Μόνο ΈΝΑΝ άνθρωπο χρειάζεται να αγαπήσεις για να είσαι καλά
Μονάχα εσένα.
Γράφει η Μαρία Πολυμήλη
Δεν υποβόσκει η ευτυχία μου ούτε η ισορροπία μου σε εσένα. Εγώ είμαι μια μονάδα, ανεξάρτητη από εσένα. Δεν μπορεί να με συμπληρώσει κανείς, είμαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Με αγάπη και συνειδητότητα, επιλέγουμε από κοινού να συμπορευόμαστε στο ταξίδι της ζωής.
Όταν είμαστε ερωτευμένοι δείχνουμε τα καλύτερα «φρούτα» μας. Είμαστε η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μας. Όταν όμως ο έρωτας γίνεται ρουτίνα και χάνει τα χρώματα του, μαζί του και εμείς ξεθωριάζουμε. Παύουμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας όσο όταν ο ενθουσιασμός μας κατακλύζει. Δεν βγαίνει αβίαστα η καλοσύνη και αγάπη στην καθημερινότητα μας.
Σαν να έχουμε ανάγκη κάποιον για να ανθίσουμε, σαν να μην αξίζει να το κάνουμε για εμάς τους ίδιους. Σαν να μην αρκεί η αγάπη που έχουμε για τον εαυτό μας για να διατηρήσει την φλόγα ζωντανή μέσα μας.
Πρέπει να φροντίζουμε τον νου μας, το σώμα μας και την ψυχή μας με τον ίδιο ενθουσιασμό, όπως όταν προσέχουμε κάποιον αλλά και εμάς τους ίδιους, όταν είμαστε ερωτευμένοι.
Η σχέση με τον εαυτό μας είναι η πιο σημαντική και ο πυρήνας όλων.
Να μην γίνουμε νάρκισσοι και εγωκεντρικοί, αλλά να αγαπάμε τον εαυτό μας περισσότερο από όσο συνήθως τολμάμε.
Το να αγαπάμε τον εαυτό μας δεν μειώνει την αγάπη μας προς τους άλλους, αντιθέτως την μεγεθύνει.
Αν αγαπάμε τον εαυτό μας, θα αγαπάμε και τους γύρω μας ουσιαστικά.
Αν αγαπάμε πρωτίστως τον εαυτό μας, παύουμε να είμαστε θύματα καταστάσεων. Σταματάμε να συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα που κάποτε νομίζαμε πως μας άξιζαν.
Αν αγαπάμε τον εαυτό μας, θα σταματήσουμε τις σχέσεις εξάρτησης, τις σχέσεις από συνήθεια και αυτές που στηρίζονται στις ανασφάλειες μας και θα χαρίζουμε την αγάπη μας εκεί που πραγματικά αξίζει.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας θέτει όρια.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας διδάσκει στα παιδιά μας να σέβονται το εαυτό τους. Αφού τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα μέσα από το παράδειγμα.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας, μας ωθεί να κλείσουμε πόρτες που αφήσαμε μισάνοιχτες πίσω μας να αναμένουν και να μας κρατάνε μετέωρους ανάμεσα στο παρελθόν και στον μέλλον.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας, μπορεί να μας αλλάξει, να μας απελευθερώσει από δεσμά που μας πνίγουν και να μας ανοίξει νέους ορίζοντες.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας θέτει την ψυχή μας ελεύθερη, να μην είναι πια δέσμια θυμού, απωθημένων και ανθρώπων.
Η ελευθερία αυτή μας ωθεί ένα βήμα πιο κοντά στην αγαλλίαση.
“Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.”
Τσάρλι Τσάπλιν
Διαβάστε ακόμη: Η πλέον βασική και καθοριστική σχέση στη ζωή είναι αυτή με τον εαυτό μας
Πόσο θα συνεχίσεις να τιμωρείς τον εαυτό σου για κάτι που έχεις ήδη μέσα σου;
Γιατί είναι σημαντικό να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας;
Κρισναμούρτι: Δεν αγαπιόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε πως να αγαπήσουμε
Οι άλλοι ως καθρέφτης του εαυτού μας
Ο θυμός μας προς τους άλλους είναι θυμός προς τον εαυτό μας
Υποσυνείδητα μένουμε κολλημένοι στην ηλικία που δεχτήκαμε τη λιγότερη αγάπη~Πώς ξεκολλάμε;
Πηγή: www.awakengr.com
