Θάμνοι της Ελλάδας με θεραπευτικές ιδιότητες
Στην Ελλάδα συναντάμε πολλούς θάμνους που αρκετοί από αυτούς είναι γνωστοί για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες ακόμα και από την αρχαιότητα. Θάμνοι της Ελλάδας με θεραπευτικές ιδιότητες
Ας τους γνωρίσουμε:
Rosmarinus Officinalis (Δεντρολίβανο)
Από τα φύλλα του δενδρολίβανου εξάγεται ένα υγρό που χρησιμοποιείται στην παρασκευή φάρμακου για τους ρευματισμούς, για τις διάφορους ερεθισμούς του στόματος καθώς και για το βήχα. Από τους βλαστούς εξάγεται ένα αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και στη σαπωνοποιία.
Δείτε και Δεντρολίβανο …το βότανο της καλής υγείας
Οι μαγικές ιδιότητες του δεντρολίβανου. Δες πως να το χρησιμοποιήσεις!
Pyrus amygdaliformis (γκορτσια)
Φαρμακευτικές ιδιότητες: Αιμοστατικό, κατά της δυσπεψίας, κατά της διάρροιας, ψυκτικό, αντισπασμωδικό, ευεργετικό στις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος και στην οδυνηρή δυσμηνόρροια.
Δείτε και Γκορτσιά ή αγριαχλαδιά, ένα ακόμη ξεχασμένο αλλά ωφέλιμο δέντρο
Quercus coccifera (πουρνάρι)
Τα βελανίδια του πουρναριού έχουν στυπτικές ιδιότητες
Arbutus unedo (κουμαριά)
Η κουμαριά είναι γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, (σηπτικές και διουρητικές ). Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας.
Πριν από 60 χρόνια απομονώθηκαν από τα κούμαρα οι πρώτες κουμαρίνες, τα σημερινά αντιπηκτικά που δίνονται σε θρομβώσεις.
Τα φύλλα και ο τραχύς φλοιός της κουμαριάς χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη φαρμακευτική και στη Βαφική.
Ενδεικνύεται επίσης για Δυσκοιλιοτητα, προστατη, αιμοραγιες μητρας .
Δείτε Κούμαρο ένα άγριο φρούτο της Ελληνικής χλωρίδας με ιαματικές ιδιότητες
και πόσο δίκιο είχε ο Ιπποκράτης από τότε για την δράση της Κουμαριά: Η βάση των σημερινών αντιπηκτικών φαρμάκων κατά των θρομβώσεων
Pistacia lentiscus (σχίνος)
Ο Ιπποκράτης θεωρούσε το σχίνο φάρμακο για γυναικολογικά και εναντίον της υστερίας. Ο Διοσκουρίδης τον θεωρούσε στυπτικό και τον συνιστούσε ως φάρμακο για τις αιμοπτύσεις, τις διάρροιες, τις δυσεντερίες.
Η ρητίνη του (και κυρίως της ποικιλίας από την οποία παράγεται η μαστίχα της Χίου) θεωρήθηκε από τον Διοσκουρίδη ως ως φάρμακο για το στομάχι.
Στη λαϊκή ιατρική ο φλοιός του σχίνου επουλώνει τις πληγές.
Το έλαιον που παράγεται από του σχινόκαρπους ήταν ένα παραδοσιακό φάρμακο εναντίων της ωτίτιδας και διαφόρων δερματικών νοσημάτων, κυρίως εκζεμάτων.
Δείτε και Μαστίχα Χίου, το “Ελληνικό δάκρυ”, ασπίδα του πεπτικού!
Η μαστίχα στην υπηρεσία της υγιείας, αλλά και της ομορφιάς
Erica manipuliflora (ρείκι)
Το Ρείκι έχει μακρά ιστορία στην παραδοσιακή βοτανολογία και έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σαν φαρμακευτικό φυτό στις ορεινές περιοχές της Ευρώπης, όπου υπάρχει αυτοφυές σε ολόκληρες εκτάσεις.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του βοτάνου έχουν καταγραφεί ήδη από τον Μεσαίωνα. Αναφέρονται σε βιβλία του 7ου αιώνα μ.κ.χ. που περιγράφουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών.
Σε ένα γερμανικό βιβλίο του γράφτηκε το 1565 αναφέρει τον διάσημο γιατρό της εποχής Πάουλους Εγκινέτα ο οποίος χρησιμοποιούσε τα άνθη, τα φύλλα και τους μίσχους του φυτού για να θεραπεύσει τους ασθενείς του από όλους τους τύπους πληγών (έλκη εσωτερικά και εξωτερικά).
Ο Φουκς έγραψε το 1543 ότι το φυτό ανακουφίζει από τα δαγκώματα των εντόμων, ενώ ο σύγχρονός του Μάθιουλος το χρησιμοποιούσε για να θεραπεύει δαγκώματα φιδιών, μολύνσεις ματιών, ασθένειες του σπλήνα και για να διαλύει τον σχηματισμό λίθων στα εσωτερικά όργανα.
Ο Νίκολας Αλεξάντερ, ένας Βενεδικτίνος μοναχός έγραψε ότι η κατανάλωση του εγχύματος ερείκης για τριάντα διαδοχικές μέρες πρωί και βράδυ ήταν επαρκής για να διαλύσει τις πέτρες από τους νεφρούς.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα η Ερείκη συνδέθηκε από τον ιατρικό κόσμο με την πρόληψη και θεραπεία των πετρών στην περιοχή των κύστεων και των νεφρών.
