Μέτρα κατά της Πανδημίας-Πολιτικοποίηση της επιστήμης-Μετάβαση στην μετα-δημοκρατία
Και τώρα που “ανακάλυψαν” ότι έξω η μεταδοτικότητα είναι χαμηλότερη, γιατί να μην απαγορεύσουν την παραμονή στο σπίτι;
Σε ποιόν θα λογοδοτήσουν δηλαδή;
Το σλόγκαν είναι εύκολο: “μένουμε παραλία για να σώσουμε το Χειμώνα μπροστά στο Netflix”. Και στην εικόνα σύμβολο, τα σημάδια στο πρόσωπο του γιατρού -ήρωα θα είναι από τα Ray Ban. Όχι από τη μάσκα!
Το πρόβλημα τελικά δεν είναι ότι οι τεχνικές επιτροπές που εδώ και ένα χρόνο επιβάλουν τα περιοριστικά μέτρα, στη συνέχεια τα καταργούν, αλλά ότι η κατάργηση γίνεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο της αρχικής επιβολής τους:
Τα μέτρα επιβάλλονται ως επιστημονικά μέσα για την καταπολέμηση της πανδημίας και αίρονται με την αιτιολογία της ανακάλυψης νέων επιστημονικών δεδομένων.
Οι πολίτες που τα υφίστανται, δεν μετρούν καθόλου σε όλη αυτή τη διαδικασία.
Μια ελίτ “ειδικών” συζητά εν κλειστώ μέτρα που επηρεάζουν τη ζωή μιας ολόκληρης χώρας, ερήμην των πολιτών της, οι οποίοι δεν δικαιούνται να απαιτήσουν οποιαδήποτε εξήγηση.
Αυτός είναι ο τρόπος υλοποίησης της μετα-δημοκρατίας:
Οι αποφάσεις λαμβάνονται από μια επιτροπή τεχνικών και πολιτικών, που δεν χρειάζεται πλέον να υποβάλουν τις προτάσεις τους στον έλεγχο της κοινής γνώμης, ούτε να λογοδοτούν στους πολίτες για τα αποτελέσματα των αποφάσεων τους.
Σε τελική ανάλυση, το περιεχόμενο των μέτρων δεν έχει σημασία, είτε αυτά είναι υγειονομικά, είτε οικονομικά ή γεωπολιτικά. Το σημαντικό είναι ότι κανείς από τους εκτός κέντρου λήψης αποφάσεων δικαιούται να ζητήσει λογαριασμό.
Οι πανδημίες ως εργαλείο της παγκοσμιοποίησης
Η επιστήμη σε αυτό το πλαίσιο είναι καθαρά ιδεολογική.
Δεν θα ξέρουμε ποτέ ποια μέτρα υιοθετήθηκαν με αυστηρά επιστημονικές ενδείξεις, ποια αποτελούν συμβιβασμό μεταξύ επιστημονικών ενδείξεων και πολιτικών/οικονομικών αναγκών και ποια είναι καθαρά ιδεολογικές επιλογές (η απαγόρευση κυκλοφορίας, για παράδειγμα, ανήκει πιθανώς στην τελευταία κατηγορία, αλλά εμείς δεν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί πολλά από τα κρίσιμα δεδομένα είναι μυστικά).
Όταν η «υγεία» επιβάλλεται ως βιοπολιτική επιταγή
Το θεμελιώδες παραμένει ότι πολιτική τάξη και “ειδικοί” παρακάμπτουν ιδεολογικά τη δημόσια συζήτηση και αρνούνται να δώσουν στους πολίτες έναν λογαριασμό για τα αποτελέσματα των επιλογών τους, ακόμα κι αν αυτές οι επιλογές επηρεάζονται σε κάποιο βαθμό από τη λαϊκή συναίνεση..
Αλλά αυτό το τελευταίο οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός, ότι τυπικά βρισκόμαστε ακόμη σε μια δημοκρατία.
Για τη μετάβαση στην μετα-δημοκρατία το επόμενο απαραίτητο βήμα είναι ο περιορισμός του δικαιώματος της ψήφου.
Νομίζετε ότι έχουμε Δημοκρατία;
Από Adriana Siapca, Αναισθησιολόγος, Εντατικολόγος – Vlassis Vasilopoulos
~~~~~~~~~~~~~~~
“Τροφή-Φάρμακο”: Μία διαφωνία, τους είναι παντελώς αδιάφορο το δικαίωμα ψήφου, διότι από την μία η μάζα είναι απολύτως χειραγωγίσιμη και από την άλλη τα αποτελέσματα άνετα νοθεύονται. Εξάλλου έτσι κρατούν την μάζα υπό έλεγχο καθώς είμαστε πιο υπάκουοι και πιο ελεγχόμενοι γιατί νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι
Δείτε ακόμη: Γιατί πολλοί γιατροί διαφωνούν με τον τρόπο αντιμετώπισης της πανδημίας
Βρισκόμαστε σε μια εποχή αναγέννησης της συνείδησης
Κοροναϊός: Δεν είναι Νέος ιός-Το παραμύθι των ασυμπτωματικών και της έλλειψης Ανοσίας
Όποιος θυσιάζει την ελευθερία του στο όνομα της ασφάλειας, είναι ήδη φυλακισμένος
Η υστερία για τον covid-19 αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από τον ίδιο τον ιό
Π.Ο.Υ: Χειρότερες οι ψυχολογικές επιπτώσεις των lockdown-μέτρων από του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου
Οι ιογενείς επιδημίες και το τέλος της ιδέας του ελεύθερου ανθρώπου
Πνευματικότητα και Πολιτική στο ξεκίνημα μιας νέας εποχής
Πανδημία-Ανθρωπότητα: Σπάσε τα δεσμά του μυαλού σου
Στόχος είναι το μυαλό~Εκεί πρέπει να ξεκινήσει η επανάσταση πρώτα
