Αυτόκλητοι σωτήρες, Εμβολιαστικά άκρα και Ηθικολογία
Είναι ξεκάθαρα διαμορφωμένα πλέον τα δύο άκρα στο ζήτημα των εμβολίων. Φυσικά δεν υπάρχουν μόνο τα άκρα αλλά και αυτοί που βρίσκονται στη μέση και έχουν λογικούς προβληματισμούς, αλλά δεν θα μιλήσω γι’ αυτούς εδώ.
Από τη μια έχουμε τους πολέμιους των εμβολίων,
που επικαλούνται θεωρίες όπως τα μικροτσίπ, τα μεγαλοτσίπ, τα quantum dots, το ότι είναι δήθεν γονιδιακή θεραπεία και εσκεμμένη παρέμβαση στο ανθρώπινο γονιδίωμα, και τα σχέδια ελέγχου και φακελώματος από τον δισεκατομμυριούχο – φιλάνθρωπο – παγκόσμιο επιδημιολόγο – “ξερωταπανταλόγο” κ. Bill Gates (που για όλα έχει άποψη αλλά πάντα “ξεχνάει” να αναφέρει ότι έχει σύγκρουση συμφερόντων με τις επενδύσεις του σε αυτούς που διαφημίζει)
Αυτοί λοιπόν εμφανίζονται ως σύγχρονοι “Ρομπέν των Κοινωνιών”, που θα σώσουν την ανθρωπότητα από τα φονικά σχέδια των πλουσίων και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων που θέλουν να μας σκοτώσουν ή να μας ελέγξουν με τα εμβόλια.
Θα είμαι επιεικής, διότι η μεγάλη πλειοψηφία δεν έχουν ιατρική εκπαίδευση. Θεωρώ επίσης ότι πολλοί έχουν πέσει θύματα των πηγών ενημέρωσης τους, που τους χρησιμοποιούν ως μεταφορείς σεναρίων επιστημονικής φαντασίας.
Θα τους πω λοιπόν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να αποφασίσουν για τον εαυτό τους, αλλά δεν μπορούν να στερούν από άλλους το ίδιο δικαίωμα απόφασης με το να φωνάζουν να αποσυρθούν τα δήθεν εγκληματικά εμβόλια.
Από την άλλη έχουμε τους ηθικολόγους “σωτήρες της ανθρωπότητας” από την πανδημία.
Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που εκφράζουν άποψη υπέρ των εμβολίων. Καλά κάνουν, και είμαι μαζί τους (με βάση τα πραγματικά στοιχεία βέβαια). Μιλάω για εκείνους που ηθικολογούν ζητώντας την έμμεση ή άμεση επιβολή υποχρεωτικότητας στο όνομα της διάσωσης της ανθρωπότητας από την καταστροφή.
Ακούμε πολλά απίστευτα και πρωτάκουστα επιχειρήματα κατά καιρούς.
Από την ποινικοποίηση της νόσου και της μετάδοσης, σε αντιστοιχία με το τροχαίο και τον θάνατο που προκαλεί μεθυσμένος οδηγός, μέχρι εκκλήσεις να απολυθούν οι υγειονομικοί που δεν θα εμβολιαστούν. Άλλοι λένε ότι το σώμα του καθενός είναι σώμα της κοινωνίας όταν “προκαλεί κακό” στον άλλον, και πολλά άλλα, δυστυχώς ευτράπελα.
Οι κύριοι αυτοί, οι περισσότεροι επιστήμονες κλάδων υγείας, συγχέουν την λογική υποχρέωση απομόνωσης των ασθενών για να μην μεταδώσουν τη νόσο, με την υστερία και τον παραλογισμό να χαρακτηρίσουμε τους υγιείς ως ασθενείς με βάση το ενδεχόμενο να νοσήσουν, και να τους συμπεριφερόμαστε ως ασθενείς.
Συνιστώ σε όσους νομίζουν ότι πρεσβεύουν την ηθική, να ηρεμήσουν και να κατέβουν από το “καλάμι” του αυτόκλητου τιμητή της “υγείας” και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Θα πρέπει να ενημερωθούν, ίσως μέσω ενός λεξικού, για τον ορισμό της έννοιας Υγεία, και να ξαναθυμηθούν τις βασικές αρχές τις βιοηθικής, μία από τις οποίες είναι η αυτονομία.
