρεστε μπορείτε να επικοινωνήσετε στο μέιλ life@proionta-tis-fisis.com
Δείτε ακόμη: Πάγκρεας, ένας πολύτιμος, αλλά κρυφός ευεργέτης
Με ποιές τροφές αποτοξινώνουμε το πάγκρεας
Πάγκρεας-Ινσουλίνη-Υπογλυκαιμία-Υπερινσουλιναιμία: Δράση και συνέπειες στον οργανισμό
