Αφορισμοί: Συμβουλές ιατρικής από τον Ιπποκράτη-Α’
Οι Αφορισμοί είναι από τα σημαντικότερα έργα της Ιπποκρατικής Συλλογής. Αποτέλεσε αντικείμενο θαυμασμού των γιατρών όλων των εποχών και κυκλοφορούμενο ευρύτατα ανά τους αιώνες, αντιγράφηκε περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα έργα της αρχαίας ελληνικής ιατρικής γραμματείας.Αφορισμοί: Συμβουλές ιατρικής από τον Ιπποκράτη-Α’
Αποτελεί στοιχειώδη επιτομή σημειωτικής, διαιτητικής, θεραπευτικής και προγνωστικής της Κωακής ιατρικής Σχολής.
Ο μελετητής αντιλαμβάνεται εύκολα ότι πρόκειται για σκέψεις σοφού και έμπειρου γιατρού και δασκάλου, που όμως δεν συμπληρώθηκαν από τον ίδιο, με αποτέλεσμα να περιέχουν επαναλήψεις και να είναι αταξινόμητες.
Είναι πιθανό να πρόκειται για σχέδιο που χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης για τη διδασκαλία. Αργότερα οι μαθητές του το βρήκαν και το συμπεριέλαβαν στα έργα του. Έτσι τούτο θεωρείται αυθεντικό έργο του πατέρα της ιατρικής:
Στο πρώτο τμήμα,
περιλαμβάνονται σε περίληψη θέματα που αφορούν γενική ιατρική και διαιτητική-θεραπευτική και τα γενικά περί αυτομάτων και προκλητών κενώσεων και διατροφής.
«Ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή».
Πασίγνωστος αφορισμός που έχει τεθεί προμετωπίδα σε ιατρικές σχολές, έμβλημα σε πολλά ιατρικά έργα και έχει αποτελέσει αντικείμενο σχολίων μεγάλων σοφών της αρχαιότητας, όπως του Γαληνού, του Λουκιανού, του Σενέκα αλλά και των νεότερων γιατρών και φιλοσόφων, όπως του Γκαίτε, κ.λπ.
Στο δεύτερο τμήμα,
περιλαμβάνονται αφορισμοί σχετικοί με την πρόγνωση των ασθενειών γενικά.
Πρώτα αναφέρονται προγνωστικά συμπτώματα για τον ύπνο, αντάξια μεγάλου κλινικού γιατρού, για παράδειγμα ο μεγάλος κίνδυνος των ασθενειών που επιβαρύνονται από τον ύπνο.
Σοφή επίσης παρατήρηση είναι το ότι τόσο η υπερβολική αϋπνία όσο και η υπερβολική υπνηλία είναι δυσάρεστα συμπτώματα.
Επίσης η ξαφνική κούραση προαναγγέλλει ασθένεια, οι παχύσαρκοι είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο του ξαφνικού θανάτου από τους αδύνατους, όσοι νιώθουν συχνά υπερβολική κούραση χωρίς λόγο, πεθαίνουν.
Όλες αυτές είναι σοφές παρατηρήσεις πεπειραμένου γιατρού.
Μπορείτε να δείτε και Ύπνος: Λειτουργεί ως φάρμακο για ψυχή και σώμα
ενώ Η έλλειψη ύπνου μεταβάλει τη λειτουργία 711 γονιδίων μας
Στο τρίτο τμήμα,
αναφέρεται η επίδραση που ασκεί στην εμφάνιση και τον χαρακτήρα των ασθενειών το φυσικό περιβάλλον και η ηλικία.
Μπορείτε να δείτε και Η επιγενετική και τα άλυτα προβλήματα της ιατρικής
Στο τέταρτο τμήμα,
που αφορά θεραπευτική αγωγή με εμετικά και καθαρτικά φάρμακα καθώς και στοιχεία διαγνωστικής ιδιαίτερα των εμπύρετων ασθενειών, περιλαμβάνονται αφορισμοί σχετικοί με τις καθάρσεις, σκόπιμες ή όχι, σε σχέση με την κύηση, τις εποχές του έτους, την ιδιοσυστασία του ατόμου και τη φύση της ασθένειας.
Πολύ ενδιαφέροντες είναι οι αφορισμοί που αναφέρονται στους πυρετούς: εκταίοι, κοπιώδεις, πυρετοί με συστροφή του τραχήλου, διαλείποντες, μη διαλείποντες, με ρίγος, καυσώδεις κ.ά.
Στο πέμπτο τμήμα
περιλαμβάνονται αφορισμοί για την επίδραση της ζέστης και του κρύου ιδιαίτερα στις χειρουργικές ασθένειες και τα γυναικολογικά νοσήματα.
