MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
MACA-BIORMON (60caps/500mg) Antioxidant (30caps/230mg)-Πυκνογενόλη
ΑρχικήCovid-19/SARS-CoV-2/coronaΚοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού

Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού

Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού
Image by Priyam Patel from Pixabay Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού

Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού

Και στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, διαπιστώνεται ότι τα μέτρα τύπου λοκντάουν δεν δείχνουν να έχουν την αναμενόμενη απόδοση. Διάφοροι παράγοντες συντελούν σε αυτό

Εάν κανείς παρατηρήσει τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας θα μπορέσει να εντοπίσει δύο προβλέψεις που δεν επαληθεύτηκαν.

  • Η πρώτη αφορούσε ότι τα ρεβεγιόν των Χριστουγέννων με τις αυξημένες κοινωνικές συναναστροφές θα πυροδοτούσαν μια έκρηξη κρουσμάτων, που δεν υπήρξε, και
  • η δεύτερη ότι τα αυστηρότερα μέτρα από τον Φεβρουάριο και μετά θα περιόριζαν το τρίτο κύμα, που μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί.

Οι διαπιστώσεις αυτές έρχονται να υπογραμμίσουν ότι οι πανδημίες και δη αυτές ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού είναι φαινόμενα ιδιαίτερα σύνθετα και κυρίως πιο σύνθετα από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα μέτρα που λαμβάνουμε εναντίον τους.

Λοιμώξεις του αναπνευστικού: Μύθοι και αλήθειες 

Τα όρια της στρατηγικής των λοκντάουν

Η στρατηγική των λοκντάουν όπως και αυτή των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης στηριζόταν όντως σε ορισμένες διαπιστώσεις που γνωρίζουμε για τη συμπεριφορά τέτοιων ιών που διασπείρονται μέσα από τις πρακτικές της ανθρώπινης κοινωνικότητας.

Σύμφωνα με αυτό το σχήμα εάν περιορίσουμε ριζικά τις στιγμές στις οποίες οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους περιορίζουμε τη μετάδοση του ιού και πιθανώς εάν το κάνουμε με πολύ μεγάλη συνέπεια και προσθέσουμε και τη χρήση μάσκας εκτός οικίας, τότε μπορούμε οριακά να διακόψουμε τις περισσότερες «αλυσίδες μετάδοσης» και δυνητικά ακόμη και να περιορίσουμε σε μεγάλο βαθμό την πανδημία με τα εμβόλια και το όποιο ποσοστό ανοσίας από νόσηση να συμπληρώνουν τα κενά.

Η στρατηγική αυτή υποστηρίχτηκε αρχικά και διάφορα σενάρια «αποκαλυπτικών προβλέψεων» που σήμερα αμφισβητούνται ως έναν βαθμό, τουλάχιστον ως προς ορισμένες αρχικές παραδοχές τους.

“Τροφή-Φάρμακο”: Αμφισβητούνται διότι πολύ απλά, αφορούν ΣΕΝΆΡΙΑ και όχι την πραγματικότητα, Πανδημία: Τα μοντέλα πρόγνωσης, με τα οποία λαμβάνονται μέτρα, βασίζονται σε ΥΠΟΘΈΣΕΙΣ 

Και όχι απλά σενάρια, αλλά εκείνα με τις χειρότερες δυνατές καταλήξεις. Και αυτό έως έναν βαθμό μπορεί να δικαιολογηθεί στην αρχή της επιδημίας, λόγω έλλειψης δεδομένων και στοιχείων, ΔΕΝ μπορεί όμως σε καμμία των περιπτώσεων να το επικαλεστεί κάποιος έναν χρόνο μετά που υπάρχει πλέον απίστευτη πληθώρα γνώσης,  Die Welt: Η κυβέρνηση εξαγόρασε επιστήμονες ώστε να δικαιολογήσουν τα αντισυνταγματικά lockdowns 

Ωστόσο, η στρατηγική αυτή είχε ένα όριο εξαρχής. Ο βαθμός στον οποίο μπορείς να περιορίσει την ανθρώπινη κινητικότητα και αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους είναι πεπερασμένος.

