Κυπαρίσσι: Το δέντρο της μνήμης, της ψυχής και της θλίψης
Το Κυπαρίσσι σύμβολο της αθανασίας ένα σύμβολο της αιώνιας ζωής μετά τον θάνατο, σύμφωνα με ορισμένους βοτανολόγους, μπορεί να ζήσει ακόμα και δύο χιλιάδες χρόνια (Αυτό ενδέχεται να είναι υπερβολή, καθώς από την δική μου έρευνα προκύπτει ότι ζουν μέχρι περίπου 700 χρόνια). Κυπαρίσσι: Το δέντρο της μνήμης, της ψυχής και της θλίψης
Είναι ο πρωταγωνιστής ενός πραγματικά μοναδικού τοπίου, γλυκό και αρμονικό αρθρώνεται κάθετα φτάνοντας σχεδόν μέχρι τον ουρανό… εντυπωσιάζοντας μας όχι μόνο με το ύψος του αλλά και από τα σκούρα “μαλλιά” του, οπού ο άνεμος δεν μπορεί εύκολα να τα παλέψει. Το Κυπαρίσσι μοιάζει με μια γλώσσα φλόγας, ψηλό, ευθύ, αγαλματένιο, ένα όμορφο φυσικό γλυπτό της φύσης.
Γένος που περιλαμβάνει 20 περίπου είδη αειθαλών κωνοφόρων που κατάγονται από τις εύκρατες ζώνες του βόρειου ημισφαιρίου. Πρόκειται για δέντρα με μέσο ύψος και συμπαγή «κόμη» σε σχήμα κολόνας.
Τα φύλλα λεπιοειδή και τριγωνικά καλύπτουν εντελώς τα κλαδιά. Οι κώνοι τα λεγόμενα κυπαρισσόμηλα έχουν στρογγυλωπό σχήμα και αγκαθωτά λέπια. Τα κυπαρίσσια σε μερικές περιοχές παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του τοπίου: αν τοποθετηθούν σε πυκνές σειρές αποτελούν ιδεώδεις φράχτες ή ανεμοθραύστες.
“Κυπαρίσσι, δέντρο μνήμης, το ονόμασαν.
Ανάβω ένα κυπαρίσσι στη μνήμη σας, να φωτίζει με ελπίδα το απέραντο σκοτεινό σας ταξίδι.”
Οι πρόγονοι μας συνήθιζαν να το φυτεύουν δίπλα στους νεκρούς τους επειδή πίστευαν ότι η αρωματική ρητίνη του δέντρου μπορούσε να νικήσει την “οσμή του θανάτου” και συνάμα ο ψιλός δυνατός κορμός του θα βοηθούσε τις ψυχές των αγαπημένων τους να σκαρφαλώσουν πάνω στα κλαδιά του ταξιδεύοντας τες εύκολα προς την ουράνια βασιλεία…
Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση, όπως μας λέει ο Οβίδιος, ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, γιος του Τήλεφου και εγγονός του Ηρακλή. Αγαπημένο του σύντροφο είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι.
Αλλά κάποια καλοκαιρινή μέρα, ενώ το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει.
Ζήτησε από τον Ουρανό την χάρη να κυλούν τα δάκρυα του αιώνια. Οι θεοί τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι, το δέντρο της θλίψης.
Από τότε το κυπαρίσσι θεωρείται σαν πένθιμο δέντρο και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία. Χρησιμοποιείται ωστόσο, τόσο από τους χριστιανούς όσο και από τους μωαμεθανούς.
Γιατί όμως, φυτεύουν κυπαρίσσια στα νεκροταφεία;
Η πραγματικότητα: Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens) εξαφανίζουν τις ανεπιθύμητες μυρωδιές και κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο στα νεκροταφεία.
