“Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση

“Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση

Η κρίση του κορωνοϊού πέραν του υγειονομικού κινδύνου μήπως θα αποτελέσει και την έναρξη της δυστοπικής επιστημονικής δικτατορίας; … “Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση

«Πρέπει να κυριαρχήσουμε στην κατάχρηση της εξουσίας της τεχνολογικής ελίτ και να επιστρέψουμε στις συνταγματικές και πνευματικές αξίες της χώρας μας. Υπάρχει σίγουρα κόστος, τόσο υλικό όσο και πνευματικό, που πρέπει να πληρωθεί αν δεν το πράξουμε».

Ντουάιτ Αϊζενχάουερ – Αμερικανός Πρόεδρος

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

Στις δύσκολες ημέρες της πανδημίας του κορωνοϊού που ζει η χώρα μας αλλά και όλος ο πλανήτης παρατηρούμε την επικράτηση της ιατρικής έναντι της πολιτικής. Η επικράτηση αυτή εμφανίζεται ως μία προσωρινή (;) αναγκαιότητα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Η πολιτική υποχωρεί μπροστά στην επιστήμη. Ολόκληρα κράτη αποκλείονται από την οικονομική και την κοινωνική δραστηριότητα λόγω της έκτακτης υγειονομικής ανάγκης με μέτρα προφύλαξης για τα οποία αποφασίζει και επιβάλλει η ιατρική-επιστημονική κοινότητα.

Τα μέτρα αυτά περιορίζουν σημαντικά τις όποιες ελευθερίες έχουν απομείνει στον άνθρωπο στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή.

Στο σημείο αυτό, η ρήση του Αμερικανού Προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είναι ιδιαίτερα επίκαιρη. «Θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όσον αφορά τον κίνδυνο που διατρέχει η δημόσια πολιτική να καταστεί αιχμάλωτη μίας επιστημονικής τεχνολογικής ελίτ».

Αυτό που συμβαίνει σήμερα μήπως θα δημιουργήσει μία κυρίαρχη επιστημονική αλλά και τεχνολογική ελίτ όπως προέβλεψε ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ και όχι μόνο αυτός; Ποιο θα είναι το μέλλον της κοινωνίας σε μία τέτοια περίπτωση; Μήπως η παγκόσμια διακυβέρνηση όπως μας έχουν προετοιμάσει πολλοί Έλληνες και ξένοι πολιτικοί;

Ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσσελ το είχε γράψει:

«Μία παγκόσμια επιστημονική κοινωνία δεν θα μπορεί να είναι σταθερή εκτός εάν υπάρχει παγκόσμια διακυβέρνηση».

Ο Ράσελ το ανέλυσε περαιτέρω γράφοντας:

«Θα υπάρχουν κατά περιόδους μεγάλοι πόλεμοι στους οποίους η τιμωρία για τον ηττημένο θα είναι η πείνα εκτός εάν υπάρξει μία παγκόσμια κυβέρνηση που θα εξασφαλίζει τον έλεγχο του πληθυσμού… ».

Η ευγονική θα είναι σημαντική, κατά τον Ράσελ, για τη δημιουργία της παγκόσμιας κυβερνητικής επιστημονικής δικτατορίας

«Σταδιακά, με επιλεκτική αναπαραγωγή, οι συγγενείς διαφορές μεταξύ των ηγεμόνων και των κυβερνώμενων θα αυξηθούν μέχρι να γίνουν σχεδόν διαφορετικά είδη. Μια εξέγερση των πληβείων θα γινόταν τόσο αδιανόητη όσο μια οργανωμένη εξέγερση προβάτων ενάντια στην πρακτική της κατανάλωσης αρνίσιου κρέατος».

Δρ. Ράσελ Μπλέιλοκ – ΑΦΑΝΕΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ: Ευγονική, Φθόριο, Εμβόλια 

Ο Αλντους Χάξλεϋ στο περίφημο, και κατά πολλούς προφητικό, βιβλίο του «Ο Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» έγραφε ότι «τα υποκείμενα του μελλοντικού δικτάτορα θα κυβερνούνται ανώδυνα από ένα σώμα κοινωνικών μηχανικών υψηλής κατάρτισης».

Έγραψε επίσης:

«Τον 21ο αιώνα, υποθέτω, θα έχουμε την εποχή των Παγκόσμιων Ελεγκτών, το σύστημα της επιστημονικής κάστας και τον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο».