Μερικοί αναφέρονται και στους σπασμούς, τις τετανικές συσπάσεις και την επιληψία, άλλοι στα στηθικά νοσήματα. Άλλοι πάλι αφορούν το γάλα, τη στείρωση, ασθένειες της μήτρας, την εμμηνορρυσία.
Στο τμήμα αυτό βρίσκονται οι περίφημοι αφορισμοί, σύμφωνα με τους οποίους η εμφάνιση σπασμών σε τραύμα είναι θανάσιμη πρόγνωση, η φθίση προσβάλλει άτομα ηλικίας 18-35 ετών, η αιμόπτυση αφρισμένου αίματος προέρχεται από τον πνεύμονα, η διάρροια είναι θανάσιμο σύμπτωμα στους φθισικούς, το ξαφνικό αδυνάτισμα των μαστών της εγκύου προαναγγέλλει αποβολή κ.λπ.
Στο έκτο τμήμα
αναφέρονται αφορισμοί σχετικοί με τη συμπτωματολογία χειρουργικών νοσημάτων.
Πολύτιμοι είναι όσοι αναφέρουν ότι τα νοσήματα των νεφρών και της κύστης στους ηλικιωμένους θεραπεύονται δύσκολα, ότι τα τραύματα στον εγκέφαλο, την κύστη, τα έντερα, την καρδιά, το διάφραγμα, την κοιλιά και το συκώτι είναι θανατηφόρα.
Τέλος στο έβδομο τμήμα
γίνονται πολλές επαναλήψεις αφορισμών από τα προηγούμενα τμήματα.
Από τους σημαντικότερους είναι εκείνος που αναφέρει ότι το πάγωμα των άκρων είναι θανάσιμο προγνωστικό στις βαριές εμπύρετες ασθένειες, όπως επίσης θανάσιμο προγνωστικό είναι και η εμφάνιση εμετού, λόξιγκα, σπασμού ή παραληρήματος στον ειλεό.
Τέλος, ο ακόλουθος αφορισμός βρίσκεται συνήθως αναρτημένος στα χειρουργεία:
«‘Ὀκόσα φάρμακα οὐκ ἰηται, σίδηρος ἴηται, ὅσα σίδηρος οὐκ ἰηται, πῦρ ἴηται ὅσα δέ πῦρ οὐκ ἴηται, ταῦτα χρή νομίζειν ἀνίατα».
Αφορισμοί τμήμα πρώτο
1. Η ζωή είναι σύντομη αλλά η ιατρική μακρόχρονη, η ευκαιρία φευγαλέα, η πείρα απατηλή, η σωστή κρίση δύσκολη. Ο γιατρός πρέπει λοιπόν όχι μόνο να προσφέρει στον άρρωστο ό,τι αρμόζει, αλλά να έχει και τη δική του βοήθεια, τη βοήθεια των προσώπων που τον περιβάλλουν και τις κατάλληλες για την περίσταση συνθήκες.
2. Στις διαταραχές του πεπτικού συστήματος και τους εμετούς που εκδηλώνονται από μόνοι τους, αν ο άρρωστος αποβάλλει ό,τι πρέπει να αποβληθεί, οι κενώσεις και οι εμετοί είναι ωφέλιμοι και εύκολα ανεκτοί” διαφορετικά συμβαίνει το αντίθετο. Το ίδιο ισχύει και για τις τεχνητές κενώσεις των αγγείων και των οργάνων [αφαίμαξη, πρόκληση εμετού, δραστικά καθαρτικά].
Αν γίνονται με τον σωστό τρόπο, είναι ωφέλιμες και εύκολα ανεκτές” διαφορετικά συμβαίνει το αντίθετο.
Για να κρίνουμε λοιπόν αν οι κενώσεις αυτές είναι ωφέλιμες ή βλαβερές, πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας τον τόπο, την εποχή, την ηλικία και τα είδη των ασθενειών.
3. Η υπερβολική ευεξία των αθλητών είναι επικίνδυνη, αν μάλιστα φτάνει στα έσχατα όρια” η παραμονή στο ίδιο σημείο είναι αδύνατη” έτσι, αφού κανείς δεν παραμένει στάσιμος και ούτε υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, το μόνο που απομένει είναι η επιδείνοιση’ για τους λόγους αυτούς,
4. Η λιτή και αυστηρή δίαιτα είναι πάντα επικίνδυνη και στις μακροχρόνιες αρρώστιες και τις βαριές, όπου δεν γίνεται δεχτή. Εξάλλου, η δίαιτα που οδηγεί στα έσχατα όρια αδυνατίσματος είναι βλαβερή, γιατί η αποκατάσταση της ζημιάς, όταν έχει φτάσει στο έσχατο σημείο, είναι πολύ δύσκολη.