Μάλλον όμως η αλήθεια βρίσκεται στο ριζικό του σύστημα: το κυπαρίσσι, ανεξαρτήτως εδάφους και κλίματος έχει πασσαλώδες και βαθύ ριζικό σύστημα, χωρίς να απλώνεται και να ανασηκώνει το έδαφος και έτσι δεν επηρεάζει τα ταφικά μνημεία
Το ξύλο του κυπαρισσιού χρησιμοποιούνταν κυρίως στην ναυπηγική, στο χτίσιμο ναών και για σαρκοφάγους.
Το σπίτι του Οδυσσέα ήταν φτιαγμένο από ξυλεία κυπαρισσιού. Ο Θεόφραστος αναφέρει ξυλεία κυπαρισσιού, που είχε αποθηκευτεί επί τέσσερις γενιές για να χρησιμοποιηθεί στις πόρτες του μεγάλου ναού της Εφέσου.
Τα κείμενα των νόμων του Σόλωνα ήταν χαραγμένα σε πλακίδια επίσης από ξύλο κυπαρισσιού. Το δέντρο αυτό όμως είχε και εξαιρετική θέση στην θρησκεία. Το ιερό δάσος της κρητικής Ρέας ήταν δάσος από κυπαρίσσια. Κυπαρίσσια φύτρωναν και έξω από τη σπηλιά της Ίδης, όπου γεννήθηκε ο Ζευς.
Κυπαρίσσι είναι το δένδρο της θλίψης και της μοναξιάς όπως λέγεται και στην μυθολογία, έχει όμως και χρήσιμες θεραπευτικές ιδιότητες για τον άνθρωπο.
Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη, έχει στυπτικές και ψυκτικές ιδιότητες και τα φύλλα του, όταν πίνονται μαζί με γλυκό κρασί και λίγη σμύρνα, ωφελούν τις καταρροές της κύστης και τη δυσουρία.
Τα χλωρά κυπαρισσόμηλα, όταν κοπανιστούν και ποθούν μαζί με κρασί, είναι κατάλληλα για την αιμόπτυση και τη δυσεντερία και τις καταρροές της κοιλιάς, το ορθοπνοϊκό άσμα και τους βήχες και το αφέψημα τους έχει τις ίδιες επιδράσεις.
Όταν κοπανιστούν μαζί με σύκο μαλακώνουν τα σκληρώματα και θεραπεύουν τους πολύποδες της μύτης.
Αποβάλλουν και τα νύχια που έχουν λέπρα, όταν βραστούν μαζί με ξίδι και λιωθούν μαζί με λούπινα, και συστέλλουν και την εντεροκήλη μπαίνοντας ως κατάπλασμα.
Τις ίδιες επιδράσεις έχουν και τα φύλλα. Μάλιστα φαίνεται ότι τα κυπαρισσόμηλα μαζί με τα φύλλα, αν καούν ως θυμίαμα, διώχνουν τα κουνούπια.
Τα φύλλα λιωμένα ως κατάπλασμα συγκολλούν τα τραύματα και είναι και αιμοστατικά, ενώ αν κοπανιστούν και λιωθούν μαζί με ξίδι, βάφουν τα μαλλιά. Γίνονται κατάπλασμα σκέτα ή και με αλεύρι για το ερυσίπελας, τον έρπητα, τους άνθρακες και τις φλεγμονές των ματιών. Αν προστεθούν σε έμπλαστρο κεριού και μπουν επάνω στο στομάχι, το δυναμώνουν.
Το αιθέριο έλαιό του είναι αντισηπτικό, στυπτικό, τονωτικό (για την κυκλοφορία στις φλέβες) και προστατευτικό (για το τριχωτό της κεφαλής).
Χρησιμοποιείται σε μασάζ για ρευματισμούς, για να απαλύνει τον πόνο των κιρσών και σαν τέλειο αντικυτταριτιδικό προϊόν.
Χρησιμοποιείται για τη φροντίδα της λιπαρής επιδερμίδας, σαν τονωτική λοσιόν για μετά το ξύρισμα, αντιιδρωτικό για τα πόδια και τις μασχάλες.
aromaikarias.blogspot.gr
www.bambakia.gr
www.ftiaxno.gr
www.mixanitouxronou.gr