Το 1952, ο Μπέρτραντ Ρασσελ στο βιβλίο του «The impact of science on society» αναφέρεται στον ρόλο της ψυχολογίας των μαζών της οποίας η σημασία αυξήθηκε με τη χρήση των μοντέρνων μέσων προπαγάνδας όπου το πιο σημαντικό μέσο προπαγάνδας είναι η εκπαίδευση, λιγότερο σημαντικό η θρησκεία ενώ έναν όλο και αυξανόμενο ρόλο στην προπαγάνδα αποκτούν οι κινηματογράφοι, ο Τύπος και το ραδιόφωνο.

Τονίζει επίσης τον ρόλο της τέχνης της πειθούς στην ψυχολογία των μαζών.

Υποστήριξε ότι στο μέλλον οποιοσδήποτε θα μπορεί να πείσει τον άλλο αρκεί να τον «πιάσει» από μικρό και το Κράτος να του δώσει χρήματα και εξοπλισμό. Αυτό θα μπορεί να γίνει πιο επιτυχημένα εάν την υπόθεση την αναλάβουν οι επιστήμονες στα πλαίσια μιας επιστημονικής δικτατορίας.

Ο Ράσελ υποστήριζε ότι η επιστημονική δικτατορία θα είναι πιο σταθερή, ως πολίτευμα, από τη δημοκρατία. Το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι και αυτό που έγραψε: «Δεν θεωρώ ότι κάποια εξέγερση θα μπορέσει ποτέ να απελευθερώσει τους καταπιεσμένους από τη σύγχρονη επιστημονική δικτατορία».

Τόσο ο Χάξλεϋ όσο και ο Ράσελ πίστευαν ότι οι άνθρωποι αγαπούν τη δουλεία τους κάτι που μας θυμίζει και τον Γκυστάβ Λε Μπον με την έννοια της αγάπης που δείχνουν οι μάζες για τον αυταρχικό ηγέτη, έναν ηγέτη που με αυταρχικά περιοριστικά μέτρα επιβάλλεται στις μάζες που τον σέβονται ακριβώς για τον αυταρχισμό του.

Ψυχολογία της Μάζας: 10 στρατηγικές χειραγώγησης 

Ο Ράσελ έγραψε ότι υπό την διακυβέρνηση της επιστημονικής δικτατορίας:

«Η πρόοδος στην φυσιολογία και στην ψυχολογία θα δώσουν στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα μεγαλύτερου ελέγχου στην προσωπικότητα του ατόμου από ότι είχαν μέχρι στιγμής οι απολυταρχικές κυβερνήσεις.

Ο Φίχτε ανέφερε ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στην καταστροφή της ελεύθερης βούλησης και οι μαθητές τελειώνοντας το σχολείο να είναι ανίκανοι, μέχρι το τέλος της ζωής τους, να σκέφτονται ή να δρουν με τρόπο αντίθετο από αυτόν που τους δίδαξαν οι δάσκαλοί τους.

Από πολύ νεαρή ηλικία θα πρέπει να υπάρχει ένας συνδυασμός δίαιτας και ενέσεων έτσι ώστε να δημιουργηθεί αυτός ο τύπος χαρακτήρα και πεποιθήσεων που θα αρέσει στην εξουσία και οποιαδήποτε σοβαρή κριτική της εξουσίας θα είναι ψυχολογικά αδύνατον να επιτευχθεί.

Ακόμα και εάν όλοι είναι δυστυχείς, όλοι θα θεωρούν τους εαυτούς τους ευτυχισμένους εάν τους λέει η κυβέρνηση ότι είναι ευτυχισμένοι».

Πεποιθήσεις και προκαταλήψεις μας κρατούν αιχμάλωτους 

Ο Χάξλεϋ, το 1962, στην ομιλία του στο Μπέρκλεϋ όπου μίλησε για τον «Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο» ανέφερε:

«Εάν πρόκειται να ελέγξεις τον πληθυσμό για οποιαδήποτε χρονική περίοδο, θα πρέπει να έχεις κάποιο επίπεδο συγκατάθεσης από αυτόν. Η απλή τρομοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει για πάντα, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να προβάλλεις κάποια πειθώ, να κάνεις τους ανθρώπους να δώσουν τη συγκατάθεση τους σε αυτό που τους συμβαίνει. ..