Ή για να το πούμε απλά: Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να «μείνουν σπίτι».

Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο εύρος αναγκαίων εργασιών και υπηρεσιών που δεν μπορούν να διακοπούν, στην υγεία, τον κρατικό μηχανισμό, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις εφοδιαστικές αλυσίδες.

Επιπλέον, υπάρχουν όρια στο σε ποια κλίμακα οι άνθρωποι μπορούν να περιορίσουν πλήρως τις αλληλεπιδράσεις τους με άλλους ανθρώπους και δη δια ζώσης ακόμη και εάν τις περιορίσουν σε έναν στενό κύκλο.

Ακόμη και η λογική ότι περιοριζόμαστε σε μια «φούσκα» κοινωνικών επαφών ο καθένας, στην πραγματικότητα εξακολουθεί να διαμορφώνει μια συνθήκη όπου θα υπάρχουν τελικά πλήθος πιθανών αλυσίδων μετάδοσης. Για να το πούμε διαφορετικά, υπάρχουν όρια αντικειμενικά στο πόσο θα κρατηθεί ο ιός «έξω από τα σπίτια μας».

Ο παράγοντας του φόβου

Την περασμένη άνοιξη κυριάρχησε ο φόβος σε πάρα πολλούς ανθρώπους και αυτό ήταν λογικό. Αυτό αποτυπώθηκε παγκοσμίως σε έναν πολύ μεγάλο περιορισμό της κινητικότητας την άνοιξη του 2020. Αυτό αφορούσε και τις ατομικές στάσεις και συμπεριφορές αλλά και τις επιλογές που πήραν εταιρείες αλλά και κράτη.

Αρκεί να αναλογιστούμε ότι παρότι υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό εργαζομένων που κάνουν τηλεργασία, εντούτοις αρκετοί πηγαίνουν στην εργασία τους, εκτός όλων των άλλων και επειδή θεωρούν ότι ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν «από το σπίτι».

Τώρα πια παρότι υπάρχει αρκετή ανησυχία δεν υπάρχει ο ίδιος φόβος για έναν άγνωστο εχθρό.

Οι άνθρωποι προσαρμόζονται στη νέα συνθήκη και προσπαθούν να συνεχίζουν κατά το δυνατό τη ζωή τους. Θα βάλουν μάσκα και θα βγουν από το σπίτι ή θα πάνε στη δουλειά τους.

Επίσης ανεξαρτήτως επισήμων προτροπών περί του αντιθέτου η διαπίστωση ότι η σοβαρή νόσηση και ο θάνατος εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία ή από την ύπαρξη σοβαρών υποκείμενων νοσημάτων σημαίνει ότι αρκετοί άνθρωποι, νεώτερης ηλικίας κινούνται με το δεδομένο ενός μικρότερου ρίσκου, τουλάχιστον για τους ίδιους (παρότι υπάρχει το ρίσκο μετάδοσης εν συνέχεια και σε πιο ευάλωτους και ευπαθείς ανθρώπους).

“Τροφή-Φάρμακο”: Όπως ίσχυε ανέκαθεν και σε ΌΛΕΣ τις αναπνευστικές λοιμώξεις και όχι ειδικά τον τελευταίο χρόνο, σε περιπτώσεις εξάρσεων ή νόσησης οι νεότεροι και όσοι είχαν κολλήσει, απλώς απέφευγαν την επαφή με τους ηλικιωμένους και όσους η υγεία τους ήταν ευάλωτη!