Επιεικής θα είμαι μόνο σε όσους πάσχουν από COVID psychosis.
Αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν τρομοκρατηθεί ακραία και αδικαιολόγητα, και θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι θα καταλήξουν σε ΜΕΘ ή θα πεθάνουν παρόλο που στην πραγματικότητα έχουν ελάχιστο κίνδυνο (νέοι σχετικά άνθρωποι και χωρίς σοβαρούς παράγοντες κινδύνου).
Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τη συμπάθεια και κατανόησή μας. Αντιμετωπίζουν ένα σοβαρό πρόβλημα, και χρήζουν βοήθειας. Μόνο που η βοήθεια θα πρέπει να αφορά εκείνους μόνο, όχι να επιβάλλεται δια υποχρεωτικών παρεμβάσεων στους υπόλοιπους.
Η υστερία για τον covid-19 αποτελεί μεγαλύτερη απειλή από τον ίδιο τον ιό
Οι υπόλοιποι έχουν επιλογές.
Μπορούν να επιστρέψουν στα εργαστήριά τους με τα κύτταρα και τα πειραματόζωα, και να σιωπήσουν, αφού εκεί δεν υπάρχουν βιοηθικοί κανόνες επιλογής και αυτονομίας. Αλλιώς, υπάρχει πάντα η δυνατότητα μετανάστευσης σε χώρες όπου η βιοηθική και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αποτελούν προνόμια των ολίγων και ούτε καν πολυτέλεια των υπολοίπων. Φαντάζομαι δεν θα τους εμποδίσει κάνεις, επιλογή τους θα είναι.
Τα εμβόλια είναι σημαντικά εργαλεία στην διαχείριση της πανδημίας, παρόλο που έχουμε πολλά αναπάντητα ερωτήματα ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Και οφείλουμε να ενημερώσουμε τον πληθυσμό για την αξία των εμβολίων που έχουμε, με διαφάνεια και με βάση την πλήρη αλήθεια γι’ αυτά που ξέρουμε και δεν ξέρουμε.
Ακόμη και όταν επιταχύνονται οι διαδικασίες και λαμβάνουν άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης ή έγκριση υπό όρους (conditional approval – πριν δηλαδή ολοκληρωθεί η συλλογή των δεδομένων που απαιτούνται υπό φυσιολογικές συνθήκες – έστω και με 2 μήνες follow-up), πάλι είναι χρήσιμα με βάση το προσδοκώμενο όφελος σε σχέση με τους θεωρητικούς κινδύνους.
Επίσης, για όσους υποκριτικά το ξεχνούν, είναι διαφορετικό το level of evidence που απαιτείται για μια παρέμβαση που αφορά ασθενείς ως θεραπευτικό μέσο, κι άλλο για μια παρέμβαση που αφορά υγιείς ως προληπτικό μέσο. Αυτά για τις υποκρισίες περί φαρμάκων.
Το ψευτοδίλημμα Μονοκλωνικά αντισώματα ή Εμβόλιο κατά της CoViD-19
Να θυμίσω ότι το αντιεμβολιαστικό κίνημα γιγαντώθηκε σε εποχές επιβολής υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Για παράδειγμα, η νομοθέτηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού για την ευλογιά στην Αγγλία και την Ουαλία το 1853, καθιέρωσε και ενίσχυσε αντιεμβολιαστικού κινήματος, στο οποίο προσχώρησαν όχι μόνο όσοι ήταν εναντίον των εμβολίων αλλά και όσοι ήταν εναντίον της εισβολής και παρέμβασης των κυβερνήσεων στην προσωπική αυτονομία.
Έχει σημασία να διευκρινιστεί ότι η ευλογιά ήταν μία νόσος με θνητότητα 30%, με υψηλή θνητότητα και στα παιδιά.