Υπάρχουν οι τρόποι Οι πανδημίες ως εργαλείο της παγκοσμιοποίησης 

Είμαστε στη διαδικασία δημιουργίας μίας σειράς τεχνικών που θα δώσουν τη δυνατότητα στην ελέγχουσα ολιγαρχία που πάντα υπήρχε και πιθανώς πάντα θα υπάρχει, να κάνει τους ανθρώπους να αγαπάνε τη δουλεία τους. Αυτή θα είναι και η εναλλακτική σε μία κακόβουλη επανάσταση».

Το 1971 ο Ζμπίγκνιου Μρεζίνσκι στο βιβλίο του «Between two ages. America’s role in the Technetronic era» έγραφε:

«Μία τέτοια κοινωνία θα ελέγχεται από την ελίτ της οποίας η εξουσία θα βασίζεται σε μία ανώτερη επιστημονική τεχνογνωσία. Ανεμπόδιστη από τους περιορισμούς των παραδοσιακών φιλελεύθερων αξιών, η ελίτ αυτή δεν θα διστάσει, για πολιτικούς λόγους, να χρησιμοποιήσει τις τελευταίες σύγχρονες τεχνικές για να επηρεάσει τη δημόσια συμπεριφορά και να κρατήσει την κοινωνία υπό έλεγχο και επιτήρηση».

Συνεπώς η κρίση του κορωνοϊού πέραν του υγειονομικού κινδύνου μήπως θα αποτελέσει και την έναρξη της δυστοπικής επιστημονικής δικτατορίας ή η ανθρωπότητα θα μπορέσει να ξεπεράσει τον κίνδυνο τόσο τον υγειονομικό όσο και τον πολιτικό και να παράξει πιο ανθρώπινες συνθήκες διακυβέρνησης και επιβίωσης;

Πηγή: mastroyanni.blogspot.com 
“Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση

Efthymios Anagnostou καμαρώνει επειδή με εντολή της επιστήμης μπήκε λουκέτο σε όλους τους ναούς, υπερηφανεύεται ότι η επιστήμη έχει πια μεγαλύτερη δύναμη από όλες τις θρησκείες, για να καταλήξει πανηγυρικά με την ιαχή “Η επιστήμη νίκησε!”.

Όλοι αυτοί οι θιασώτες του νέου ιατρικού ολοκληρωτισμού, που φιλοδοξούν να πάρουν την θέση και την εξουσία που είχαν οι Εκκλησίες πριν από 200 ή 300 χρόνια, διαστρεβλώνουν την ίδια την έννοια της επιστήμης για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους.

Παραβλέπουν ότι ακόμη και στο ζήτημα του κορωνοϊου στην επιστημονική κοινότητα μπορείς να βρεις πολλές και διαφορετικές απόψεις, μας αποκρύπτουν ότι η επιστήμη δεν είναι ένας προορισμός αλλά ένα ατέρμονο ταξίδι για νέες γνώσεις και ιδέες οι οποίες αλλάζουν και εξελίσσονται συνεχώς.

Αντίθετα παρουσιάζουν την επιστήμη, σαν μια ενιαία μονολιθική οντότητα, σαν μια θρησκεία νέου τύπου, με τους επιστήμονες να έχουν το ρόλο των σοφών ιεραρχών που κατέχουν όλες τις απαντήσεις και τους υπόλοιπους να έχουμε τον ρόλο των πιστών που οφείλουμε να υπακούμε στις εντολές τους.

Στις μεταμοντέρνες δικτατορίες του 21ου αιώνα μπροστάρηδες δεν θα είναι στρατιωτικοί με στολές και σιρίτια αλλά γιατροί με ποδιές και μάσκες. T.C

Θανάσης Δρίτσας, καρδιολόγος

Στην ένδοξη εποχή της μοριακής ιατρικής δεν μπορεί να αποτελεί θρίαμβο μόνον η στοιχειώδης διατήρηση της ζωής

Όπως πολύ σωστά αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου (περί θριάμβου της επιστήμης επί του Covid-19), ο ιός έχει μεν ταυτοποιηθεί μοριακά αλλά όμως δεν έχει καταφέρει ακόμη η επιστήμη να απαντήσει αφενός στο ερώτημα της καταλειπόμενης ανοσίας αφετέρου στο ερώτημα της θεραπείας.