Την χρονιά που μας πέρασε όμως έχουμε δει αδιανόητα πράγματα λόγω ακριβώς του φόβου που έχουν διασπείρει οι ιθύνοντες: Η υστερία για τον covid-19 αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από τον ίδιο τον ιό 

Όλα αυτά συνεπάγονται αναγκαστικά ένα υψηλότερο ποσοστό και κινητικότητας και αλληλεπιδράσεων με άλλους ανθρώπους σε σχέση με πέρσι. Και αυτό προφανώς αποτυπώνεται τελικά στη διατήρηση ενός ποσοστού συνεχιζόμενων μεταδόσεων.

Είμαστε τόσο απείθαρχοι τελικά;

Στη δημόσια συζήτηση συχνά κυριαρχεί η λογική ότι για όλα φταίει ότι δεν πειθαρχούμε όσο πρέπει στα μέτρα. Μάλιστα, συχνά αυτό συνοδεύεται και από επιλεκτική στοχοποίηση που μπορεί να υποκρύπτει από ηθικολογία («φταίνε αυτοί που μαζεύονται στις πλατείες») έως πολιτική προκατάληψη («φταίνε οι διαδηλώσεις»).

Ωστόσο, εάν κανείς ρίξει μια ματιά στα στοιχεία για την κινητικότητα στη χώρα μας που επεξεργάζεται η Google, τότε η εικόνα γίνεται διαφορετικά.

Για παράδειγμα στις 5 Μαρτίου που είναι η τελευταία ημερομηνία για την οποία υπάρχουν στοιχεία, η κινητικότητα προς χώρους λιανικού εμπορίου και ψυχαγωγίας ήταν κατά μειωμένη 58% σε όλη την Ελλάδα (-61% στην Αττική) σε σχέση με το σημείο αναφοράς (που είναι η αρχή του 2020), η χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών εμφανίζεται κατά 50% μειωμένη (-51% στην Αττική), κίνηση προς τους χώρους εργασίας μειωμένη κατά 36% (-37% στην Αττική).

Όλα αυτά στην πραγματικότητα δείχνουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής και σημαντικό βαθμό εφαρμογής των μέτρων. Προφανώς και η υποχώρηση της κινητικότητας δεν είναι καθολική, αλλά είναι σαφές ότι σε ένα σημαντικό βαθμό τα περιοριστικά μέτρα έχουν αλλάξει τον τρόπο που ζούμε και μάλλον δεν ισχύει ότι είμαστε «απείθαρχοι» και δεν εφαρμόζουμε τα μέτρα.

Κάτι που παραδέχτηκε ευθέως και η κα Κοτανίδου σε σχετική συζήτηση!

Ελλάδα: Μια χώρα ψηλά στην αυστηρότητα των μέτρων

Μια ερευνητική ομάδα συγκεντρώνει από την αρχή της πανδημίας για τα μέτρα που έχουν λάβει οι χώρες και διαμορφώνει τον παγκόσμιο δείκτη αυστηρότητας κυβερνητικών μέτρων για την πανδημία (OXFORD COVID-19 Government Response Stringency index).

Αν κανείς ανατρέξει σε αυτόν θα διαπιστώσει ότι η χώρα μας είναι μία από τις χώρες με τα αυστηρότερα μέτρα, με τον σχετικό δείκτη να αγγίζει το 88,89 (όταν η απόλυτη αυστηρότητα είναι το 100) και βρίσκεται πιο ψηλά από αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Άρα μάλλον το πρόβλημα δεν είναι η χαλαρότητα των μέτρων.

Άλλωστε, δεν είναι βέβαιο ότι η αυστηρότητα των μέτρων εξασφαλίζει και μειωμένη θνητότητα από την πανδημία.

Εάν κανείς ανατρέξει στο δείκτη των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού, θα διαπιστώσει ότι αρκετές χώρες που είναι ψηλά στον δείκτη αυστηρότητας των μέτρων είναι ταυτόχρονα και χώρες με υψηλά ποσοστά θνητότητας.