Αντ’ αυτού, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του Αμερικανικού CDC, η θνητότητα από COVID-19 είναι:
- 0.003% σε ηλικίες 0-19 ετών
- 0,02% σε ηλικίες 20-49 ετών
- 0,5% σε ηλικίες 50-69 ετών
- 5,4% σε ηλικίες άνω των 69 ετών.
Η συζήτηση λοιπόν για υποχρεωτικό εμβολιασμό στερείται ηθικής και μπορεί να ενισχύσει το αντιεμβολιαστικό κίνημα, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Να σημειώσω επίσης ότι υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν επιβλήθηκε ούτε στην Αφρική για εμβόλια όπως του polio. Και δεν το λέω επειδή θεωρώ ότι οι Αφρικανοί έχουν λιγότερα δικαιώματα ή αξίζουν λιγότερο σεβασμό.
Το λέω διότι αφορούσε εμβόλια με πολυετή εμπειρία και ξεκάθαρα δεδομένα ασφάλειας και αποτελεσματικότητας. Στην προκειμένη περίπτωση του SARS-CoV-2, ούτε πολυετή δεδομένα ασφάλειας έχουμε, ούτε απαντήσεις σε σοβαρά ερωτήματα αποτελεσματικότητας.
Κούβελας: Ένα παγκόσμιο πείραμα με προπληρωμένα εμβόλια και αποποίηση ευθυνών για τις φαρμακευτικές
Έτσι, όχι μόνο δεν τίθεται κανένα θέμα υποχρεωτικότητας, αλλά αντιθέτως είναι ξεκάθαρη και δεδομένη η μη-υποχρεωτικότητα, με βάση αυτά που γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε για τα εμβόλια που έρχονται.
Επίσης, δεν μπορεί να ζητείται η εκούσια συναίνεση του γενικού πληθυσμού και να γίνεται συζήτηση περί υποχρεωτικότητας στους υγειονομικούς.
Άλλωστε, η κλινική ιατρική είναι γενικά επιστήμη της εκ των προτέρων απόδειξης ασφαλείας και αποτελεσματικότητας κι όχι της εκ των υστέρων απόδειξης μη-ασφαλείας και μη-αποτελεσματικότητας, είναι (πέρα και από βιοηθικής πλευράς) υποκριτικό να γίνεται έστω και συζήτηση για άμεση ή έμμεση υποχρεωτικότητα.
Ο καθένας θα πρέπει να πάρει την απόφαση για τον εαυτό του, και ο καθένας πρέπει να έχει δικαίωμα επιλογής (δηλαδή, το δικαίωμα πρόσβασης σε εμβόλιο).
Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τη συζήτηση περί υποχρεωτικότητας (άμεσης ή έμμεσης) διότι, αντί για τις απολύσεις που κάποιοι προτείνουν, υπάρχει κίνδυνος να τους “απολύσει” η ιστορία.
Αρκετά λοιπόν με τα πολλά, εύκολα και “ηθικά” λόγια και από τις δύο πλευρές.
Αφήστε όλους να έχουν το δικαίωμα επιλογής με βάση τη σωστή πληροφόρηση (informed decision), διότι κάποιοι έχουν περισσότερο ανάγκη το εμβόλιο από άλλους που ίσως πιστεύουν για τον εαυτό τους ότι δεν το χρειάζονται. Και φυσικά θα παραμείνει αυτό ως επιλογή, κι όχι ως εξαναγκασμός όπως το παρουσιάζουν κάποιοι αυτόκλητοι ηθικολόγοι.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.
Κωνσταντίνος Φαρσαλινός, καρδιολόγος, ερευνητής
Δείτε ακόμη: Εμβόλιο για τον Covid-19: Χωρίς καμμία απολύτως ευθύνη για τις φαρμακευτικές
Κ.Γουργουλιάνης: Λαμβάνονται αποφάσεις με λάθος στοιχεία από τον ΕΟΔΥ
Αποκάλυψη: Εκτός Οδηγιών ECDC-CDC KAI ΕΟΔΥ oι κηδείες Covid-19 στην Ελλάδα
Στρατηγικές αντιμετώπισης της πανδημίας COVID-19: Αναλύσεις 24 Ελλήνων και ξένων επιστημόνων