Υποθέτουμε ότι για φαρμακευτικές θεραπείες, όπως και για πιθανή κατασκευή εμβολίου, θα απαιτηθεί μάλλον αρκετός χρόνος ακόμη. Και δεν είναι βέβαιο ότι θα παραχθεί επιτυχές εμβόλιο π.χ. για τη νόσο AIDS/HIV, ακόμη δεν έχει επιτευχθεί παραγωγή εμβολίου πάρα τις προσπάθειες ετών.

COVID-19: Οι μεταλλάξεις του κοροναϊού, τα εμβόλια και τα αντιιικά φάρμακα 

Επίσης με βάση πολύ πρόσφατες ανακοινώσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) δεν γνωρίζουμε (1) αν ο ιός καταλείπει τελικά κάποια ανοσία και (2) δεν έχουμε ακόμη στα χέρια μας ένα αξιόπιστο τεστ αντισωμάτων.

Αυτό σκεφτείτε πόσο μας δένει τα χέρια όσον αφορά τη διαχείριση ανθρώπων που νόσησαν και πρέπει να επιστρέψουν στην εργασία τους. Επίσης δεν γνωρίζουμε τι να κάνουμε με τους ασυμπτωματικούς που θα βρεθούν θετικοί στα τεστ ανίχνευσης, εφόσον η επιστήμη δεν μπορεί ακόμη να μας απαντήσει με ασφάλεια πόσο εύκολα μεταδίδει κάποιος νόσο Covid-19.

Διότι το κλειδί τελικά για τη διαχείριση της επιδημίας είναι να αποκαλύψουμε τα επιστημονικά μυστήρια της μεταδοτικότητας.

Η επιστήμη δεν έχει καταφέρει, μέχρι σήμερα, να μας βοηθήσει να επιλύσουμε τα εξής θέματα:

(1) ποιος μπορεί να επιστρέψει με ασφάλεια στην εργασία του,
(2) ποιος δεν μπορεί ακόμη και
(3) πότε ακριβώς μπορεί να επιστρέψει, σε πλήρεις δραστηριότητες, όποιος μεταδίδει.

Επίσης η αδυναμία της επιστήμης να απαντήσει (μέχρι σήμερα) αυτά τα ερωτήματα ενέχει σοβαρούς κινδύνους αυθαίρετης και πιθανά μη-ηθικής διαχείρισης των εργαζομένων από εργοδότες και κρατική διοίκηση.

Μπαίνει λοιπόν στο τραπέζι ένα οξύτατο κοινωνικό ζήτημα στιγματισμού εργαζομένων ή/και καταπάτησης στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακριβώς επειδή η επιστήμη δεν μπορεί να απαντήσει ακόμη με ασφάλεια σε θεμελιώδη ερωτήματα (βλ. «Disease Control, Civil Liberties and Mass Testing», New England Journal of Medicine, 9 April 2020).

Η έννοια της υγείας νοείται ολιστικά με βάση τον ορισμό που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO). Δηλαδή η Υγεία ορίζεται ως πολυεπίπεδη ευεξία όχι μόνον σε σωματικό-βιολογικό επίπεδο αλλά επίσης σε επίπεδο ψυχικό και κοινωνικό.

Ολιστική προσέγγιση της υγείας~Ο άνθρωπος να αντιμετωπίζεται ως ΌΛΟΝ 

Έργο της σύγχρονης επιστήμης οφείλει να είναι η διάσωση του Ανθρώπου συνολικά και όχι μόνον η απλή βιολογική του επιβίωση.

Αυτό προσδοκά ο κοινός νους από τη νικηφόρα επιστήμη της μοριακής εποχής.

Δηλαδή ο θρίαμβος της επιστήμης θα πρέπει να περιλαμβάνει τη βιολογική επιβίωση, τη διάσωση της κοινωνικής σύνδεσης, την επανένταξη στην εργασία, τη διάσωση της σύνδεσης με τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Αν είναι να διασωθεί η ζωή μας και να βιώσουμε απλά έναν βιολογικό στοιχειώδη βίο, όπως οι πρωτόγονοι οργανισμοί, η ζωή μας θα αποτελεί πλήρη ματαιότητα.