5. Όταν ακολουθείται αυστηρή δίαιτα, οι ασθενείς κάνουν λάθη και γι’ αυτό υποφέρουν περισσότερο” κάθε λάθος, όποιο κι αν είναι, γίνεται ακόμα σοβαρότερο, απ’ ό,τι αν γινόταν σε μια λιγότερο αυστηρή δίαιτα.
Για τον λόγο αυτό, και στους υγιείς ανθρώπους ακόμα, οι πολύ λιτές και αυστηρές δίαιτες που ρυθμίζονται από κανόνες έχουν αμφίβολο αποτέλεσμα, γιατί κάθε παρεκτροπή από αυτές γίνεται πιο δύσκολα ανεκτή από τον άρρωστο. Έτσι λοιπόν
οι λιτές και αυστηρές δίαιτες είναι πιο βλαβερές από τις λιγότερο αυστηρές.
6. Στις βαριές αρρώστιες, η απόλυτη ακρίβεια και λεπτολογία στη θεραπευτική αγωγή είναι η καλύτερη μέθοδος.
7. Όταν η αρρώστια είναι πολύ βαριά, εκδηλώνονται αμέσως τα νοσηρά συμπτώματα στην κορύφωση τους και είναι ανάγκη να εφαρμοσθεί αμέσως η πιο αυστηρή δίαιτα” αν δεν συμβαίνει αυτό, επιτρέπεται μια λιγότερο αυστηρή” η αυστηρότητα χαλαρώνει, όσο η ασθένεια γίνεται πιο ήπια.
8. Όταν η αρρώστια βρίσκεται στο κρισιμότερο σημείο της, τότε πρέπει να εφαρμόζεται πολύ αυστηρή δίαιτα.
9. Πρέπει να εξετάσουμε τον άρρωστο και να εξακριβώσουμε αν είναι σε θέση να ανεχθεί τη δίαιτα μέχρι το κρισιμότερο σημείο της ασθένειας και ποιο από τα δυο ενδεχόμενα θα συμβεί: θα εξαντληθεί πρώτα ο ασθενής και δεν θα μπορέσει να την ανεχθεί ή θα υποχωρήσει πρώτα η αρρώστια και θ’ ατονήσει.
10. Όταν λοιπόν η αρρώστια φτάνει από την αρχή στο κρισιμότερο σημείο της, συνιστούμε αμέσοις λιτό τρόπο διατροφής- αν τούτο έρθει αργότερα, πρέπει την περίοδο της κρίσης ή λίγο πριν απ’ αυτή να αφαιρέσουμε μέρος από την τροφή’ την προηγούμενη περίοδο όμως πρέπει η διατροφή να είναι αφθονότερη, για να μπορέσει ο ασθενής να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αρρώστια.
11. Στη διάρκεια των παροξυσμών της ασθένειας, πρέπει να ελαττώνουμε την τροφή, επειδή η αύξηση της παρεχόμενης τροφής βλάπτει γενικά, στη διάρκεια των παροξυσμών όλων των ασθενειών που κατά διαστήματα υποτροπιάζουν, πρέπει να περιορίζουμε την τροφή.
12. Οι παροξυσμοί και οι υφέσεις εξαρτώνται από
το είδος των ασθενειών, τις εποχές τους έτους, από τις σχέσεις των διαφόρων περιόδων μεταξύ τους, είτε αυτές εμφανίζονται κάθε μέρα είτε μέρα παρά μέρα είτε σε μεγαλύτερη χρονική απόσταση, καθώς κι από τα συμπτώματα έτσι, αν στους πλευριτικούς η αποβολή των πτυέλων αρχίσει αμέσως, συντομεύει η διάρκεια της ασθένειας” αν αρχίσει αργότερα, η αρρώστια παρατείνεται- επίσης, τα ούρα, τα κόπρανα και οι εφιδρώσεις είναι, ανάλογα με τον τρόπο που παρουσιάζονται, ενδεικτικά στοιχεία για το αν μια ασθένεια θα περάσει δύσκολα ή εύκολα, αν θα διαρκέσει λίγο ή πολύ.
13. Οι ηλικιωμένοι, ανέχονται πιο εύκολα τη νηστεία, δυσκολότερα οι ώριμοι άντρες, και ελάχιστα οι νέοι τα παιδιά την ανέχονται με μεγάλη δυσκολία, ιδιαίτερα τα ζωηρότερα.
14. Οι οργανισμοί που αναπτύσσονται έχουν από τη φύση τους περισσότερη θερμότητα και γι’ αυτό χρειάζονται περισσότερη τροφή” διαφορετικά το σώμα τους μαραίνεται” οι ηλικιωμένοι χρειάζονται μικρή ποσότητα καύσιμης ύλης, επειδή έχουν μικρότερη θερμότητα: μεγαλύτερη ποσότητα θα την έσβηνε . Για τον ίδιο λόγο οι πυρετοί δεν είναι τόσο υψηλοί στους ηλικιωμένους, γιατί το σώμα τους είναι ψυχρό.