Μάλιστα, στατιστικές αναλύσεις έχουν δείξει ότι δεν είναι τόσο άμεση η συνάρτηση ανάμεσα στο βαθμό που οι άνθρωποι «μένουν σπίτι» και τη θνησιμότητα.

Οι πλεονάζοντες θάνατοι στην Ελλάδα των πολύ σκληρών μέτρων 

Ο αντίλογος σε όλα αυτά είναι συνήθως ότι χωρίς αυτά τα μέτρα απλώς θα είχαμε πολύ περισσότερα θύματα, θέση που ασπάζονται και οι περισσότερες ομάδες ειδικών που συνεργάζονται με τις αντίστοιχες κυβερνήσεις. 

Ο αντίλογος, παρότι τον ασπάζονται πολλοί ΔΕΝ ΠΆΥΕΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΜΊΑ Υ Π Ό Θ Ε Σ Η και μάλιστα ΑΝΑΠΌΔΕΙΧΤΗ! Το ότι εκατομμύρια άτομα υποστηρίζουν μια ανοησία δεν σημαίνει ότι είναι αλήθεια 

Κάτι που παραδέχονται πλέον ακόμη οι οι ίδιοι που έχουν… εμπνευστεί τα εν λόγω ακραία μέτρα, Κοτανίδου: «Λάθος αποφάσεις παίρνει η Επιτροπή λοιμωξιολόγων»  

Υπάρχει και… αντίλογος στον, αντίλογο: Πως μία ήπια προς μέτρια επιδημία αναδεικνύεται σε κορυφαίο πρόβλημα 

Οι πανδημίες είναι σύνθετα φαινόμενα

Όλα αυτά δείχνουν ότι οι πανδημίες είναι ιδιαίτερα σύνθετα φαινόμενα. Ακόμη και εάν τα μέτρα δείχνουν να πατούν πάνω στην πραγματική γνώση που έχουμε για το πώς μεταδίδονται τέτοιες ιώσεις, εντούτοις η πραγματική «οικολογία» (και με έναν τρόπο «κοινωνιολογία») της διασποράς του ιού είναι πολύ πιο σύνθετη και ο ιός βρίσκει τρόπο να παρακάμψει τα μέτρα, ιδίως όταν μιλάμε για βάθος χρόνου.

Αυτό προφανώς δεν συνεπάγεται κάποιου είδους «μοιρολατρία», αλλά την ανάγκη και για μια άλλη κρίσιμη διάσταση που συχνά την προσπερνούμε: την προστασία των ευπαθών και των ευάλωτων, τόσο σε επίπεδο οργάνωσης της ζωής όσο πλέον και με την επιτάχυνση των προγραμμάτων εμβολιασμού.

Σημαίνει όμως και μια άλλη διάσταση που επίσης ήρθε στο προσκήνιο μέσα από τον τρόπο που φάνηκαν οι κοινωνικές διαστάσεις της ευαλωτότητας στην πανδημία και η συσχέτιση με παραμέτρους όπως η κοινωνική ανισότητα, ο ρατσισμός, οι συνθήκες διαβίωσης, ο βαθμός πρόσβασης ή μη σε υπηρεσίες υγείας.

Και αυτό έχει μια μεγάλη σημασία γιατί ακόμη και εάν δεχτούμε ότι υπάρχουν αντικειμενικά όρια στον να ανακόψουμε πλήρως μια πανδημία, εντούτοις υπάρχουν πάρα πολλά να κάνουμε ώστε να έχουμε κοινωνίες πιο ανθεκτικές και τελικά πιο υγιείς: επενδύοντας στην κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, στην κοινωνική προστασία, στη διεύρυνση του «κράτους πρόνοιας», συμπεριλαμβανομένης της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της αναβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας.