Δεν επιθυμώ προσωπικά να ζήσω τη μοναδιαία ζωή της αμοιβάδας ούτε να ζήσω έναν αβίωτο μελλοντικό βίο μόνιμης κοινωνικής απόστασης, με 24ωρο monitoring των βιοχημικών μου λειτουργιών σε μια κόλαση μιας ασφυκτικά ιατροποιημένης μελλοντικής εποχής.

Η σύγχρονη επιστήμη, φερόμενη ως θριαμβεύουσα επιστήμη, οφείλει λοιπόν να βάλει μέσα ολόκληρο τον Άνθρωπο (με κεφάλαιο άλφα) και να ανταποκριθεί έτσι στον ολιστικό ορισμό της διατήρησης της Υγείας κατά τον WHO.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η καθαρή επιστήμη δεν έχει οδηγηθεί σε θρίαμβο, ούτε καν σε νίκη ακόμη, στη μάχη εναντίον του κορωνοϊού. Ίσως κάποια στιγμή νικήσει τον κορωνοϊό η μοριακή βιολογία με νέες θεραπείες και εμβόλια.

Αυτό που νίκησε μέχρι στιγμής τον κορωνοϊό είναι οι κοινωνικές παρεμβάσεις με τα (από αιώνων καταξιωμένα) μέτρα lockdown και κοινωνικής απόστασης. Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς βέβαια την ηρωική μάχη που έδωσαν και δίνουν γιατροί και νοσηλευτές στα νοσοκομεία και ιδιαίτερα στις ΜΕΘ, η συνεισφορά των μάχιμων στελεχών της υγείας είναι αυτονόητα τεράστια.

και παρ’ όλες τις ελλείψεις: Κραυγή αγωνίας των Ελλήνων ιατρών: Αντιδράστε, Σας λένε ψέμματα 

Αυτό όμως που νίκησε τον κορωνοϊό στις μέρες μας είναι όχι τόσο η καθαρή επιστήμη όσο η πλήρης επικράτηση της κοινής λογικής. Ευτυχώς στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας θριάμβευσε η κοινή λογική ενάντια σε προκαταλήψεις, παρωχημένες απόψεις και ανοησίες.

Ίσως κάποια στιγμή να θριαμβεύσει και η καθαρή επιστήμη με πλήρη τεκμηρίωση κλινικών δεδομένων ανοσίας και μεταδοτικότητας, επιτυχημένες θεραπείες και ίσως αποτελεσματικά εμβόλια.

Δεν θα υπάρξει ποτέ απόλυτος θρίαμβος της επιστήμης αν εκείνη δεν χωρέσει μέσα στην νίκη της εναντίον του κορωνοϊού ολόκληρο το ανθρώπινο πρόσωπο, με ότι αυτό περιλαμβάνει ολιστικά.

Στην ένδοξη εποχή της μοριακής ιατρικής δεν μπορεί να αποτελεί θρίαμβο μόνον η στοιχειώδης διατήρηση της ζωής.

Μπορείτε να δείτε ακόμη: Οι πανδημίες ως εργαλείο της παγκοσμιοποίησης 

Σταματήστε να ωραιοποιείτε την καραντίνα-Δημιουργείται μια σοβαρή κρίση Ψυχικής Υγείας η οποία δύναται να επιδεινωθεί 

Covid-19: Αυξάνει τελικά η πανδημία τη συνολική θνησιμότητα; 

Το κύριο Αίτιο της Μεγάλης Θνησιμότητας της Πανδημίας στην Ιταλία  

Κοροναϊός: Δεν έχουμε όλα τα δεδομένα, αλλά… η ανοσία του ελληνικού πληθυσμού είναι κάτω από 1%!! 

Πανδημία-Covid-19: Γιατί ο Κόσμος δεν θα είναι ποτέ ξανά Ίδιος

Ο κοροναϊός σε ρόλο καταλύτη: Τι… έφερε για να μείνει 

Ο κόσμος μετά τον κοροναϊό~Πόσα είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε; 

Jérôme Baschet: Covid-19 και εκκίνηση του 21ου αιώνα με δύο αντιθετικές επιλογές 

Ολοκληρωμένο το άρθρο του κου Δρίτσα στο www.athensvoice.gr
“Επιστημονική” Δικτατορία και Παγκόσμια Διακυβέρνηση