15. Τον Χειμώνα και την Άνοιξη η κοιλιά είναι από τη φύση της πολύ ζεστή και ο ύπνος διαρκεί πάρα πολύ” πρέπει λοιπόν και η τροφή να είναι πιο άφθονη, γιατί, αν λάβουμε υπόψη πως η έμφυτη θερμότητα είναι πολύ μεγάλη, έχει ανάγκη από περισσότερη τροφή.
Απόδειξη οι νέοι και οι αθλητές.
16. Η υγρή δίαιτα ωφελεί όλους όσους εκδηλώνουν πυρετό, ιδιαίτερα τα παιδιά, και όσους είναι συνηθισμένοι σε παρόμοιες δίαιτες.
17. Πρέπει ακόμα να προσέχουμε πότε πρέπει να δίνουμε τροφή μια φορά την ημέρα και πότε δύο, πότε περισσότερη και πότε λιγότερη, ή και σε μικρές δόσεις- όλα αυτά πρέπει να ρυθμίζονται σύμφωνα με τις συνήθειες του αρρώστου, την εποχή, τον τόπο και την ηλικία.
18. Το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο, η τροφή γίνεται πολύ δύσκολα ανεκτή” πολύ εύκολα γίνεται τον Χειμώνα και κατά δεύτερο λόγο την Άνοιξη.
19. Στη διάρκεια των παροξυσμών που παρουσιάζονται σε ορισμένες περιόδους δεν πρέπει να δίνουμε τίποτα ούτε να συνιστούμε τίποτα, αλλά ν’ αφαιρούμε μέρος από την τροφή που δίναμε πριν από τις κρίσεις.
20. Οι ασθένειες που βαδίζουν ομαλά προς την κρίση ή έχουν κριθεί οριστικά, δεν πρέπει να εμποδίζονται στην πορεία τους από νεωτεριστικές μεθόδους ούτε με καθαρτικά ούτε με άλλα ερεθιστικά μέσα, αλλά ν’ αφήνονται στη φυσιολογική τους εξέλιξη.
21. Τα υγρά που πρέπει να καθαρίσετε, πρέπει να τα οδηγήσετε εκεί όπου κυρίως ρέπουν από τους κατάλληλους δρόμους.
22. Να καθαρίζετε και να θέτετε σε κίνηση τα ώριμα υγρά, όχι τα ανώριμα, ούτε στην αρχή της αρρώστιας, εκτός αν υπάρχει ερεθισμός, που ως επί το πολύ δεν υπάρχει.
23. Τα αποβαλλόμενα υγρά δεν πρέπει να κρίνονται από την ποσότητα, αλλά από τον φυσιολογικό ή αφύσικο τρόπο που αποβάλλονται, καθώς κι από την ευκολία με την οποία γίνονται ανεκτά” κι όταν προκύπτει ανάγκη να προωθήσουμε την αποβολή μέχρι λιποθυμίας, δεν πρέπει να διστάζουμε, εφόσον ο άρρωστος μπορεί ν’ ανεχθεί αυτή τη δοκιμασία.
24. Στις βαριές παθήσεις χορηγούμε καθαρτικά ελάχιστα και στην αρχή, κι αυτό μόνο μετά από προσεκτική εξέταση.
25. Αν η κένωση γίνεται όπως πρέπει, τότε είναι ωφέλιμη και ο άρρωστος τη δέχεται με ανακούφιση” διαφορετικά, βρίσκεται σε δυσάρεστη κατάσταση.
Ακολουθούν και τα υπόλοιπα μέρη εδώ!
Διαβάστε ακόμη: Που διαφέρει η ιατρική του Ιπποκράτη με τη σύγχρονη ιατρική
Γιατί αρρωσταίνουμε, σύμφωνα με την ολιστική θεώρηση του Ιπποκράτη
Ιπποκράτης: «Ωφελέειν, ή μη βλάπτειν»
Ιπποκράτης: Εγχειρήσεις σε εγκέφαλο και καρδιά 2.500 χρόνια πριν!!
Γλυκά, Πικρά, Αλμυρά, Ξινά: Προσεγγίζοντας την, 4 γεύσεων, Ιπποκράτεια θεωρία
Ιπποκράτης: Πριν θεραπεύσεις κάποιον, ρώτησε τον αν είναι έτοιμος να αφήσει ό,τι τον αρρωσταίνει
Δυστυχώς όμως Η σύγχρονη ιατρική απαρνήθηκε τον Ιπποκράτη και τον όρκο του
Πηγή: Ιατρική του Ιπποκράτη