ΔΙΔΕΑΔΥ-Ανοιχτή επιστολή 20 επιστημόνων: Στοπ στα καταστροφικά lockdown-Προτάσεις διαχείρησης 

Πηγή: www.in.gr   

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ένα ιδιαίτερο άρθρο που δίνει τροφή για κριτική σκέψη και για τους έχοντες ώτα ακουόντων. Καλό θα ήταν η περίφημη επιτροπή των ειδικών που προτείνει μέχρι σήμερα τα μέτρα να λάβει υπόψιν της και άλλους επιστήμονες.

Είναι δεδομένη η αποτυχία της μέχρι σήμερα (με την προϋπόθεση της διατήρησης της αντικειμενικής επιστημονικής της άποψης και εφόσον δεν επέδρασε ο πολιτικός παράγοντας….. ), πήρε τελικά τα σκληρότερα μέτρα σε σχέση με άλλα κράτη και είχε δυστυχώς πολύ άσχημα αποτελέσματα.

Σε άλλες, επίσης δημοκρατικές χώρες, σε τέτοιες ανάλογες περιπτώσεις οι επιτροπές παραιτούνται και η Δημοκρατία επιλέγει νέες φωνές, νέες προτάσεις να ακουστούν, άλλες αποφάσεις να παρθούν.

Στη χώρα μας δεν παραιτείται ποτέ κανείς βέβαια από τη θέση του εθελούσια, συνήθως τον ανατρέπουν ή τον απομακρύνουν…

Εν τέλει, θα “γλιτώσουμε” από την επιδημία και θα πέσουμε σε άλλα… σκληρότερα, καθώς τον τελευταίο χρόνο είχαμε κατακόρυφο άλμα στη συγκέντρωση ναρκωτικών και ψυχοφαρμάκων στα λύματα σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως εδώ, Ρεκόρ κατάθλιψης στην Ελλάδα: Δυσβάσταχτες οι επιπτώσεις του lockdown στην ψυχική υγεία  

Το lockdown ως ΜΟΝΑΔΙΚΟ μέτρο διαχείρισης της πανδημίας είναι σαν να σβήνεις φωτιά σε δάσος κόβοντας όλα τα δέντρα 

Δείτε ακόμη: Νοσοκομείο «Αγία Όλγα»: Παραίτηση «κόλαφος» του διευθυντή παθολογικού τομέα – Τι καταγγέλλει  

Lancet: Η PCR ΔΕΝ είναι κατάλληλη μέθοδος αναφοράς για παρακολούθηση 

«Εποχική γρίπη ο κοροναϊός» λέει το JAMA–Καταρρέει ο «μύθος» των lockdown 

Βόμβα Γουργουλιάνη: Όταν τελειώσει η πανδημία θα βγουν πολλά για τις υπερβολές που καταγράφονται 

Ιωαννίδης: Αυτοκτονική κίνηση τα μέτρα και απαγορευτικά που θυμίζουν προϊστορική κοινωνία και που ουδεμία σχέση έχουν με επιστήμη  

Lockdown: Ακραία συνταγή «επιτυχίας» ή μια έμμεση ομολογία αποτυχίας; 

Πανδημία-Ανθρωπότητα: Σπάσε τα δεσμά του μυαλού σου
Κοροναϊός: Τα lockdown απέτυχαν και δεν οφείλεται στην απειθαρχία του πληθυσμού


Οι συνταγές λειτουργούν στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής και μιας γενικότερης αλλαγής του τρόπου ζωής, από τον οποίο προέκυψαν εξ αρχής τα παραπάνω περιγραφόμενα προβλήματα υγιείας.


Η σελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα με στόχο να γίνει το έναυσμα για περαιτέρω έρευνα. Συμβουλεύεστε πάντα το γιατρό σας.
Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.



Σχόλια σε greeklish, με ενσωματωμένα links, με υβριστικό ή απαξιωτικό περιεχόμενο καθώς και σχόλια με διαφήμιση προϊόντων δε θα δημοσιεύονται.


Πρόσφατα σχόλια