Ρείκι, για πέτρες στο ουροποιητικό, κολικούς νεφρών, χρόνια κυστίτιδα, προστάτη
Origanum Heracleoticum (Ρίγανη)
Η Ρίγανη χρησιμοποιείται ευρέως στην επίσημη Ιατρική. Υπό μορφή τσαγιών (αφεψημάτων) χρησιμοποιείται στην ατονία των εντέρων, σαν σκεύασμα που ανοίγει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη, επίσης σαν ηρεμιστικό μέσο για το νευρικό σύστημα.
Συμπτώματα για τη χρήση της Ρίγανης είναι η αϋπνία και έλκη του στομάχου, οφειλόμενα στη ανεπάρκεια πεπτικών οξέων, γαστρική ατονία, αεροφαγία (λόξιγκα), μετεωρισμό, χρόνια βρογχίτιδα και φυματίωση των πνευμόνων.
Έχει ελαφρώς αποχρεμπτικές, αντιδιαρροϊκές, αντιφλεγμονώδεις, βακτηριοκτόνες και αντιαιμορραγικές ικανότητες,- αυξάνει την ούρηση και το ίδρωμα και διεγείρει την μήτρα.
Ενδιαφέρον είναι οι σημειώσεις του άραβα ιατρού Αβικέντα (980 – 1037) για τη Ρίγανη: διώχνει κάθε λογής υγρό από τους πνεύμονες, υπό μορφή τσαγιού,- καπνίζοντας τη και με εντοκολπική χρήση, βοηθάει στα γυναικολογικά προβλήματα, δυσμηνόρροια, επώδυνα έμμηνα και αιμορραγίες,- αποβάλλει το έμβρυο και είναι χρήσιμη για τη στενοχώρια και αδιαθεσία.
Δείτε 10 λόγοι για να φυτέψεις ρίγανη στη γλάστρα!
και: Ελληνική άγρια ρίγανη ~ Η ισχυρότερη & καλύτερη του κόσμου
Cistus parvifolious (κίστος μικρανθής ή λάβδανο)
Φαρμακευτικές ιδιότητες: Κατά της κολίτιδας, κατά της δυσπεψίας, κατά παθήσεων του δέρματος.
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τον Κίστο κατά της τριχόπτωσης. Ο Celsus αναφέρει τη χρησιμοποίηση της ρητίνης του (Cistus ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα.
Ο Αέτιος ο Αμιδηνός αναφέρει ότι το λάδανον χρησιμοποιείται σαν πεσσός (υπόθετο) για σκληρούς όγκους στη μήτρα. Ο Ορειβάσιος παρασκεύαζε αλοιφή με λάδανο κατά της τριχόπτωσης.
Ο Αβικέννας αναφέρει τη χρήση του λαδά-νου για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα.
Κίστος ή Λάβδανο: Ένα βότανο φάρμακο για όλα
Thymus Sibthorpii Benth (θυμάρι)
Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό.
Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.
Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση.
Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών. Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα.
Δείτε και Θυμάρι: εξολοθρεύει τα μικρόβια σε λιγότερο από μία ώρα!!
Θυμάρι και θυμέλαιο: Το βότανο με τις περισσότερες ευεργετικές ιδιότητες
Myrtus communis (μυρτιά)
Ιπποκράτης τη χρησιμοποίησε για πλύσεις των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού, διευκόλυνση του τοκετού και το αφέψημα των καρπών για τους βαριά πάσχοντες.
Η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει ότι τα φύλλα είναι στυπτικά (χάρη στη μυριτόλη), τονωτικά αντισηπτικά. Το κατάπλασμά τους χρησιμοποιείται για επούλωση πληγών.
Η μυρτιά δρά στους μοριακούς μηχανισμούς που έχουν σχέση με την μακροζωία των κυττάρων και των ιστών.
Τονώνει την σύνθεση των σιρτουινών στο κύτταρο, που είναι γνωστές ως πρωτείνες της μακροζωίας, Ετσι δρα και ως ισχυρό αντιρρυτιδικό
Μυρτιά-Μύρτα: Θεραπευτικές ιδιότητες-Χρήσεις και πως φτιάχνουμε μυρτέλαιο
Nerium Oleander (πικροδάφνη)
Αν και αυτό το φυτό είναι δηλητηριώδες, παράγωγα πικροδάφνης έχουν χρησιμοποιηθεί για αιώνες σαν βότανα. Ιστορικές αναφορές δείχνουν ότι οι Μεσοποτάμιοι, τον 15ο αιώνα μ.κ.χ., πίστευαν στις επουλωτικές-θεραπευτικές ιδιότητες της πικροδάφνης.
Οι Βαβυλώνιοι χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από πικροδάφνη και γλυκόριζα (liquorice) για ν’αντιμετωπίσουν τον ‘’κρασοπονοκέφαλο’’.
Ο Πλίνιος, ο πρεσβύτερος, ο γνωστός αρχαίος Έλληνας συγγραφέας ,έγραψε για την όψη της πικροδάφνης, όπως επίσης για τις δηλητηριώδης και ευεργετικές ιδιότητές της .Αραβες επιστήμονες –γιατροί χρησιμοποίησαν πρώτοι την πικροδάφνη σαν θεραπευτικό ενάντια στον καρκίνο τον 8ο αιώνα μ.κ.χ.
Δείτε και Ροδοδάφνη – Πικροδάφνη: Ιδιότητες.
